Baba FARID



Baba Farid was born on the first day of the month of Ramzan in 1173 CE in the Punjab town of Kothiwal. His parents named him Farid-ud-Din Masaud, while “Shakar Ganj” got tagged to his name at a later stage, but he is mostly revered as Baba Farid of Pak Pattan. Baba Sheikh Farid was born at a time when Punjab was going through very tough times.
Khwaja Bakhtiar Kaki was Born around 1150 CE and studied under Abu Hafiz, a celebrated doctor of Ush, he went to Ajmer and became a disciple of Khwaja Moin-ud-Din Chishti. In due time he proceeded to Delhi where Baba Farid met him and became his disciple. Emperor Sultan Shams-ud-Din Iltutmish was also his disciple. He died in CE 1235 and was buried in Delhi, where his tomb is held in devout reverence by pious Hindus and Muslims. His descendants are called Chishtis from the tribe of his priest. - Makhazan-ul-Tawarikh.
Genealogy of Baba Sheikh Farid ji is given in the Jawahir-e-Faridi (The gems of Farid), preserved at the shrine of Pak Pattan, by Ali Asghar of Bahadal, a town near Sirhind. Baba Sheikh Farid ji descended from Farrukh Shah, who was king of Kabul and kings of Ghazni and other states were subject to him. Baba Farid ji's Great Grandfather was son of Farrukh Shah, the emperor of Kabul.
When Baba Farid was a few years old his mother taught him his prayers. The boy asked her what was gained by prayer. His mother replied Sugar. Accordingly, she used to hide some sugar under his prayer-carpet, and, when he had finished his prayers, drew it forth, and give it to him as a reward of his devotion. One day his mother forgot to put the sugar, but after prayers, there was sugar under the carpet. From that day on, Bibi Miriam started calling his son Shakar Ganj, or the treasury of Sugar.




ਬਾਬਾ ਸ਼ੇਖ ਫ਼ਰੀਦ ਜੀ

ਫ਼ਰੀਦ-ਉਦ-ਦੀਨ ਮਸੂਦ ਗੰਜਸ਼ਕਰ (੧੧੭੩੧੨੬੬) ਨੂੰ ਆਮ ਲੋਕ ਬਾਬਾ ਸ਼ੇਖ ਫ਼ਰੀਦ ਜਾਂ ਬਾਬਾ ਫ਼ਰੀਦ ਦੇ ਨਾਂ ਨਾਲ ਯਾਦ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਬਾਰ੍ਹਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਚਿਸ਼ਤੀ ਸਿਲਸਿਲੇ ਦੇ ਸੂਫ਼ੀ ਸੰਤ ਅਤੇ ਪ੍ਰਚਾਰਕ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਜਨਮ ਮੁਲਤਾਨ (ਪਾਕਿਸਤਾਨ) ਤੋਂ ਦਸ ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦੂਰ ਪਿੰਡ ਕੋਠੀਵਾਲ ਵਿਖੇ ਹੋਇਆ।ਉਨ੍ਹਾ ਦੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਜਮਾਲ-ਉਦ- ਦੀਨ ਸੁਲੇਮਾਨ ਅਤੇ ਮਾਤਾ ਜੀ ਮਰੀਅਮ ਬੀਬੀ (ਕਰਸੁਮ ਬੀਬੀ) ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬੀ ਬੋਲੀ ਦੇ ਆਦਿ ਕਵੀ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਰਚਨਾ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਵਿੱਚ ਵੀ ਦਰਜ ਹੈ। ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਚਾਰ ਸ਼ਬਦ ਅਤੇ ੧੧੨ ਸਲੋਕ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਬਾਣੀ ਵਿਚਲੀ ਰੱਬ ਮਿਲਣ ਦੀ ਤਾਂਘ, ਨਿਮ੍ਰਤਾ, ਸਾਦਗੀ ਅਤੇ ਮਿਠਾਸ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਭ ਲੋਕਾਂ ਵਿਚ ਆਦਰ ਯੋਗ ਅਤੇ ਹਰਮਨ ਪਿਆਰਾ ਬਣਾਉਂਦੀ ਹੈ।

बाबा शेख फ़रीद जी

फ़रीद-उद्-दीन मसूद गंजशकर (११७३–१२६६) को आम लोग बाबा शेख फ़रीद या बाबा फ़रीद के नाम के साथ याद करते हैं। वह बारहवीं सदी के चिशती सिलसिले के सूफ़ी संत और प्रचारक थे। उनका जन्म मुलतान (पाकिस्तान) से दस किलोमीटर दूर गाँव कोठीवाल में हुआ । उनके के पिता जी जमाल-उद्- दीन सुलेमान और माता जी मरियम बीबी (करसुम बीबी) थे। उन को पंजाबी बोली के आदि कवि के तौर पर जाना जाता है। उन की रचना श्री गुरु ग्रंथ साहिब में भी दर्ज है। श्री गुरु ग्रंथ साहिब में उन के चार शब्द और ११२ श्लोक हैं। उन की वाणी की ईश्वर मिलने की इच्छा, नम्रता, सादगी और मिठास, उन को सब लोगों में आदर योग्य और हरमन प्यारा बनाती है।
 

47 comments:

  1. Salok Baba Sheikh Farid


    ਜਿਤੁ ਦਿਹਾੜੈ ਧਨ ਵਰੀ ਸਾਹੇ ਲਏ ਲਿਖਾਇ ॥
    ਮਲਕੁ ਜਿ ਕੰਨੀ ਸੁਣੀਦਾ ਮੁਹੁ ਦੇਖਾਲੇ ਆਇ ॥
    ਜਿੰਦੁ ਨਿਮਾਣੀ ਕਢੀਐ ਹਡਾ ਕੁ ਕੜਕਾਇ ॥
    ਸਾਹੇ ਲਿਖੇ ਨ ਚਲਨੀ ਜਿੰਦੂ ਕੂੰ ਸਮਝਾਇ ॥
    ਜਿੰਦੁ ਵਹੁਟੀ ਮਰਣੁ ਵਰੁ ਲੈ ਜਾਸੀ ਪਰਣਾਇ ॥
    ਆਪਣ ਹਥੀ ਜੋਲਿ ਕੈ ਕੈ ਗਲਿ ਲਗੈ ਧਾਇ ॥
    ਵਾਲਹੁ ਨਿਕੀ ਪੁਰਸਲਾਤ ਕੰਨੀ ਨ ਸੁਣੀ ਆਇ ॥
    ਫਰੀਦਾ ਕਿੜੀ ਪਵੰਦੀਈ ਖੜਾ ਨ ਆਪੁ ਮੁਹਾਇ॥1॥
    (ਜਿਤੁ ਦਿਹਾੜੈ=ਜਿਸ ਦਿਨ, ਧਨ=ਇਸਤ੍ਰੀ, ਵਰੀ=ਵਿਆਹੀ
    ਜਾਇਗੀ, ਸਾਹੇ=ਵਿਆਹ ਦਾ ਨੀਯਤ ਸਮਾਂ, ਮਲਕੁ=
    ਮੌਤ ਦਾ ਫ਼ਰਿਸਤਾ, ਕੂੰ=ਨੂੰ, ਨ ਚਲਨੀ=ਨਹੀਂ ਟਲ ਸਕਦੇ,
    ਵਰੁ=ਲਾੜਾ, ਪਰਣਾਇ=ਵਿਆਹ ਕੇ, ਜੋਲਿ ਕੈ=ਤੋਰ ਕੇ,
    ਕੈ ਗਲਿ=ਕਿਸ ਦੇ ਗਲ ਵਿਚ, ਧਾਇ=ਦੌੜ ਕੇ, ਵਾਲਹੁ=
    ਵਾਲ ਤੋਂ, ਪੁਰਸਲਾਤ=ਪੁਲ ਸਿਰਾਤ, ਕੰਨੀ=ਕੰਨਾਂ
    ਨਾਲ, ਕਿੜੀ ਪਵੰਦੀਈ=ਵਾਜਾਂ ਪੈਂਦਿਆਂ,
    ਨ ਮੁਹਾਇ=ਨਾ ਲੁਟਾ)
    2

    ਫਰੀਦਾ ਦਰ ਦਰਵੇਸੀ ਗਾਖੜੀ ਚਲਾਂ ਦੁਨੀਆਂ ਭਤਿ ॥
    ਬੰਨ੍ਹਿ ਉਠਾਈ ਪੋਟਲੀ ਕਿਥੈ ਵੰਞਾਂ ਘਤਿ ॥2॥
    (ਗਾਖੜੀ=ਔਖੀ, ਦਰਵੇਸੀ=ਫ਼ਕੀਰੀ, ਦਰ=ਪਰਮਾਤਮਾ
    ਦੇ ਦਰ ਦੀ, ਭਤਿ=ਵਾਂਗ, ਬੰਨ੍ਹਿ=ਬੰਨ੍ਹ ਕੇ, ਵੰਞਾ=
    ਜਾਵਾਂ, ਘਤਿ=ਸੁੱਟ ਕੇ, ਪੋਟਲੀ=ਨਿੱਕੀ ਜਿਹੀ ਗੰਢ)
    3

    ਕਿਝੁ ਨ ਬੁਝੈ ਕਿਝੁ ਨ ਸੁਝੈ ਦੁਨੀਆ ਗੁਝੀ ਭਾਹਿ ॥
    ਸਾਂਈਂ ਮੇਰੈ ਚੰਗਾ ਕੀਤਾ ਨਾਹੀ ਤ ਹੰ ਭੀ ਦਝਾਂ ਆਹਿ ॥3॥
    (ਕਿਝੁ=ਕੁਝ ਭੀ, ਬੁਝੈ=ਸਮਝ ਆਉਂਦੀ, ਪਤਾ ਲੱਗਦਾ,
    ਗੁਝੀ=ਲੁਕਾਵੀਂ, ਭਾਹਿ=ਅੱਗ, ਸਾਂਈ ਮੇਰੈ=ਮੇਰੇ
    ਸਾਂਈ ਨੇ । ਹੰਭੀ=ਹਉਂ ਭੀ,ਮੈਂ ਭੀ, ਦਝਾਂ ਆਹਿ=
    ਸੜ ਜਾਂਦਾ)
    4

    ਫਰੀਦਾ ਜੇ ਜਾਣਾ ਤਿਲ ਥੋੜੜੇ ਸੰਮਲਿ ਬੁਕੁ ਭਰੀ ॥
    ਜੇ ਜਾਣਾ ਸਹੁ ਨੰਢੜਾ ਤਾਂ ਥੋੜਾ ਮਾਣੁ ਕਰੀ ॥4॥
    (ਤਿਲ=ਸੁਆਸ, ਥੋੜੜੇ=ਬਹੁਤ ਥੋੜ੍ਹੇ, ਸੰਮਲਿ=ਸੰਭਲ
    ਕੇ, ਸਹੁ=ਖਸਮ-ਪ੍ਰਭੂ, ਨੰਢੜਾ=ਨਿੱਕਾ ਜਿਹਾ ਨੱਢਾ)
    5

    ਜੇ ਜਾਣਾ ਲੜਿ ਛਿਜਣਾ ਪੀਡੀ ਪਾਈਂ ਗੰਢਿ ॥
    ਤੈ ਜੇਵਡੁ ਮੈਂ ਨਾਹੀ ਕੋ ਸਭੁ ਜਗੁ ਡਿਠਾ ਹੰਢਿ ॥5॥
    (ਲੜੁ=ਪੱਲਾ, ਛਿਜਣਾ=ਟੁੱਟ ਜਾਣਾ ਹੈ, ਪੀਡੀ=ਪੱਕੀ, ਤੈ
    ਜੇਵਡੁ=ਤੇਰੇ ਜੇਡਾ, ਹੰਢਿ=ਫਿਰ ਕੇ)

    ReplyDelete
  2. 6

    ਫਰੀਦਾ ਜੇ ਤੂ ਅਕਲਿ ਲਤੀਫੁ ਕਾਲੇ ਲਿਖੁ ਨ ਲੇਖ ॥
    ਆਪਨੜੇ ਗਿਰੀਵਾਨ ਮਹਿ ਸਿਰੁ ਨੀਂਵਾਂ ਕਰ ਦੇਖੁ ॥6॥
    (ਅਕਲਿ ਲਤੀਫੁ=ਬਰੀਕ ਸਮਝ ਵਾਲਾ, ਕਾਲੇ ਲੇਖੁ=ਮੰਦੇ
    ਕਰਮ, ਗਿਰੀਵਾਨ=ਬੁੱਕਲ)
    7

    ਫਰੀਦਾ ਜੋ ਤੈ ਮਾਰਨਿ ਮੁਕੀਆਂ ਤਿਨ੍ਹਾ ਨ ਮਾਰੇ ਘੁੰਮਿ ॥
    ਆਪਨੜੈ ਘਰ ਜਾਈਐ ਪੈਰ ਤਿਨ੍ਹਾ ਦੇ ਚੁੰਮਿ ॥7॥
    (ਤੈ=ਤੈਨੂੰ, ਤਿਨ੍ਹਾ=ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ, ਨ ਮਾਰੇ=ਨਾਹ ਮਾਰ,
    ਘੁੰਮਿ=ਪਰਤ ਕੇ, ਆਪਨੜੈ ਘਰਿ=ਆਪਣੇ ਘਰ ਵਿਚ,ਸ਼ਾਂਤ
    ਅਵਸਥਾ ਵਿਚ, ਚੁੰਮਿ=ਚੁੰਮ ਕੇ, ਜਾਈਐ=ਅੱਪੜ ਜਾਈਦਾ ਹੈ )
    8

    ਫਰੀਦਾ ਜਾਂ ਤਉ ਖਟਣ ਵੇਲ ਤਾਂ ਤੂ ਰਤਾ ਦੁਨੀ ਸਿਉ ॥
    ਮਰਗ ਸਵਾਈ ਨੀਹਿ ਜਾਂ ਭਰਿਆ ਤਾਂ ਲਦਿਆ ॥8॥
    (ਤਉ=ਤੇਰਾ, ਖਟਣ ਵੇਲ=ਖੱਟਣ ਦਾ ਵੇਲਾ, ਰਤਾ=
    ਰੰਗਿਆ ਹੋਇਆ,ਮਸਤ, ਸਿਉ=ਨਾਲ, ਮਰਗ=ਮੌਤ,
    ਸਵਾਈ=ਵਧਦੀ ਗਈ, ਜਾਂ=ਜਦੋਂ, ਭਰਿਆ=ਸੁਆਸ
    ਪੂਰੇ ਹੋ ਗਏ, ਨੀਂਹਿ=ਨੀਂਹ)
    9

    ਦੇਖੁ ਫਰੀਦਾ ਜੁ ਥੀਆ ਦਾੜੀ ਹੋਈ ਭੂਰ ॥
    ਅਗਹੁ ਨੇੜਾ ਆਇਆ ਪਿਛਾ ਰਹਿਆ ਦੂਰਿ ॥9॥
    (ਥੀਆ=ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ, ਜੁ=ਜੋ ਕੁਝ, ਭੁਰ=ਚਿੱਟੀ, ਅਗਹੁ=
    ਅਗਲੇ ਪਾਸਿਓਂ, ਪਿਛਾ=ਪਿਛਲਾ ਪਾਸਾ)
    10

    ਦੇਖੁ ਫਰੀਦਾ ਜਿ ਥੀਆ ਸਕਰ ਹੋਈ ਵਿਸੁ ॥
    ਸਾਈਂ ਬਾਝਹੁ ਆਪਣੇ ਵੇਦਣ ਕਹੀਐ ਕਿਸੁ ॥10॥
    (ਜਿ ਥੀਆ=ਜੋ ਕੁਝ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਸਕਰ=ਸ਼ੱਕਰ,ਮਿੱਠੇ
    ਪਦਾਰਥ, ਵਿਸੁ=ਜ਼ਹਿਰ,ਦੁਖਦਾਈ, ਵੇਦਣ=ਦੁੱਖੜਾ)

    ReplyDelete
  3. 11

    ਫਰੀਦਾ ਅਖੀ ਦੇਖ ਪਤੀਣੀਆਂ ਸੁਣਿ ਸੁਣਿ ਰੀਣੇ ਕੰਨ ॥
    ਸਾਖ ਪਕੰਦੀ ਆਈਆ ਹੋਰ ਕਰੇਂਦੀ ਵੰਨ ॥11॥
    (ਪਤੀਣੀਆਂ=ਪਤਲੀਆਂ ਪੈ ਗਈਆਂ ਹਨ, ਰੀਣੇ=ਖ਼ਾਲੀ,
    ਬੋਲੇ, ਸਾਖ=ਟਹਿਣੀ,ਸਰੀਰ, ਪਕੰਦੀ ਆਈਆ=ਪੱਕ
    ਗਈ ਹੈ, ਵੰਨ=ਰੰਗ)
    12

    ਫਰੀਦਾ ਕਾਲੀਂ ਜਿਨੀ ਨ ਰਾਵਿਆ ਧਉਲੀ ਰਾਵੈ ਕੋਇ ॥
    ਕਰ ਸਾਈਂ ਸਿਉ ਪਿਰਹੜੀ ਰੰਗੁ ਨਵੇਲਾ ਹੋਇ ॥12॥
    (ਕਾਲੀਂ=ਜਦੋਂ ਕੇਸ ਕਾਲੇ ਸਨ, ਰਾਵਿਆ=ਮਾਣਿਆ,
    ਧਉਲੀ=ਧਉਲੇ ਆਇਆਂ, ਕੋਇ=ਕੋਈ ਵਿਰਲਾ, ਪਿਰਹੜੀ=
    ਪਿਆਰ, ਨਵੇਲਾ=ਨਵਾਂ, ਰੰਗ=ਪਿਆਰ)
    13
    ਮ: 3

    ਫਰੀਦਾ ਕਾਲੀ ਧਉਲੀ ਸਾਹਿਬੁ ਸਦਾ ਹੈ ਜੇ ਕੋ ਚਿਤਿ ਕਰੇ ॥
    ਆਪਣਾ ਲਾਇਆ ਪਿਰਮੁ ਨ ਲਗਈ ਜੇ ਲੋਚੈ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥
    ਇਹੁ ਪਿਰਮੁ ਪਿਆਲਾ ਖਸਮ ਕਾ ਜੈ ਭਾਵੈ ਤੈ ਦੇਇ ॥13॥
    (ਚਿਤਿ ਕਰੇ=ਚਿੱਤ ਵਿਚ ਟਿਕਾਏ, ਪਿਰਮੁ=ਪਿਆਰ, ਸਭ ਕੋਇ=
    ਹਰੇਕ ਜੀਵ, ਜੈ=ਜਿਸ ਨੂੰ, ਤੈ=ਤਿਸ ਨੂੰ)
    14

    ਫਰੀਦਾ ਜਿਨ੍ਹ ਲੋਇਣ ਜਗੁ ਮੋਹਿਆ ਸੇ ਲੋਇਣ ਮੈਂ ਡਿਠੁ ॥
    ਕਜਲ ਰੇਖ ਨ ਸਹਦਿਆ ਸੇ ਪੰਖੀ ਸੂਇ ਬਹਿਠੁ ॥14॥
    (ਲੋਇਣ=ਅੱਖਾਂ, ਸੂਇ=ਬੱਚੇ, ਬਹਿਠੁ=ਬੈਠਣ ਦੀ ਥਾਂ)
    15

    ਫਰੀਦਾ ਕੂਕੇਦਿਆ ਚਾਂਗੇਦਿਆ ਮਤੀ ਦੇਦਿਆ ਨਿਤ ॥
    ਜੋ ਸੈਤਾਨਿ ਵੰਞਾਇਆ ਸੇ ਕਿਤ ਫੇਰਹਿ ਚਿਤ ॥15॥
    (ਸੈਤਾਨਿ=ਸ਼ੈਤਾਨ ਨੇ,ਮਨ ਨੇ, ਕੂਕੇਦਿਆ
    ਚਾਂਗੇਦਿਆ=ਮੁੜ ਮੁੜ ਪੁਕਾਰ ਪੁਕਾਰ
    ਕੇ ਸਮਝਾਣ ਤੇ ਭੀ, ਸੇ=ਉਹ ਬੰਦੇ,
    ਵੰਞਾਇਆ=ਵਿਗਾੜਿਆ ਹੈ)

    ReplyDelete
  4. 16

    ਫਰੀਦਾ ਥੀਉ ਪਵਾਹੀ ਦਭੁ ॥
    ਜੇ ਸਾਈਂ ਲੋੜਹਿ ਸਭੁ ॥
    ਇਕੁ ਛਿਜਹਿ ਬਿਆ ਲਤਾੜੀਅਹਿ ॥
    ਤਾਂ ਸਾਈ ਦੈ ਦਰ ਵਾੜੀਅਹਿ ॥16॥
    (ਥੀਉ=ਬਣ ਜਾ, ਪਵਾਹੀ=ਪਹੇ ਦੀ,
    ਰਸਤੇ ਦੀ, ਦਭੁ=ਘਾਹ, ਜੇ ਲੋੜਹਿ=
    ਜੇ ਤੂੰ ਲੱਭਦਾ ਹੈਂ, ਸਭੁ=ਸਭ
    ਵਿਚ, ਇਕੁ=ਕਿਸੇ ਦੱਭ ਦੇ ਬੂਟੇ ਨੂੰ,
    ਛਿਜਹਿ=ਤੋੜਦੇ ਹਨ, ਬਿਆ=ਕਈ ਹੋਰ,
    ਲਤਾੜੀਅਹਿ=ਲਤਾੜੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ,
    ਸਾਈ ਦੈ ਦਰਿ=ਮਾਲਕ ਦੇ ਦਰ ਤੇ,
    ਵਾੜੀਅਹਿ=ਤੂੰ ਵਾੜਿਆ
    ਜਾਏਂਗਾ)
    17

    ਫਰੀਦਾ ਖਾਕੁ ਨ ਨਿੰਦੀਐ ਖਾਕੂ ਜੇਡੁ ਨ ਕੋਇ ॥
    ਜੀਵਦਿਆ ਪੈਰਾਂ ਤਲੈ ਮੁਇਆ ਉਪਰਿ ਹੋਇ ॥17॥
    (ਖਾਕੁ=ਮਿੱਟੀ, ਜੇਡੁ=ਜੇਡਾ,ਵਰਗਾ )
    18

    ਫਰੀਦਾ ਜਾ ਲਬੁ ਤਾ ਨੇਹੁ ਕਿਆ ਲਬੁ ਤਾ ਕੂੜਾ ਨੇਹੁ ॥
    ਕਿਚਰੁ ਝਤਿ ਲਘਾਈਐ ਛਪਰਿ ਤੁਟੈ ਮੇਹੁ ॥18॥
    (ਨੇਹੁ ਕਿਆ=ਕਾਹਦਾ ਪਿਆਰ,ਅਸਲ ਪਿਆਰ
    ਨਹੀਂ, ਕੂੜਾ=ਝੂਠਾ, ਕਿਚਰੁ=ਕਿੰਨਾ ਚਿਰ,
    ਝਤਿ=ਸਮਾਂ, ਛਪਰਿ ਤੂਟੇ=ਟੁੱਟੇ ਹੋਏ ਛੱਪਰ
    ਉਤੇ, ਮੇਹੁ=ਮੀਂਹ)
    19

    ਫਰੀਦਾ ਜੰਗਲੁ ਜੰਗਲੁ ਕਿਆ ਭਵਹਿ ਵਣਿ ਕੰਡਾ ਮੋੜੇਹਿ ॥
    ਵਸੀ ਰਬੁ ਹਿਆਲੀਐ ਜੰਗਲੁ ਕਿਆ ਢੂਢੇਹਿ ॥19॥
    (ਕਿਆ ਭਵਹਿ=ਗਾਹਣ ਦਾ ਕੀਹ ਲਾਭ, ਵਣਿ=
    ਜੰਗਲ ਵਿਚ, ਕਿਆ ਮੋੜੇਹਿ=ਕਿਉਂ
    ਲਤਾੜਦਾ ਹੈਂ, ਵਸੀ=ਵੱਸਦਾ ਹੈ,
    ਹਿਆਲੀਐ=ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ, ਕਿਆ
    ਢੂਢੇਹਿ=ਭਾਲਣ ਦਾ ਕੀਹ ਲਾਭ)
    20

    ਫਰੀਦਾ ਇਨੀ ਨਿਕੀ ਜੰਘੀਐ ਥਲ ਡੂੰਗਰ ਭਵਿਓਮ੍ਹ ।
    ਅਜੁ ਫਰੀਦੈ ਕੂਜੜਾ ਸੈ ਕੋਹਾਂ ਥੀਓਮਿ ॥20॥
    (ਇਨੀ ਜੰਘੀਐ=ਇਹਨਾਂ ਲੱਤਾਂ ਨਾਲ, ਡੂਗਰ=
    ਪਹਾੜ, ਭਵਿਓਮ੍ਹਿ=ਮੈਂ ਭਉਂ (ਘੁੰਮ),
    ਅਜੁ=ਬੁਢੇਪੇ ਵਿਚ, ਫਰੀਦੈ= ਫਰੀਦ ਨੂੰ, ਥੀਓਮਿ=
    ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ, ਕੂਜੜਾ=ਇਕ ਨਿੱਕਾ ਜਿਹਾ ਕੁੱਜਾ)

    ReplyDelete
  5. 21

    ਫਰੀਦਾ ਰਾਤੀ ਵਡੀਆਂ ਧਿਖ ਧੁਖਿ ਉਠਨਿ ਪਾਸ ॥
    ਧਿਗੁ ਤਿਨ੍ਹਾ ਦਾ ਜੀਵਿਆ ਜਿਨਾ ਵਿਡਾਣੀ ਆਸ ॥21॥
    (ਧੁਖਿ ਉਠਨਿ=ਧੁਖ ਉੱਠਦੇ ਹਨ,ਅੰਬ ਜਾਂਦੇ
    ਹਨ, ਪਾਸ=ਸਰੀਰ ਦੇ ਪਾਸੇ,ਪਸਲੀਆਂ, ਵਿਡਾਣੀ=
    ਬਿਗਾਨੀ, ਵਡੀਆਂ=ਲੰਮੀਆਂ, ਧ੍ਰਿਗੁ=ਫਿਟਕਾਰ-ਜੋਗ)
    22

    ਫਰੀਦਾ ਜੇ ਮੈ ਹੋਦਾ ਵਾਰਿਆ ਮਿਤਾ ਆਇੜਿਆਂ ॥
    ਹੇੜਾ ਜਲੈ ਮਜੀਠ ਜਿਉ ਉਪਰਿ ਅੰਗਾਰਾ ॥22॥
    (ਵਾਰਿਆ ਹੋਦਾ=ਲੁਕਾਇਆ ਹੁੰਦਾ,
    ਮਿਤਾ ਆਇੜਿਆਂ=ਆਏ ਮਿੱਤ੍ਰਾਂ
    ਤੋਂ, ਹੇੜਾ=ਸਰੀਰ,ਦਿਲ,ਮਾਸ, ਮਜੀਠ ਜਿਉ=
    ਮਜੀਠ ਵਾਂਗ, ਜਲੈ=ਸੜਦਾ ਹੈ)
    23

    ਫਰੀਦਾ ਲੋੜੈ ਦਾਖ ਬਿਜਉਰੀਆਂ ਕਿਕਰਿ ਬੀਜੈ ਜਟੁ ॥
    ਹੰਢੈ ਉਂਨ ਕਤਾਇਦਾ ਪੈਧਾ ਲੋੜੈ ਪਟੁ ॥23॥
    (ਬਿਜਉਰੀਆਂ=ਬਿਜੌਰ ਦੇ ਇਲਾਕੇ ਦੀ, ਦਾਖੁ=
    ਛੋਟਾ ਅੰਗੂਰ, ਕਿਕਰਿ=ਕਿਕਰੀਆਂ, ਹੰਢੈ=
    ਫਿਰਦਾ ਹੈ,ਪੁਰਾਣਾ, ਪੈਧਾ ਲੋੜੈ=
    ਪਹਿਨਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ)
    24

    ਫਰੀਦਾ ਗਲੀਏ ਚਿਕੜੁ ਦੂਰਿ ਘਰੁ ਨਾਲਿ ਪਿਆਰੇ ਨੇਹੁ ॥
    ਚਲਾ ਤਾ ਭਿਜੈ ਕੰਬਲੀ ਰਹਾਂ ਤ ਤੁਟੈ ਨੇਹੁ ॥24॥
    (ਰਹਾਂ=ਜੇ ਮੈਂ ਰਹਿ ਪਵਾਂ, ਤ=ਤਾਂ, ਤੁਟੈ=ਟੁੱਟਦਾ ਹੈ)
    25

    ਭਿਜਉ ਸਿਜਉ ਕੰਬਲੀ ਅਲਹ ਵਰਸਉ ਮੇਹੁ ॥
    ਜਾਇ ਮਿਲਾ ਤਿਨਾ ਸਜਣਾ ਤੁਟਉ ਨਾਹੀ ਨੇਹੁ ॥25॥
    (ਅਲਹ=ਰੱਬ ਕਰ ਕੇ, ਭਿਜਉ=ਬੇਸ਼ਕ ਭਿੱਜੇ)

    ReplyDelete
  6. 31

    ਸਾਹੁਰੈ ਢੋਈ ਨ ਲਹੈ ਪੇਈਐ ਨਾਹੀ ਥਾਉ ॥
    ਪਿਰੁ ਵਾਤੜੀ ਨ ਪੁਛਈ ਧਨ ਸੋਹਾਗਣਿ ਨਾਉ ॥31॥
    (ਸਾਹੁਰੈ=ਸਹੁਰੇ ਘਰ,ਪਰਲੋਕ ਵਿਚ, ਢੋਈ=ਆਸਰਾ,
    ਥਾਂ, ਪੇਈਐ=ਪੇਕੇ ਘਰ,ਇਸ ਲੋਕ ਵਿਚ, ਪਿਰੁ=
    ਖਸਮ-ਪ੍ਰਭੂ, ਵਾਤੜੀ=ਥੋੜ੍ਹੀ ਜਿੰਨੀ ਗੱਲ,
    ਧਨ=ਇਸਤ੍ਰੀ)
    32
    (ਮ: 1)

    ਸਾਹੁਰੈ ਪੇਈਐ ਕੰਤ ਕੀ ਕੰਤੁ ਅਗਮੁ ਅਥਾਹੁ ॥
    ਨਾਨਕ ਸੋ ਸੋਹਾਗਣੀ ਜੁ ਭਾਵੈ ਬੇਪਰਵਾਹ ॥32॥
    (ਅਗੰਮੁ=ਪਹੁੰਚ ਤੋਂ ਪਰੇ, ਅਥਾਹੁ=
    ਡੂੰਘਾ,ਅਗਾਧ, ਭਾਵੈ=ਪਿਆਰੀ ਲੱਗਦੀ ਹੈ)
    33

    ਨਾਤੀ ਧੋਤੀ ਸੰਬਹੀ ਸੁਤੀ ਆਇ ਨਚਿੰਦੁ ॥
    ਫਰੀਦਾ ਰਹੀ ਸੁ ਬੇੜੀ ਹਿੰਙੁ ਦੀ ਗਈ ਕਥੂਰੀ ਗੰਧੁ ॥33॥
    (ਸੰਬਹੀ=ਸਜੀ ਹੋਈ, ਨਚਿੰਦੁ=ਬੇ-ਫ਼ਿਕਰ, ਬੇੜੀ=ਵੇੜ੍ਹੀ,
    ਲਿੱਬੜੀ ਹੋਈ, ਕਥੂਰੀ=ਕਸਤੂਰੀ, ਗੰਧੁ=ਖ਼ੁਸ਼ਬੋ)
    34

    ਜੋਬਨ ਜਾਂਦੇ ਨਾ ਡਰਾਂ ਜੇ ਸਹ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨ ਜਾਇ ॥
    ਫਰੀਦਾ ਕਿਤੀਂ ਜੋਬਨ ਪ੍ਰੀਤਿ ਬਿਨੁ ਸੁਕਿ ਗਏ ਕੁਮਲਾਇ ॥34॥
    (ਸਹ ਪ੍ਰੀਤਿ=ਖਸਮ ਦਾ ਪਿਆਰ, ਕਿਤੀ=ਕਿੰਨੇ ਹੀ)
    35

    ਫਰੀਦਾ ਚਿੰਤ ਖਟੋਲਾ ਵਾਣੁ ਦੁਖੁ ਬਿਰਹਿ ਵਿਛਾਵਣ ਲੇਫੁ ॥
    ਏਹੁ ਹਮਾਰਾ ਜੀਵਣਾ ਤੂ ਸਾਹਿਬ ਸਚੇ ਵੇਖੁ ॥35॥
    (ਚਿੰਤ=ਚਿੰਤਾ, ਖਟੋਲਾ=ਨਿੱਕੀ ਮੰਜੀ, ਬਿਰਹਿ=
    ਵਿਛੋੜੇ ਵਿਚ, ਵਿਛਾਵਣ=ਤੁਲਾਈ)

    ReplyDelete
  7. 26

    ਫਰੀਦਾ ਮੈ ਭੋਲਾਵਾ ਪਗ ਦਾ ਮਤੁ ਮੈਲੀ ਹੋਇ ਜਾਇ ॥
    ਗਹਿਲਾ ਰੂਹੁ ਨ ਜਾਣਈ ਸਿਰੁ ਭੀ ਮਿਟੀ ਖਾਇ ॥26॥
    (ਮੈ=ਮੈਨੂੰ, ਭੋਲਾਵਾ=ਭੁਲੇਖਾ, ਮਤੁ ਹੋ ਜਾਇ=
    ਮਤਾਂ ਹੋ ਜਾਏ, ਗਹਿਲਾ=ਬੇਪਰਵਾਹ,ਗ਼ਾਫ਼ਿਲ, ਜਾਣਈ=
    ਜਾਣਦਾ)
    27

    ਫਰੀਦਾ ਸਕਰ ਖੰਡੁ ਨਿਵਾਤ ਗੁੜੁ ਮਾਖਿਉ ਮਾਂਝਾ ਦੁਧੁ ॥
    ਸਭੇ ਵਸਤੂ ਮਿਠੀਆਂ ਰਬ ਨ ਪੁਜਨਿ ਤੁਧੁ ॥27॥
    (ਨਿਵਾਤ=ਮਿਸਰੀ, ਮਾਖਿਉ=ਸ਼ਹਿਦ, ਨ ਪੁਜਨਿ=
    ਨਹੀਂ ਅੱਪੜਦੀਆਂ, ਤੁਧੁ=ਤੈਨੂੰ)
    28

    ਫਰੀਦਾ ਰੋਟੀ ਮੇਰੀ ਕਾਠ ਕੀ ਲਾਵਣੁ ਮੇਰੀ ਭੁਖ ॥
    ਜਿਨਾ ਖਾਧੀ ਚੋਪੜੀ ਘਣੇ ਸਹਿਨਗੇ ਦੁਖ ॥28॥
    (ਕਾਠ ਕੀ ਰੋਟੀ=ਕਾਠ ਵਾਂਗ ਸੁੱਕੀ ਰੋਟੀ, ਲਾਵਣੁ=
    ਭਾਜੀ,ਸਲੂਣਾ, ਘਣੇ=ਬੜੇ, ਚੋਪੜੀ=ਸੁਆਦਲੀ,
    ਘਿਉ-ਭਿੱਜੀ)
    29

    ਰੁਖੀ ਸੁਖੀ ਖਾਇ ਕੈ ਠੰਢਾ ਪਾਣੀ ਪੀਉ ॥
    ਫਰੀਦਾ ਦੇਖਿ ਪਰਾਈ ਚੋਪੜੀ ਨ ਤਰਸਾਏ ਜੀਉ ॥29॥
    (ਰੁਖੀ=ਬਿਨਾ ਦਾਲ ਸਬਜ਼ੀ ਤੋਂ, ਦੇਖਿ=ਵੇਖ ਕੇ,
    ਚੋਪੜੀ=ਸੁਆਦਲੀ,ਘਿਉ-ਭਿੱਜੀ)
    30

    ਅਜੁ ਨ ਸੁਤੀ ਕੰਤ ਸਿਉ ਅੰਗੁ ਮੁੜੇ ਮੜਿ ਜਾਇ ॥
    ਜਾਇ ਪੁਛਹੁ ਡੋਹਾਗਣੀ ਤੁਮ ਕਿਉ ਰੈਣਿ ਵਿਹਾਇ ॥30॥
    (ਸਿਉ=ਨਾਲ, ਅੰਗੁ=ਸਰੀਰ, ਮੁੜਿ ਜਾਇ=ਟੁੱਟ ਰਿਹਾ
    ਹੈ, ਡੋਹਾਗਣੀ=ਦੁਹਾਗਣ,ਛੁੱਟੜ, ਰੈਣਿ=ਰਾਤ)

    ReplyDelete
  8. 31

    ਸਾਹੁਰੈ ਢੋਈ ਨ ਲਹੈ ਪੇਈਐ ਨਾਹੀ ਥਾਉ ॥
    ਪਿਰੁ ਵਾਤੜੀ ਨ ਪੁਛਈ ਧਨ ਸੋਹਾਗਣਿ ਨਾਉ ॥31॥
    (ਸਾਹੁਰੈ=ਸਹੁਰੇ ਘਰ,ਪਰਲੋਕ ਵਿਚ, ਢੋਈ=ਆਸਰਾ,
    ਥਾਂ, ਪੇਈਐ=ਪੇਕੇ ਘਰ,ਇਸ ਲੋਕ ਵਿਚ, ਪਿਰੁ=
    ਖਸਮ-ਪ੍ਰਭੂ, ਵਾਤੜੀ=ਥੋੜ੍ਹੀ ਜਿੰਨੀ ਗੱਲ,
    ਧਨ=ਇਸਤ੍ਰੀ)
    32
    (ਮ: 1)

    ਸਾਹੁਰੈ ਪੇਈਐ ਕੰਤ ਕੀ ਕੰਤੁ ਅਗਮੁ ਅਥਾਹੁ ॥
    ਨਾਨਕ ਸੋ ਸੋਹਾਗਣੀ ਜੁ ਭਾਵੈ ਬੇਪਰਵਾਹ ॥32॥
    (ਅਗੰਮੁ=ਪਹੁੰਚ ਤੋਂ ਪਰੇ, ਅਥਾਹੁ=
    ਡੂੰਘਾ,ਅਗਾਧ, ਭਾਵੈ=ਪਿਆਰੀ ਲੱਗਦੀ ਹੈ)
    33

    ਨਾਤੀ ਧੋਤੀ ਸੰਬਹੀ ਸੁਤੀ ਆਇ ਨਚਿੰਦੁ ॥
    ਫਰੀਦਾ ਰਹੀ ਸੁ ਬੇੜੀ ਹਿੰਙੁ ਦੀ ਗਈ ਕਥੂਰੀ ਗੰਧੁ ॥33॥
    (ਸੰਬਹੀ=ਸਜੀ ਹੋਈ, ਨਚਿੰਦੁ=ਬੇ-ਫ਼ਿਕਰ, ਬੇੜੀ=ਵੇੜ੍ਹੀ,
    ਲਿੱਬੜੀ ਹੋਈ, ਕਥੂਰੀ=ਕਸਤੂਰੀ, ਗੰਧੁ=ਖ਼ੁਸ਼ਬੋ)
    34

    ਜੋਬਨ ਜਾਂਦੇ ਨਾ ਡਰਾਂ ਜੇ ਸਹ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨ ਜਾਇ ॥
    ਫਰੀਦਾ ਕਿਤੀਂ ਜੋਬਨ ਪ੍ਰੀਤਿ ਬਿਨੁ ਸੁਕਿ ਗਏ ਕੁਮਲਾਇ ॥34॥
    (ਸਹ ਪ੍ਰੀਤਿ=ਖਸਮ ਦਾ ਪਿਆਰ, ਕਿਤੀ=ਕਿੰਨੇ ਹੀ)
    35

    ਫਰੀਦਾ ਚਿੰਤ ਖਟੋਲਾ ਵਾਣੁ ਦੁਖੁ ਬਿਰਹਿ ਵਿਛਾਵਣ ਲੇਫੁ ॥
    ਏਹੁ ਹਮਾਰਾ ਜੀਵਣਾ ਤੂ ਸਾਹਿਬ ਸਚੇ ਵੇਖੁ ॥35॥
    (ਚਿੰਤ=ਚਿੰਤਾ, ਖਟੋਲਾ=ਨਿੱਕੀ ਮੰਜੀ, ਬਿਰਹਿ=
    ਵਿਛੋੜੇ ਵਿਚ, ਵਿਛਾਵਣ=ਤੁਲਾਈ)

    ReplyDelete
  9. 36

    ਬਿਰਹਾ ਬਿਰਹਾ ਆਖੀਐ ਬਿਰਹਾ ਤੂ ਸੁਲਤਾਨ ॥
    ਫਰੀਦਾ ਜਿਤੁ ਤਨਿ ਬਿਰਹੁ ਨ ਊਪਜੈ ਸੋ ਤਨੁ ਜਾਣੁ ਮਸਾਨੁ ॥36॥
    (ਬਿਰਹਾ=ਵਿਛੋੜਾ, ਸੁਲਤਾਨੁ=ਰਾਜਾ, ਜਿਤੁ ਤਨਿ=ਜਿਸ ਤਨ ਵਿਚ,
    ਬਿਰਹੁ=ਵਿਛੋੜਾ, ਮਸਾਨੁ=ਮੁਰਦੇ ਸਾੜਨ ਦੀ ਥਾਂ)
    37

    ਫਰੀਦਾ ਏ ਵਿਸੁ ਗੰਦਲਾ ਧਰੀਆਂ ਖੰਡੁ ਲਿਵਾੜਿ ॥
    ਇਕਿ ਰਾਹੇਦੇ ਰਹਿ ਗਏ ਇਕਿ ਰਾਧੀ ਗਏ ਉਜਾੜਿ ॥37॥
    (ਏ=ਇਹ ਪਦਾਰਥ, ਵਿਸੁ=ਜ਼ਹਿਰ, ਖੰਡੁ ਲਿਵਾੜਿ=ਖੰਡ
    ਨਾਲ ਗਲੇਫ਼ ਕੇ, ਇਕਿ=ਕਈ ਜੀਵ, ਰਾਹੇਦੇ=ਬੀਜਦੇ, ਰਹਿ
    ਗਏ=ਥੱਕ ਗਏ,ਮਰ ਗਏ, ਰਾਧੀ=ਬੀਜੀ ਹੋਈ )
    38

    ਫਰੀਦਾ ਚਾਰਿ ਗਵਾਇਆ ਹੰਢਿ ਕੈ ਚਾਰਿ ਗਵਾਇਆ ਸੰਮਿ ॥
    ਲੇਖਾ ਰਬੁ ਮੰਗੇਸੀਆ ਤੂ ਆਂਹੋ ਕੇਰ੍ਹੇ ਕੰਮਿ ॥38॥
    (ਹੰਢਿ ਕੈ=ਭਟਕ ਕੇ,ਦੌੜ-ਭੱਜ ਕੇ, ਸੰਮਿ=ਸਉਂ ਕੇ,
    ਮੰਗੇਸੀਆ=ਮੰਗੇਗਾ, ਆਂਹੋ=ਆਇਆ ਸੈਂ,
    ਕੇਰ੍ਹੇ ਕੰਮਿ=ਕਿਸ ਕੰਮ)
    39

    ਫਰੀਦਾ ਦਰਿ ਦਰਵਾਜੈ ਜਾਇ ਕੈ ਕਿਉ ਡਿਠੋ ਘੜੀਆਲੁ ॥
    ਏਹੁ ਨਿਦੋਸਾਂ ਮਾਰੀਐ ਹਮ ਦੋਸਾਂ ਦਾ ਕਿਆ ਹਾਲੁ ॥39॥
    (ਦਰਿ=ਬੂਹੇ ਤੇ, ਦਰਵਾਜੈ=ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਤੇ, ਕਿਉ ਡਿਠੋ=
    ਕੀ ਨਹੀਂ ਵੇਖਿਆ, ਨਿਦੋਸਾ=ਬੇ-ਦੋਸਾ, ਮਾਰੀਐ=
    ਮਾਰ ਖਾਂਦਾ ਹੈ)
    40

    ਘੜੀਏ ਘੜੀਏ ਮਾਰੀਐ ਪਹਰੀ ਲਹੈ ਸਜਾਇ ॥
    ਸੋ ਹੇੜਾ ਘੜੀਆਲੁ ਜਿਉ ਡੁਖੀ ਰੈਣਿ ਵਿਹਾਇ ॥40॥
    (ਘੜੀਏ ਘੜੀਏ=ਘੜੀ ਘੜੀ ਪਿੱਛੋਂ, ਪਹਰੀ=ਹਰੇਕ
    ਪਹਿਰ ਮਗਰੋਂ, ਸਜਾਇ=ਸਜਾ, ਹੇੜਾ=ਸਰੀਰ, ਸਿਉ=
    ਵਾਂਗ, ਡੁਖੀ=ਦੁਖੀਂ, ਰੈਣਿ=ਰਾਤ, ਵਿਹਾਇ=
    ਗੁਜ਼ਰਦੀ ਹੈ)

    ReplyDelete
  10. 41

    ਬੁਢਾ ਹੋਆ ਸੇਖ ਫਰੀਦੁ ਕੰਬਣਿ ਲਗੀ ਦੇਹ ॥
    ਜੇ ਸਉ ਵਰ੍ਹਿਆ ਜੀਵਣਾ ਭੀ ਤਨੁ ਹੋਸੀ ਖੇਹ ॥41॥
    (ਦੇਹ=ਸਰੀਰ, ਖੇਹ=ਸੁਆਹ,ਮਿੱਟੀ, ਹੋਸੀ=
    ਹੋ ਜਾਇਗਾ )
    42

    ਫਰੀਦਾ ਬਾਰਿ ਪਰਾਇਐ ਬੈਸਣਾ ਸਾਂਈ ਮੁਝੈ ਨ ਦੇਹਿ ॥
    ਜੇ ਤੂ ਏਵੈ ਰਖਸੀ ਜੀਉ ਸਰੀਰਹੁ ਲੇਹਿ ॥42॥
    (ਬਾਰਿ ਪਰਾਇਐ=ਪਰਾਏ ਬੂਹੇ ਤੇ,
    ਬੈਸਣਾ=ਬੈਠਣਾ, ਏਵੈ=ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ,
    ਜੀਉ=ਜਿੰਦ, ਸਰੀਰਹੁ=ਸਰੀਰ ਵਿਚੋਂ)
    43

    ਕੰਧਿ ਕੁਹਾੜਾ ਸਿਰਿ ਘੜਾ ਵਣਿ ਕੈ ਸਰੁ ਲੋਹਾਰੁ ॥
    ਫਰੀਦਾ ਹਉ ਲੋੜੀ ਸਹੁ ਆਪਣਾ ਤੂ ਲੋੜਹਿ ਅੰਗਿਆਰ ॥43॥
    (ਕੰਧਿ=ਮੋਢੇ ਉਤੇ, ਸਿਰਿ=ਸਿਰ ਉਤੇ, ਵਣਿ=ਜੰਗਲ ਵਿਚ,
    ਕੈਸਰੁ=ਬਾਦਸ਼ਾਹ, ਹਉ=ਮੈਂ, ਸਹੁ=ਖਸਮ, ਲੋੜੀ=
    ਲੋੜੀਂ, ਅੰਗਿਆਰ=ਕੋਲੇ)
    44

    ਫਰੀਦਾ ਇਕਨਾ ਆਟਾ ਅਗਲਾ ਇਕਨਾ ਨਾਹੀ ਲੋਣੁ ॥
    ਅਗੈ ਗਏ ਸਿੰਞਾਪਸਨਿ ਚੋਟਾਂ ਖਾਸੀ ਕਉਣੁ ॥44॥
    (ਅਗਲਾ=ਬਹੁਤਾ, ਲੋਣੁ=ਲੂਣ, ਅਗੈ=ਪਰਲੋਕ ਵਿਚ,
    ਸਿੰਞਾਪਸਨਿ=ਪਛਾਣੇ ਜਾਣਗੇ)
    45

    ਪਾਸਿ ਦਮਾਮੇ ਛਤੁ ਸਿਰਿ ਭੇਰੀ ਸਡੋ ਰਡ ॥
    ਜਾਇ ਸੁਤੇ ਜੀਰਾਣ ਮਹਿ ਥੀਏ ਅਤੀਮਾ ਗਡ ॥45॥
    (ਪਾਸਿ=ਕੋਲ, ਦਮਾਮੇ=ਧੌਂਸੇ, ਛਤੁ=ਛਤਰ,
    ਸਿਰਿ=ਸਿਰ ਉਤੇ, ਭੇਰੀ=ਤੂਤੀਆਂ, ਸਡੋ=ਸੱਦ,
    ਰਡ=ਇਕ 'ਛੰਦ' ਦਾ ਨਾਂ ਹੈ ਜੋ ਉਸਤਤੀ
    ਵਾਸਤੇ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜੀਰਾਣ=
    ਮਸਾਣ, ਅਤੀਮ=ਯਤੀਮ,ਮਹਿੱਟਰ, ਗਡ ਥੀਏ=
    ਰਲ ਗਏ)

    ReplyDelete
  11. 46

    ਫਰੀਦਾ ਕੋਠੇ ਮੰਡਪ ਮਾੜੀਆਂ ਉਸਾਰੇਦੇ ਭੀ ਗਏ ॥
    ਕੂੜਾ ਸਉਦਾ ਕਰਿ ਗਏ ਗੋਰੀ ਆਏ ਪਏ ॥46॥
    (ਮੰਡਪ=ਸ਼ਾਮਿਆਨੇ, ਮਾੜੀਆ=
    ਚੁਬਾਰਿਆਂ ਵਾਲੇ ਮਹਲ, ਕੂੜਾ=
    ਝੂਠਾ, ਸੰਗ ਨਾਹ ਨਿਭਣ ਵਾਲਾ,
    ਗੋਰੀ=ਗੋਰੀਂ,ਕਬਰਾਂ ਵਿਚ)
    47

    ਫਰੀਦਾ ਖਿੰਥੜਿ ਮੇਖਾ ਅਗਲੀਆ ਜਿੰਦੁ ਨ ਕਾਈ ਮੇਖ ॥
    ਵਾਰੀ ਆਪੋ ਆਪਣੀ ਚਲੇ ਮਸਾਇਕ ਸੇਖ ॥47॥
    (ਖਿੰਥੜਿ=ਗੋਦੜੀ, ਮੇਖਾ=ਟਾਂਕੇ,ਮੇਖਾਂ,
    ਅਗਲੀਆ=ਬਹੁਤ, ਮਸਾਇਕ=ਸ਼ੇਖ ਦਾ ਬਹੁ-ਵਚਨ )
    48

    ਫਰੀਦਾ ਦੁਹੁ ਦੀਵੀ ਬਲੰਦਿਆ ਮਲਕੁ ਬਹਿਠਾ ਆਇ ॥
    ਗੜੁ ਲੀਤਾ ਘਟੁ ਲੁਟਿਆ ਦੀਵੜੇ ਗਇਆ ਬੁਝਾਇ ॥48॥
    (ਦੁਹੁ ਦੀਵੀ ਬਲੰਦਿਆ=ਇਹਨਾਂ ਦੋਹਾਂ ਅੱਖਾਂ
    ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਹੀ, ਮਲਕੁ=ਮੌਤ ਦਾ ਫ਼ਰਿਸ਼ਤਾ,
    ਗੜੁ=ਕਿਲ੍ਹਾ,ਸਰੀਰ, ਘਟੁ=ਹਿਰਦਾ, ਲੀਤਾ=
    ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ)
    49

    ਫਰੀਦਾ ਵੇਖੁ ਕਪਾਹੈ ਜਿ ਥੀਆ ਜਿ ਸਿਰ ਥੀਆ ਤਿਲਾਹ ॥
    ਕਮਾਦੈ ਅਰੁ ਕਾਗਦੈ ਕੁੰਨੇ ਕੋਇਲਿਆਹ ॥
    ਮੰਦੇ ਅਮਲ ਕਰੇਦਿਆ ਇਹ ਸਜਾਇ ਤਿਨਾਹ ॥49॥
    (ਜਿ=ਜੋ ਕੁਝ, ਥੀਆ=ਹੋਇਆ, ਸਿਰਿ=ਸਿਰ ਉਤੇ,
    ਕੁੰਨੇ=ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਹਾਂਡੀ, ਸਜਾਇ=ਦੰਡ,
    ਤਿਨਾਹ=ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ, ਅਮਲ=ਕੰਮ,ਕਰਤੂਤਾਂ)
    50

    ਫਰੀਦਾ ਕੰਨਿ ਮੁਸਲਾ ਸੂਫੁ ਗਲਿ ਦਿਲਿ ਕਾਤੀ ਗੁੜੁ ਵਾਤਿ ॥
    ਬਾਹਰਿ ਦਿਸੈ ਚਾਨਣਾ ਦਿਲਿ ਅੰਧਿਆਰੀ ਰਾਤ ॥50॥
    (ਕੰਨਿ=ਮੋਢੇ ਉਤੇ, ਸੂਫੁ=ਕਾਲੀ ਖ਼ਫਨੀ,
    ਗਲਿ=ਗਲ ਵਿਚ, ਦਿਲਿ=ਦਿਲ ਵਿਚ)

    ReplyDelete
  12. 51

    ਫਰੀਦਾ ਰਤੀ ਰਤੁ ਨ ਨਿਕਲੈ ਜਿ ਤਨੁ ਚੀਰੈ ਕੋਇ ॥
    ਜੋ ਤਨ ਰਤੇ ਰਬ ਸਿਉ ਤਿਨ ਤਨਿ ਰਤੁ ਨ ਹੋਇ ॥51॥
    (ਰਤੀ=ਥੋੜ੍ਹੀ ਜਿੰਨੀ ਭੀ, ਰਤੁ=ਲਹੂ, ਰਤੇ=
    ਰੰਗੇ ਹੋਏ, ਸਿਉ=ਨਾਲ, ਤਿਨ ਤਨਿ=ਉਹਨਾਂ
    ਦੇ ਤਨ ਵਿਚ)
    52
    ਮ: 3

    ਇਹੁ ਤਨੁ ਸਭੋ ਰਤੁ ਹੈ ਰਤੁ ਬਿਨੁ ਤੰਨੁ ਨ ਹੋਇ ॥
    ਜੋ ਸਹ ਰਤੇ ਆਪਣੇ ਤਿਤੁ ਤਨਿ ਲੋਭੁ ਰਤੁ ਨ ਹੋਇ ॥
    ਭੈ ਪਇਐ ਤਨੁ ਖੀਣੁ ਹੋਇ ਲੋਭੁ ਰਤੁ ਵਿਚਹੁ ਜਾਇ ॥
    ਜਿਉ ਬੈਸੰਤਰਿ ਧਾਤੁ ਸੁਧੁ ਹੋਇ ਤਿਉ ਹਰਿ ਕਾ ਭਉ ਦੁਰਮਤਿ ਮੈਲੁ ਗਵਾਇ ॥
    ਨਾਨਕ ਤੇ ਜਨ ਸੋਹਣੇ ਜਿ ਰਤੇ ਹਰਿ ਰੰਗੁ ਲਾਇ ॥52॥
    (ਸਭੋ=ਸਾਰਾ ਹੀ, ਰਤੁ ਬਿਨੁ=ਰੱਤ ਤੋਂ ਬਿਨਾ,
    ਤੰਨੁ=ਤਨ,ਸਰੀਰ, ਸਹ ਰਤੇ=ਖਸਮ ਨਾਲ ਰੰਗੇ
    ਹੋਏ, ਤਿਤੁ ਤਨਿ=ਉਸ ਸਰੀਰ ਵਿਚ, ਭੈ ਪਇਐ=
    ਡਰ ਵਿਚ ਪਿਆਂ, ਖੀਣੁ=ਪਤਲਾ,ਲਿੱਸਾ, ਜਾਇ=
    ਦੂਰ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਬੈਸੰਤਰਿ=ਅੱਗ ਵਿਚ,
    ਸੁਧੁ=ਸਾਫ਼, ਜਿ=ਜੇਹੜੇ, ਰੰਗੁ=ਪਿਆਰ)
    53

    ਫਰੀਦਾ ਸੋਈ ਸਰਵਰੁ ਢੂਢਿ ਲਹੁ ਜਿਥਹੁ ਲਭੀ ਵਥੁ ॥
    ਛਪੜਿ ਢੂਢੈ ਕਿਆ ਹੋਵੈ ਚਿਕੜਿ ਡੁਬੈ ਹਥੁ ॥53॥
    (ਸਰਵਰੁ=ਸੋਹਣਾ ਤਲਾਬ, ਵਥੁ=ਚੀਜ਼, ਛਪੜਿ ਢੂਢੈ=
    ਜੇ ਛੱਪੜ ਭਾਲੀਏ)
    54

    ਫਰੀਦਾ ਨੰਢੀ ਕੰਤੁ ਨ ਰਾਵਿਓ ਵਡੀ ਥੀ ਮੁਈਆਸੁ ॥
    ਧਨ ਕੂਕੇਂਦੀ ਗੋਰ ਮੇਂ ਤੈ ਸਹ ਨਾ ਮਿਲੀਆਸੁ ॥54॥
    (ਨੰਢੀ=ਜੁਆਨ ਇਸਤ੍ਰੀ ਨੇ, ਨ ਰਾਵਿਓ=ਨਾਹ
    ਮਾਣਿਆ, ਵਡੀ ਥੀ=ਬੁੱਢੀ ਹੋ ਕੇ, ਮੁਈਆਸੁ=
    ਉਹ ਮਰ ਗਈ, ਧਨ=ਇਸਤ੍ਰੀ, ਗੋਰ ਮੇਂ=ਕਬਰ ਵਿਚ,
    ਤੈ=ਤੈਨੂੰ, ਸਹ=ਪਤੀ, ਨਾ ਮਿਲੀਆਸੁ=ਨਹੀਂ ਮਿਲੀ )
    55

    ਫਰੀਦਾ ਸਿਰ ਪਲਿਆ ਦਾੜੀ ਪਲੀ ਮੁਛਾਂ ਭੀ ਪਲੀਆਂ ॥
    ਰੇ ਮਨ ਗਹਿਲੇ ਬਾਵਲੇ ਮਾਣਹਿ ਕਿਆ ਰਲੀਆਂ ॥55॥
    (ਪਲਿਆ=ਚਿੱਟਾ ਹੋ ਗਿਆ, ਰੇ ਗਹਿਲੇ=ਹੇ ਗ਼ਾਫ਼ਿਲ,
    ਬਾਵਲਾ=ਕਮਲਾ, ਰਲੀਆਂ=ਮੌਜਾਂ)

    ReplyDelete
  13. 61

    ਫਰੀਦਾ ਕਾਲੇ ਮੈਡੇ ਕਪੜੇ ਕਾਲਾ ਮੈਡਾ ਵੇਸੁ ॥
    ਗੁਨਹੀ ਭਰਿਆ ਮੈ ਫਿਰਾ ਲੋਕੁ ਕਹੈ ਦਰਵੇਸੁ ॥61॥
    (ਮੈਡੇ=ਮੇਰੇ, ਵੇਸੁ=ਪਹਿਰਾਵਾ, ਗੁਨਹੀ=
    ਗੁਨਾਹਾਂ ਨਾਲ, ਫਿਰਾ=ਫਿਰਦਾ ਹਾਂ, ਲੋਕੁ=
    ਜਗਤੁ, ਕਹੈ=ਆਖਦਾ ਹੈ)
    62

    ਤਤੀ ਤੋਇ ਨ ਪਲਵੈ ਜਿ ਜਲਿ ਟੁਬੀ ਦੇਇ ॥
    ਫਰੀਦਾ ਜੋ ਡੋਹਾਗਣਿ ਰਬ ਦੀ ਝੂਰੇਦੀ ਝੂਰੇਇ ॥62॥
    (ਤਤੀ=ਤੱਤੀ,ਸੜੀ ਹੋਈ, ਤੋਇ=ਪਾਣੀ ਵਿਚ, ਪਲਵੈ=
    ਪ੍ਰਫੁਲਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਜਲਿ=ਜਲ ਵਿਚ, ਡੋਹਾਗਣਿ=
    ਦੁਹਾਗਣ,ਛੁੱਟੜ ਝੂਰੇਦੀ ਝੁਰੇਇ=ਸਦਾ ਹੀ
    ਝੂਰਦੀ ਹੈ, ਜੇ=ਭਾਵੇਂ)
    63

    ਜਾਂ ਕੁਆਰੀ ਤਾ ਚਾਉ ਵੀਵਾਹੀ ਤਾ ਮਾਮਲੇ ॥
    ਫਰੀਦਾ ਏਹੋ ਪਛੋਤਾਉ ਵਤਿ ਕੁਆਰੀ ਨ ਥੀਐ ॥63॥
    (ਵੀਵਾਹੀ=ਵਿਆਹੀ, ਮਾਮਲੇ=ਕਜ਼ੀਏ,ਜੰਜਾਲ,
    ਪਛੋਤਾਉ=ਪਛੁਤਾਵਾ, ਵਤਿ=ਮੁੜ ਕੇ, ਨ
    ਥੀਐ=ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀ, ਜਾਂ=ਜਦੋਂ, ਤਾਂ=ਤਦੋਂ)
    64

    ਕਲਰ ਕੇਰੀ ਛਪੜੀ ਆਏ ਉਲਥੇ ਹੰਝ ॥
    ਚਿੰਜੂ ਬੋੜਨ੍ਹਿ ਨਾ ਪੀਵਹਿ ਉਡਣ ਸੰਦੀ ਡੰਝ ॥64॥
    (ਕੇਰੀ=ਦੀ, ਆਇ ਉਲਥੇ=ਆ ਉਤਰੇ, ਹੰਝ=
    ਹੰਸ, ਚਿੰਜੂ=ਚੁੰਝ, ਬੋੜਨਿ@=ਡੋਬਦੇ ਹਨ,
    ਸੰਦੀ=ਦੀ, ਡੰਝ=ਤਾਂਘ)
    65

    ਹੰਸੁ ਉਡਰਿ ਕੋਧ੍ਰੈ ਪਇਆ ਲੋਕੁ ਵਿਡਾਰਣਿ ਜਾਇ ॥
    ਗਹਿਲਾ ਲੋਕੁ ਨ ਜਾਣਦਾ ਹੰਸੁ ਨ ਕੋਧ੍ਰਾ ਖਾਇ ॥65॥
    (ਉਡਰਿ=ਉੱਡ ਕੇ, ਕੋਧ੍ਰੈ=ਕੋਧਰੇ ਦੀ ਪੈਲੀ ਵਿਚ,
    ਪਇਆ=ਜਾ ਬੈਠਾ, ਵਿਡਾਰਣਿ=ਉਡਾਣ ਲਈ, ਗਹਲਾ=
    ਕਮਲਾ, ਲੋਕੁ=ਜਗਤ ਦੇ ਬੰਦੇ)

    ReplyDelete
  14. 56

    ਫਰੀਦਾ ਕੋਠੇ ਧੁਕਣੁ ਕੇਤੜਾ ਪਿਰ ਨੀਦੜੀ ਨਿਵਾਰ ॥
    ਜੋ ਦਿਹ ਲਧੇ ਗਾਣਵੇ ਗਏ ਵਿਲਾੜਿ ਵਿਲਾੜਿ ॥56॥
    (ਧੁਕਣੁ=ਦੌੜਨਾ, ਕੇਤੜਾ=ਕਿਥੋਂ ਤਕ, ਨੀਦੜੀ=
    ਕੋਝੀ ਨੀਂਦ, ਨਿਵਾਰਿ=ਦੂਰ ਕਰ, ਗਾਣਵੇ ਦਿਹ=ਗਿਣਵੇਂ
    ਦਿਨ, ਲਧੇ=ਲੱਭੇ, ਵਿਲਾੜਿ=ਦੌੜ ਕੇ, ਬੜੀ ਛੇਤੀ ਛੇਤੀ)
    57

    ਫਰੀਦਾ ਕੋਠੇ ਮੰਡਪ ਮਾੜੀਆ ਏਤੁ ਨ ਲਾਏ ਚਿਤੁ ॥
    ਮਿਟੀ ਪਈ ਅਤੋਲਵੀ ਕੋਇ ਨ ਹੋਸੀ ਮਿਤੁ ॥57॥
    (ਮੰਡਪ=ਮਹਲ, ਏਤੁ=ਇਸ ਵਿਚ)
    58

    ਫਰੀਦਾ ਮੰਡਪ ਮਾਲੁ ਨ ਲਾਇ ਮਰਗ ਸਤਾਣੀ ਚਿਤਿ ਧਰਿ ॥
    ਸਾਈ ਜਾਇ ਸਮ੍ਹਾਲਿ ਜਿਥੈ ਹੀ ਤਉ ਵੰਞਣਾ ॥58॥
    (ਮਰਗ=ਮੌਤ, ਸਤਾਣੀ=ਬਲ ਵਾਲੀ, ਚਿਤਿ=ਚਿੱਤ ਵਿਚ,
    ਸਾਈ=ਉਹੀ, ਜਾਇ=ਥਾਂ, ਸਮ੍ਹਾਲਿ=ਸਾਂਭ, ਜਿਥੈ
    ਹੀ=ਜਿਥੇ ਆਖ਼ਰ ਨੂੰ, ਵੰਞਣਾ=ਜਾਣਾ, ਮਾਲੁ=ਧਨ)
    59

    ਫਰੀਦਾ ਜਿਨ੍ਹੀ ਕੰਮੀ ਨਾਹਿ ਗੁਣ ਤੇ ਕੰਮੜੇ ਵਿਸਾਰਿ ॥
    ਮਤੁ ਸਰਮਿੰਦਾ ਥੀਵਹੀ ਸਾਂਈ ਦੈ ਦਰਬਾਰਿ ॥59॥
    (ਜਿਨ੍ਹੀ ਕੰਮੀ=ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਕੰਮਾਂ ਵਿਚ, ਗੁਣ=ਲਾਭ,
    ਕੰਮੜੇ=ਕੋਝੇ ਕੰਮ, ਥੀਵਹੀ=ਤੂੰ ਹੋਵੇਂ,
    ਦੈ ਦਰਬਾਰਿ=ਦੇ ਦਰਬਾਰ ਵਿਚ)
    60

    ਫਰੀਦਾ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਕਰਿ ਚਾਕਰੀ ਦਿਲ ਦੀ ਲਾਹਿ ਭਰਾਂਦਿ ॥
    ਦਰਵੇਸਾਂ ਨੋ ਲੋੜੀਐ ਰੁਖਾਂ ਦੀ ਜੀਰਾਂਦਿ ॥60॥
    (ਭਰਾਂਦਿ=ਭਰਮ, ਭਟਕਣਾ, ਲਾਹਿ=ਲਾਹ ਕੇ,
    ਚਾਕਰੀ=ਨੌਕਰੀ,ਬੰਦਗੀ, ਲੋੜੀਐ=ਚਾਹੀਦੀ
    ਹੈ, ਜੀਰਾਂਦਿ=ਧੀਰਜ,ਸਬਰ, ਦਰਵੇਸ=ਫ਼ਕੀਰ, ਨੋ=ਨੂੰ)

    ReplyDelete
  15. 66

    ਚਲਿ ਚਲਿ ਗਈਆਂ ਪੰਖੀਆ ਜਿਨ੍ਹੀ ਵਸਾਏ ਤਲ ॥
    ਫਰੀਦਾ ਸਰੁ ਭਰਿਆ ਭੀ ਚਲਸੀ ਥਕੇ ਕਵਲ ਇਕਲ ॥66॥
    (ਚਲਿ ਚਲਿ ਗਈਆਂ=ਆਪੋ ਆਪਣੀ ਵਾਰੀ ਚਲੀਆਂ
    ਗਈਆਂ, ਪੰਖੀਆਂ=ਪੰਛੀਆਂ ਦੀਆਂ ਡਾਰਾਂ,
    ਤਲ=ਤਲਾਬ, ਵਸਾਏ=ਰੌਣਕ ਦੇ ਰਹੇ ਸਨ, ਸਰੁ=
    ਤਲਾਬ, ਚਲਸੀ=ਸੁੱਕ ਜਾਇਗਾ, ਥਕੇ=ਕੁਮਲਾ
    ਗਏ, ਇਕਲ=ਪਿੱਛੇ ਇਕੱਲੇ ਰਹੇ ਹੋਏ)
    67

    ਫਰੀਦਾ ਇਟ ਸਿਰਾਣੇ ਭੁਇ ਸਵਣੁ ਕੀਆ ਲੜਿਓ ਮਾਸਿ ॥
    ਕੇਤੜਿਆ ਜੁਗ ਵਾਪਰੇ ਇਕਤੁ ਪਇਆ ਪਾਸਿ ॥67॥
    (ਇਟ ਸਿਰਾਣੇ=ਸਿਰ ਹੇਠ ਇੱਟ ਹੋਵੇਗੀ, ਭੁਇ=
    ਧਰਤੀ ਵਿਚ, ਮਾਸਿ=ਮਾਸ ਵਿਚ, ਕੇਤੜਿਆ
    ਜੁਗ=ਕਈ ਜੁਗ, ਵਾਪਰੇ=ਲੰਘ ਜਾਣਗੇ,
    ਇਕਤੁ ਪਾਸਿ=ਇੱਕੋ ਪਾਸੇ)
    68

    ਫਰੀਦਾ ਭੰਨੀ ਘੜੀ ਸਵੰਨਵੀ ਟੁਟੀ ਨਾਗਰ ਲਜੁ ॥
    ਅਜਰਾਈਲੁ ਫਰੇਸਤਾ ਕੈ ਘਰਿ ਨਾਠੀ ਅਜੁ ॥68॥
    (ਸਵੰਨਵੀ=ਸੋਹਣੇ ਵੰਨ (ਰੰਗ) ਵਾਲੀ, ਘੜੀ=
    ਸਰੀਰ-ਰੂਪ ਭਾਂਡਾ, ਨਾਗਰ=ਸੁੰਦਰ, ਲਜੁ=ਰੱਸੀ,
    ਸੁਆਸਾਂ ਦੀ ਲੜੀ)
    69

    ਫਰੀਦਾ ਭੰਨੀ ਘੜੀ ਸਵੰਨਵੀ ਟੂਟੀ ਨਾਗਰ ਲਜੁ ॥
    ਜੋ ਸਜਣ ਭੁਇ ਭਾਰੁ ਥੇ ਸੇ ਕਿਉ ਆਵਹਿ ਅਜੁ ॥69॥
    (ਭੁਇ=ਧਰਤੀ ਉਤੇ, ਭਾਰੁ ਥੇ=ਭਾਰ ਸਨ,
    ਕਿਉ ਆਵਹਿ ਅਜੁ=ਫਿਰ ਇਹ ਮਨੁੱਖਾ ਜਨਮ
    ਵਾਲਾ ਸਮਾਂ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦਾ )
    70

    ਫਰੀਦਾ ਬੇ ਨਿਵਾਜਾ ਕੁਤਿਆ ਏਹ ਨ ਭਲੀ ਰੀਤਿ ॥
    ਕਬਹੀ ਚਲਿ ਨ ਆਇਆ ਪੰਜੇ ਵਖਤ ਮਸੀਤਿ ॥70॥
    (ਰੀਤਿ=ਤਰੀਕਾ, ਕਬ ਹੀ=ਕਦੇ ਭੀ, ਬੇਨਿਵਾਜਾ=
    ਜੋ ਨਿਮਾਜ਼ ਨਹੀਂ ਪੜ੍ਹਦੇ)

    ReplyDelete
  16. 71

    ਉਠੁ ਫਰੀਦਾ ਉਜੂ ਸਾਜਿ ਸੁਬਹ ਨਿਵਾਜ ਗੁਜਾਰਿ ॥
    ਜੋ ਸਿਰੁ ਸਾਂਈ ਨਾ ਨਿਵੈ ਸੋ ਸਿਰੁ ਕਪਿ ਉਤਾਰਿ ॥71॥
    (ਉਜੂ ਸਾਜਿ=ਮੂੰਹ ਹੱਥ ਧੋ, ਨਿਵਾਜ ਗੁਜਾਰਿ=
    ਨਿਮਾਜ਼ ਪੜ੍ਹ, ਕਪਿ=ਕੱਟ ਕੇ )
    72

    ਜੋ ਸਿਰੁ ਸਾਈ ਨਾ ਨਿਵੈ ਸੋ ਸਿਰੁ ਕੀਜੈ ਕਾਂਇ ॥
    ਕੁੰਨੇ ਹੇਠਿ ਜਲਾਈਐ ਬਾਲਣ ਸੰਦੈ ਥਾਇ ॥72॥
    (ਕੀਜੈ ਕਾਂਇ=ਕੀਹ ਕਰੀਏ, ਕੁੰਨਾ=ਹਾਂਡੀ, ਸੰਦੈ=ਦੇ)
    73

    ਫਰੀਦਾ ਕਿਥੈ ਤੈਡੇ ਮਾਪਿਆ ਜਿਨ੍ਹੀ ਤੂ ਜਣਿਓਹਿ ॥
    ਤੈ ਪਾਸਹੁ ਓਇ ਲਦਿ ਗਏ ਤੂੰ ਅਜੈ ਨ ਪਤੀਣੋਹਿ ॥73॥
    (ਤੈਡੇ=ਤੇਰੇ, ਜਣਿਓਹਿ=ਜਨਮ ਦਿੱਤਾ, ਪਤੀਣੋਹਿ=
    ਪਤੀਜਿਆ,ਤਸੱਲੀ ਹੋਈ, ਓਇ=ਉਹ ਤੇਰੇ ਮਾਪੇ)
    74

    ਫਰੀਦਾ ਮਨੁ ਮੈਦਾਨੁ ਕਰਿ ਟੋਏ ਟਿਬੇ ਲਾਹਿ ॥
    ਅਗੈ ਮਿਲ ਨ ਆਵਸੀ ਦੋਜਕ ਸੰਦੀ ਭਾਹਿ ॥74॥
    (ਲਾਹਿ=ਦੂਰ ਕਰ ਦੇਹ, ਟੋਏ ਟਿਬੇ=ਨੀਵੇਂ ਤੇ
    ਉੱਚੇ ਥਾਂ, ਅਗੈ=ਤੇਰੇ ਅੱਗੇ, ਆਵਸੀ=
    ਆਵੇਗੀ, ਦੋਜਕ ਸੰਦੀ=ਨਰਕ ਦੀ, ਭਾਹਿ=ਅੱਗ)
    75
    ਮਹਲਾ 5

    ਫਰੀਦਾ ਖਾਲਕੁ ਖਲਕ ਮਹਿ ਖਲਕ ਵਸੈ ਰਬ ਮਾਹਿ ॥
    ਮੰਦਾ ਕਿਸੁ ਨੋ ਆਖੀਐ ਜਾਂ ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਕੋਈ ਨਾਹਿ ॥75॥
    (ਖਾਲਕੁ=ਪਰਮਾਤਮਾ, ਮਾਹਿ=ਵਿਚ, ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ=
    ਉਸ ਪਰਮਾਤਮਾ ਤੋਂ ਬਿਨਾ)
    76

    ਫਰੀਦਾ ਜਿਹ ਦਿਹਿ ਨਾਲਾ ਕਪਿਆ ਜੇ ਗਲੁ ਕਪਹਿ ਚੁਖ ॥
    ਪਵਨਿ ਨ ਇਤੀ ਮਾਮਲੇ ਸਹਾਂ ਨ ਇਤੀ ਦੁਖ ॥76॥
    (ਜਿ ਦਿਨ=ਜਿਸ ਦਿਹਿ, ਨਾਲਾ=ਨਾੜੂ, ਕਪਹਿ=
    ਕੱਟ ਦੇਂਦੀਓਂ, ਚੁਖ=ਰਤਾ ਕੁ, ਇਤੀਂ=
    ਇੰਨੇ, ਮਾਮਲੇ=ਝੰਬੇਲੇ)
    77

    ਚਬਣ ਚਲਣ ਰਤੰਨ ਸੇ ਸੁਣੀਅਰ ਬਹਿ ਗਏ ॥
    ਹੇੜੇ ਮੁਤੀ ਧਾਹ ਸੇ ਜਾਨੀ ਚਲ ਗਏ ।77॥
    (ਚਬਣ=ਦੰਦ, ਚਲਣ=ਲੱਤਾਂ, ਰਤੰਨ=ਅੱਖਾਂ,
    ਸੁਣੀਅਰ=ਕੰਨ, ਸੇ=ਉਹ, ਬਹਿ ਗਏ=ਬੈਠ
    ਗਏ,ਕੰਮ ਕਰਨ ਤੋਂ ਰਹਿ ਗਏ ਹਨ, ਹੇੜੇ=
    ਸਰੀਰ ਨੇ, ਧਾਹ ਮੁਤੀ=ਢਾਹ ਮਾਰੀ, ਸੇ ਜਾਨੀ=
    ਉਹ ਮਿੱਤਰ)
    78

    ਫਰੀਦਾ ਬੁਰੇ ਦਾ ਭਲਾ ਕਰਿ ਗੁਸਾ ਮਨਿ ਨ ਹਢਾਇ ॥
    ਦੇਹੀ ਰੋਗੁ ਨ ਲਗਈ ਪਲੈ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਪਾਇ ॥78॥
    (ਨ ਹਢਾਇ=ਨਾਹ ਆਉਣ ਦੇਹ, ਦੇਹੀ=ਸਰੀਰ ਨੂੰ,
    ਪਲੈ ਪਾਇ=ਪੱਲੇ ਪਈ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ )
    79

    ਫਰੀਦਾ ਪੰਖ ਪਰਾਹੁਣੀ ਦੁਨੀ ਸੁਹਾਵਾ ਬਾਗੁ ॥
    ਨਉਬਤਿ ਵਜੀ ਸੁਬਹ ਸਿਉ ਚਲਣ ਕਾ ਕਰਿ ਸਾਜੁ ॥79।
    (ਪੰਖ=ਪੰਛੀਆਂ ਦੀ ਡਾਰ, ਦੁਨੀ=ਦੁਨੀਆਂ,
    ਸੁਹਾਵਾ=ਸੋਹਣਾ, ਨਉਬਤਿ=ਧੌਂਸਾ, ਸੁਬਹ
    ਸਿਉ=ਸਵੇਰ ਦਾ, ਸਾਜੁ=ਸਾਮਾਨ, ਤਿਆਰੀ)
    80

    ਫਰੀਦਾ ਰਾਤਿ ਕਥੂਰੀ ਵੰਡੀਐ ਸੁਤਿਆ ਮਿਲੈ ਨ ਭਾਉ ॥
    ਜਿੰਨਾ੍ਹ ਨੈਣ ਨੀਂਦ੍ਰਾਵਲੇ ਤਿੰਨ੍ਹਾ ਮਿਲਣੁ ਕੁਆਉ ॥80॥
    (ਕਥੂਰੀ=ਕਸਤੂਰੀ, ਭਾਉ=ਹਿੱਸਾ, ਨੀਂਦ੍ਰਾਵਲੇ=ਨੀਂਦ ਨਾਲ
    ਘੁੱਟੇ ਹੋਏ, ਮਿਲਣੁ=ਮੇਲ, ਕੁਆਉ=ਕਿਥੋਂ)

    ReplyDelete
  17. 81

    ਫਰੀਦਾ ਮੈ ਜਾਨਿਆ ਦੁਖੁ ਮੁਝ ਕੂ ਦੁਖੁ ਸਬਾਇਐ ਜਗਿ ॥
    ਊਚੇ ਚੜਿ ਕੈ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਘਰਿ ਘਰਿ ਏਹਾ ਅਗਿ ॥81॥
    (ਮੁਝ ਕੂ=ਮੈਨੂੰ, ਸਬਾਇਐ ਜਗਿ=ਸਾਰੇ ਜਗਤ ਵਿਚ, ਊਚੇ
    ਚੜਿ ਕੈ=ਦੁੱਖ ਤੋਂ ਉੱਚਾ ਹੋ ਕੇ)
    82
    ਮਹਲਾ 5

    ਫਰੀਦਾ ਭੂਮਿ ਰੰਗਾਵਲੀ ਮੰਝਿ ਵਿਸੂਲਾ ਬਾਗ ॥
    ਜੋ ਜਨ ਪੀਰਿ ਨਿਵਾਜਿਆ ਤਿੰਨ੍ਹਾ ਅੰਚ ਨ ਲਾਗ ॥82
    (ਭੂਮਿ=ਧਰਤੀ, ਰੰਗਾਵਲੀ=(ਰੰਗ+ਆਵਲੀ)
    ਆਨੰਦ ਦੀ ਕਤਾਰ ਭਾਵ ਸੁਹਾਵਣੀ, ਮੰਝਿ=
    ਵਿਚ, ਵਿਸੂਲਾ=ਵਿਸੁ-ਭਰਿਆ,ਵਿਹੁਲਾ)
    83
    ਮਹਲਾ 5

    ਫਰੀਦਾ ਉਮਰ ਸੁਹਾਵੜੀ ਸੰਗਿ ਸੁਵੰਨੜੀ ਦੇਹ ॥
    ਵਿਰਲੇ ਕੇਈ ਪਾਈਅਨਿ ਜਿੰਨ੍ਹਾ ਪਿਆਰੇ ਨੇਹ ॥83॥
    (ਸੁਹਾਵੜੀ=ਸੁਹਾਵਲੀ, ਸੁਖ-ਭਰੀ, ਸੰਗਿ=ਨਾਲ,
    ਸੁਵੰਨੜੀ=ਸੋਹਣੇ ਰੰਗ ਵਾਲੀ, ਦੇਹ=ਸਰੀਰ,
    ਪਾਈਅਨਿ=ਪਾਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ,ਮਿਲਦੇ ਹਨ)
    84

    ਕੰਧੀ ਵਹਣ ਨ ਢਾਹਿ ਤਉ ਭੀ ਲੇਖਾ ਦੇਵਣਾ ॥
    ਜਿਧਰਿ ਰਬ ਰਜਾਇ ਵਹਣੁ ਤਿਦਾਊ ਗੰਉ ਕਰੇ ॥84॥
    (ਵਹਣ=ਹੇ ਵਹਣ, ਕੰਧੀ=ਨਦੀ ਦਾ ਕੰਢਾ, ਤਉ=
    ਤੂੰ , ਜਿਧਰਿ=ਜਿਸ ਪਾਸੇ, ਰਬ ਰਜਾਇ=ਰੱਬ ਦੀ ਮਰਜ਼ੀ,
    ਤਿਦਾਊ=ਉਸੇ ਪਾਸੇ, ਗੰਉ ਕਰੇ=ਰਸਤਾ
    ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ)
    85

    ਫਰੀਦਾ ਡੁਖਾ ਸੇਤੀ ਦਿਹੁ ਗਇਆ ਸੂਲਾਂ ਸੇਤੀ ਰਾਤਿ ॥
    ਖੜਾ ਪੁਕਾਰੇ ਪਾਤਣੀ ਬੇੜਾ ਕਪਰ ਵਾਤਿ ॥85॥
    (ਡੁਖਾ ਸੇਤੀ=ਦੁੱਖਾਂ ਨਾਲ, ਦਿਹੁ=ਦਿਨ,
    ਸੂਲਾਂ=ਚੋਭਾਂ,ਫ਼ਿਕਰ, ਪਾਤਣੀ=ਮਲਾਹ,
    ਕਪਰ=ਲਹਿਰਾਂ,ਠਾਠਾਂ, ਵਾਤਿ=ਮੂੰਹ ਵਿਚ)
    86

    ਲੰਮੀ ਲੰਮੀ ਨਦੀ ਵਹੈ ਕੰਧੀ ਕੇਰੈ ਹੇਤਿ ॥
    ਬੇੜੇ ਨੋ ਕਪਰੁ ਕਿਆ ਕਰੇ ਜੇ ਪਾਤਣ ਰਹੈ ਸੁਚੇਤਿ ॥86॥
    (ਨਦੀ=ਦੁਖਾਂ ਦੀ ਨਦੀ, ਵਹੈ=ਚੱਲ ਰਹੀ ਹੈ, ਕੇਰੈ
    ਹੇਤਿ=ਢਾਹਣ ਵਾਸਤੇ, ਨੋ=ਨੂੰ, ਕਿਆ ਕਰੇ=ਕੀਹ
    ਵਿਗਾੜ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਪਾਤਣ ਚੇਤਿ=ਪਾਤਣ (ਮਲਾਹ)
    ਦੇ ਚੇਤੇ ਵਿਚ, ਸੁ=ਉਹ ਬੇੜਾ)
    87

    ਫਰੀਦਾ ਗਲੀਂ ਸੁ ਸਜਣ ਵੀਹ ਇਕੁ ਢੂੰਢੇਦੀ ਨ ਲਹਾਂ ॥
    ਧੁਖਾਂ ਜਿਉ ਮਾਂਲੀਹ ਕਾਰਣਿ ਤਿੰਨ੍ਹਾ ਮਾ ਪਿਰੀ ॥87॥
    (ਗਲੀਂ=ਗੱਲਾਂ ਨਾਲ, ਇਕੁ=ਅਸਲ ਸੱਜਣ, ਨ ਲਹਾਂ=ਮੈਨੂੰ
    ਨਹੀਂ ਲੱਭਦਾ, ਧੁਖਾਂ=ਅੰਦਰੇ ਅੰਦਰ ਦੁਖੀ ਹੋ
    ਰਿਹਾ ਹਾਂ, ਮਾਂਲੀਹ=ਸੁੱਕੇ ਗੋਹੇ ਦਾ ਚੂਰਾ,
    ਮਾ=ਮੇਰਾ, ਪਿਰੀ ਕਾਰਣਿ=ਪਿਆਰਿਆਂ ਖ਼ਾਤਰ,
    ਤਿਨ੍ਹਾ=ਉਹਨਾਂ)
    88

    ਫਰੀਦਾ ਇਹੁ ਤਨੁ ਭਉਕਣਾ ਨਿਤ ਨਿਤ ਦੁਖੀਐ ਕਉਣੁ ॥
    ਕੰਨੀ ਬੁਜੇ ਦੇ ਰਹਾਂ ਕਿਤੀ ਵਗੈ ਪਉਣੁ ॥88॥
    (ਭਉਕਣਾ=ਭਉਂਕਾ, ਦੁਖੀਐ ਕਉਣੁ=
    ਕੌਣ ਔਖਾ ਹੁੰਦਾ ਰਹੇ, ਦੇ ਰਹਾਂ=
    ਦੇਈ ਰੱਖਾਂ, ਕਿਤੀ=ਕਿੰਨੀ ਹੀ, ਪਉਣੁ=ਹਵਾ)
    89

    ਫਰੀਦਾ ਰਬ ਖਜੂਰੀ ਪਕੀਆਂ ਮਾਖਿਅ ਨਈ ਵਹੰਨ੍ਹਿ ॥
    ਜੋ ਜੋ ਵੰਞੈਂ ਡੀਹੜਾ ਸੋ ਉਮਰ ਹਥ ਪਵੰਨਿ ॥89॥
    (ਰਬ ਖਜੂਰੀ=ਰੱਬ ਦੀਆਂ ਖਜੂਰਾਂ, ਮਾਖਿਅ
    ਨਈ=ਸ਼ਹਿਦ ਦੀਆਂ ਨਦੀਆਂ, ਵੰਞਂੈ=
    ਲੰਘ ਰਿਹਾ, ਡੀਹੜਾ=ਦਿਨ, ਉਮਰ ਹਥ
    ਪਵੰਨਿ=ਉਮਰ ਘਟ ਰਹੀ ਹੈ)
    90

    ਫਰੀਦਾ ਤਨੁ ਸੁਕਾ ਪਿੰਜਰੁ ਥੀਆ ਤਲੀਆਂ ਖੂੰਡਹਿ ਕਾਗ ॥
    ਅਜੈ ਸੁ ਰਬੁ ਨ ਬਾਹੁੜਿਓ ਦੇਖੁ ਬੰਦੇ ਕੇ ਭਾਗ ॥90॥
    (ਪਿੰਜਰੁ ਥੀਆ=ਹੱਡੀਆਂ ਦੀ ਮੁੱਠ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ,
    ਖੂੰਡਹਿ=ਠੂੰਗ ਰਹੇ ਹਨ, ਕਾਗ=ਕਾਂ,ਵਿਕਾਰ,
    ਅਜੈ=ਅਜੇ ਭੀ, ਨ ਬਾਹੁੜਿਓ=ਨਹੀਂ ਤੁੱਠਾ, ਨਹੀਂ
    ਆਇਆ)

    ReplyDelete
  18. 91

    ਕਾਗਾ ਕਰੰਗ ਢੰਢੋਲਿਆ ਸਗਲਾ ਖਾਇਆ ਮਾਸੁ ॥
    ਏ ਦੁਇ ਨੈਨਾ ਮਤਿ ਛੁਹਉ ਪਿਰ ਦੇਖਨ ਕੀ ਆਸ ॥91॥
    (ਕਾਗਾ=ਕਾਵਾਂ ਨੇ,ਵਿਕਾਰਾਂ ਨੇ, ਕਰੰਗ=ਪਿੰਜਰ,
    ਸਗਲਾ=ਸਾਰਾ, ਮਤਿ ਛੁਹਉ=ਨਾ ਛੇੜੋ)
    92

    ਕਾਗਾ ਚੂੰਡਿ ਨ ਪਿੰਜਰਾ ਬਸੈ ਤ ਉਡਰਿ ਜਾਹਿ ॥
    ਜਿਤੁ ਪਿੰਜਰੈ ਮੇਰਾ ਸਹੁ ਵਸੈ ਮਾਸੁ ਨ ਤਿਦੂ ਖਾਹਿ ॥92॥
    (ਕਾਗਾ=ਹੇ ਕਾਂ, ਚੂੰਡਿ ਨ=ਨਾਹ ਠੂੰਗ, ਪਿੰਜਰਾ=
    ਸੁੱਕਾ ਹੋਇਆ ਸਰੀਰ, ਬਸੈ=ਵੱਸ, ਤ=ਤਾਂ, ਜਿਤੁ ਪਿੰਜਰੈ=
    ਜਿਸ ਸਰੀਰ ਵਿਚ, ਤਿਦੂ=ਉਸ ਸਰੀਰ ਵਿਚੋਂ)
    93

    ਫਰੀਦਾ ਗੋਰ ਨਿਮਾਣੀ ਸਡੁ ਕਰੇ ਨਿਘਰਿਆ ਘਰਿ ਆਉ ॥
    ਸਰਪਰ ਮੈਥੈ ਆਵਣਾ ਮਰਣਹੁ ਨ ਡਰੀਆਹੁ ॥93॥
    (ਨਿਮਾਣੀ=ਵਿਚਾਰੀ, ਸਡੁ ਕਰੇ=ਵਾਜ ਮਾਰ ਰਹੀ
    ਹੈ,ਨਿਘਰਿਆ=ਹੇ ਬੇ-ਘਰੇ ਜੀਵ, ਘਰਿ=ਘਰ ਵਿਚ,
    ਸਰਪਰ=ਆਖ਼ਿਰ ਨੂੰ, ਮੈਥੈ=ਮੇਰੇ ਪਾਸ)
    94

    ਏਨੀ ਲੋਇਣੀ ਦੇਖਦਿਆ ਕੇਤੀ ਚਲਿ ਗਈ ॥
    ਫਰੀਦਾ ਲੋਕਾਂ ਆਪੋ ਆਪਣੀ ਮੈ ਆਪਣੀ ਪਈ ॥94॥
    (ਏਨੀ ਲੋਇਣੀ=ਇਹਨਾਂ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ, ਕੇਤੀ=
    ਕਿਤਨੀ ਹੀ,ਬੇਅੰਤ ਜੀਵ)
    95

    ਆਪੁ ਸਵਾਰਹਿ ਮੈ ਮਿਲਹਿ ਮੈ ਮਿਲਿਆ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ॥
    ਫਰੀਦਾ ਜੇ ਤੂ ਮੇਰਾ ਹੋਇ ਰਹਹਿ ਸਭੁ ਜਗੁ ਤੇਰਾ ਹੋਇ ॥95॥
    (ਆਪੁ=ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ, ਮੈ=ਮੈਂਨੂੰ)
    96

    ਕੰਧੀ ਉਤੈ ਰੁਖੜਾ ਕਿਚਰਕੁ ਬੰਨੈ ਧੀਰੁ ॥
    ਫਰੀਦਾ ਕਚੈ ਭਾਂਡੈ ਰਖੀਐ ਕਿਚਰੁ ਤਾਈ ਨੀਰੁ ॥96॥
    (ਕੰਧੀ=ਕੰਢਾ, ਰੁਖੜਾ=ਨਿੱਕਾ ਜਿਹਾ ਰੁੱਖ,
    ਧੀਰ=ਧੀਰਜ, ਨੀਰੁ=ਪਾਣੀ)
    97

    ਫਰੀਦਾ ਮਹਲ ਨਿਸਖਣ ਰਹਿ ਗਏ ਵਾਸਾ ਆਇਆ ਤਲਿ ॥
    ਗੋਰਾਂ ਸੇ ਨਿਮਾਣੀਆ ਬਹਸਨਿ ਰੂਹਾਂ ਮਲਿ ॥
    ਆਖੀਂ ਸੇਖਾ ਬੰਦਗੀ ਚਲਣੁ ਅਜੁ ਕਿ ਕਲਿ ॥97॥
    (ਮਹਲ=ਪੱਕੇ ਘਰ, ਨਿਸਖਣ=ਸੁੰਞੇ, ਤਲਿ=
    ਹੇਠਾਂ ਧਰਤੀ ਵਿਚ, ਬਹਸਨਿ=ਬੈਠਣਗੀਆਂ,
    ਗੋਰਾਂ ਨਿਮਾਣੀਆ=ਇਹ ਵਿਚਾਰੀਆਂ
    ਕਬਰਾਂ, ਮਲਿ=ਮੱਲ ਕੇ)
    98

    ਫਰੀਦਾ ਮਉਤੈ ਦਾ ਬੰਨਾ ਏਵੈ ਦਿਸੈ ਜਿਉ ਦਰਿਆਵੈ ਢਾਹਾ ॥
    ਅਗੈ ਦੋਜਕੁ ਤਪਿਆ ਸੁਣੀਐ ਹੂਲ ਪਵੈ ਕਾਹਾਹਾ ॥
    ਇਕਨਾ ਨੋ ਸਭ ਸੋਝੀ ਆਈ ਇਕਿ ਫਿਰਦੇ ਵੇਪਰਵਾਹਾ ॥
    ਅਮਲ ਜਿ ਕੀਤਿਆ ਦੁਨੀ ਵਿਚਿ ਸੇ ਦਰਗਹ ਓਗਾਹਾ ॥98॥
    (ਏਵੈ=ਇਉਂ, ਢਾਹਾ=ਕਿਨਾਰਾ, ਹੂਲ=ਰੌਲਾ,
    ਕਾਹਾਹਾ=ਹਾਹਾਕਾਰ, ਦੋਜਕ=ਨਰਕ, ਇਕਿ=ਕਈ
    ਜੀਵ, ਓਗਾਹਾ=ਗਵਾਹ)
    99

    ਫਰੀਦਾ ਦਰੀਆਵੈ ਕੰਨ੍ਹੈ ਬਗੁਲਾ ਬੈਠਾ ਕੇਲ ਕਰੇ ॥
    ਕੇਲ ਕਰੇਂਦੇ ਹੰਝ ਨੋ ਅਚਿੰਤੇ ਬਾਜ ਪਏ ॥
    ਬਾਜ ਪਏ ਤਿਸੁ ਰਬ ਦੇ ਕੇਲਾਂ ਵਿਸਰੀਆਂ ॥
    ਜੋ ਮਨਿ ਚਿਤਿ ਨ ਚੇਤੇ ਸਨਿ ਸੋ ਗਾਲੀ ਰਬ ਕੀਆਂ ॥99॥
    (ਕੰਨੈ=ਕੰਢੇ ਤੇ, ਕੇਲ=ਕਲੋਲ, ਹੰਝ=
    ਹੰਸ ਜਿਹਾ ਚਿੱਟਾ ਬਗੁਲਾ, ਅਚਿੰਤੇ=
    ਅਚਨ-ਚੇਤ, ਤਿਸੁ=ਉਸ ਨੂੰ, ਵਿਸਰੀਆਂ=
    ਭੁੱਲ ਗਈਆਂ, ਮਨਿ=ਮਨ ਵਿਚ, ਚੇਤੇ
    ਸਨਿ=ਯਾਦ ਸਨ, ਗਾਲੀ=ਗੱਲਾਂ)
    100

    ਸਾਢੇ ਤ੍ਰੈ ਮਣ ਦੇਹੁਰੀ ਚਲੈ ਪਾਣੀ ਅੰਨਿ ॥
    ਆਇਓ ਬੰਦਾ ਦੁਨੀ ਵਿਚਿ ਵਤਿ ਆਸੂਣੀ ਬੰਨ੍ਹਿ ॥
    ਮਲਕਲ ਮਉਤ ਜਾਂ ਆਵਸੀ ਸਭ ਦਰਵਾਜੇ ਭੰਨਿ ॥
    ਤਿਨ੍ਹਾ ਪਿਆਰਿਆ ਭਾਈਆਂ ਅਗੈ ਦਿਤਾ ਬੰਨ੍ਹਿ ॥
    ਵੇਖਹੁ ਬੰਦਾ ਚਲਿਆ ਚਹੁ ਜਣਿਆ ਦੈ ਕੰਨ੍ਹਿ ॥
    ਫਰੀਦਾ ਅਮਲ ਜਿ ਕੀਤੇ ਦੁਨੀ ਵਿਚਿ ਦਰਗਹ ਆਏ ਕੰਮਿ ॥100॥
    (ਦੇਹੁਰੀ=ਸੋਹਣਾ ਸਰੀਰ, ਚਲੈ=ਤੁਰਦਾ ਹੈ, ਅੰਨਿ=
    ਅੰਨ ਨਾਲ, ਵਤਿ=ਮੁੜ ਮੁੜ ਕੇ, ਆਸੂਣੀ=ਨਿੱਕੀ
    ਜਿਹੀ ਆਸ, ਮਲਕਲ ਮਉਤ=ਮੌਤ ਦਾ ਫ਼ਰਿਸ਼ਤਾ, ਕੰਨ੍ਹਿ=
    ਮੋਢੇ ਤੇ, ਆਏ ਕੰਮਿ=ਕੰਮ ਵਿਚ ਆਏ)

    ReplyDelete
  19. 101

    ਫਰੀਦਾ ਹਉ ਬਲਿਹਾਰੀ ਤਿਨ੍ਹ ਪੰਖੀਆ ਜੰਗਲਿ ਜਿੰਨ੍ਹਾ ਵਾਸੁ ॥
    ਕਕਰੁ ਚੁਗਨਿ ਥਲਿ ਵਸਨਿ ਰਬ ਨ ਛੋਡਨਿ ਪਾਸੁ ॥101॥
    (ਹਉ=ਮੈਂ, ਬਲਿਹਾਰੀ=ਕੁਰਬਾਨ, ਕਕਰੁ=
    ਕੰਕਰ,ਰੋੜ, ਥਲਿ=ਭੁਇੰ ਉਤੇ, ਰਬ ਪਾਸੁ=
    ਰੱਬ ਦਾ ਆਸਰਾ)
    102

    ਫਰੀਦਾ ਰੁਤਿ ਫਿਰੀ ਵਣੁ ਕੰਬਿਆ ਪਤ ਝੜੇ ਝੜਿ ਪਾਹਿ ॥
    ਚਾਰੇ ਕੁੰਡਾ ਢੂੰਢੀਆ ਰਹਣੁ ਕਿਥਾਊ ਨਾਹਿ ॥102॥
    (ਫਿਰੀ=ਬਦਲ ਗਈ ਹੈ, ਵਣੁ=ਜੰਗਲ,ਜੰਗਲ ਦੇ ਰੁੱਖ,
    ਰਹਣੁ=ਥਿਰਤਾ, ਕਿਥਾਊ=ਕਿਤੇ ਭੀ)
    103

    ਫਰੀਦਾ ਪਾੜਿ ਪਟੋਲਾ ਧਜ ਕਰੀ ਕੰਬਲੜੀ ਪਹਿਰੇਉ ॥
    ਜਿਨ੍ਹੀ ਵੇਸੀ ਸਹੁ ਮਿਲੈ ਸੇਈ ਵੇਸੁ ਕਰੇਉ ॥103॥
    (ਪਾੜਿ=ਪਾੜ ਕੇ, ਪਟੋਲਾ=ਚੁੰਨੀ,ਪੱਟ
    ਦਾ ਕੱਪੜਾ, ਧਜ=ਲੀਰਾਂ, ਕੰਬਲੜੀ=ਮਾੜੀ
    ਜਿਹੀ ਕੰਬਲੀ, ਜਿਨ੍ਹੀ ਵੇਸੀ=ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵੇਸਾਂ
    ਨਾਲ, ਸਹੁ=ਖਸਮ)
    104
    ਮ: 3

    ਕਾਇ ਪਟੋਲਾ ਪਾੜਤੀ ਕੰਬਲੜੀ ਪਹਿਰੇਇ ॥
    ਨਾਨਕ ਘਰ ਹੀ ਬੈਠਿਆ ਸਹੁ ਮਿਲੈ ਜਿ ਨੀਅਤਿ ਰਾਸਿ ਕਰੇਇ ॥104॥
    (ਕਾਇ=ਕਿਸ ਵਾਸਤੇ, ਪਹਿਰੇਇ=ਪਹਿਨਦੀ ਹੈ,
    ਰਾਸਿ=ਚੰਗੀ,ਸਾਫ਼ )
    105
    ਮ: 5

    ਫਰੀਦਾ ਗਰਬੁ ਜਿਨ੍ਹਾ ਵਡਿਆਈਆ ਧਨਿ ਜੋਬਨਿ ਆਗਾਹ ॥
    ਖਾਲੀ ਚਲੇ ਧਣੀ ਸਿਉ ਟਿਬੇ ਜਿਉ ਮੀਹਾਹੁ ॥105॥
    (ਵਡਿਆਈਆ ਗਰਬੁ=ਵਡਿਆਈਆਂ ਦਾ
    ਮਾਣ, ਧਨਿ=ਧਨ ਦੇ ਕਾਰਣ, ਜੋਬਨਿ=
    ਜੁਆਨੀ ਦੇ ਕਾਰਣ, ਆਗਾਹ=ਬੇਅੰਤ,
    ਧਣੀ=ਰੱਬ, ਪਰਮਾਤਮਾ, ਸਿਉ=ਤੋਂ,
    ਮੀਹਾਹੁ=ਮੀਂਹ ਤੋਂ)
    106

    ਫਰੀਦਾ ਤਿਨਾ ਮੁਖ ਡਰਾਵਣੇ ਜਿਨਾ ਵਿਸਾਰਿਓਨੁ ਨਾਉ ॥
    ਐਥੈ ਦੁਖ ਘਣੇਰਿਆ ਅਗੈ ਠਉਰ ਨ ਠਾਉ ॥106॥
    (ਐਥੈ=ਇਸ ਜੀਵਨ ਵਿਚ, ਘਣੇਰਿਆ=ਘਨੇਰੇ,
    ਬਹੁਤ, ਠਉਰ ਨ ਠਾਉ=ਰਹਿਣ ਦੀ ਥਾਂ)
    107

    ਫਰੀਦਾ ਪਿਛਲ ਰਾਤਿ ਨ ਜਾਗਿਓਹਿ ਜੀਵਦੜੋ ਮੁਇਓਹਿ ॥
    ਜੇ ਤੈ ਰਬੁ ਵਿਸਰਿਆ ਤ ਰਬਿ ਨ ਵਿਸਰਿਓਹਿ ॥107॥
    (ਪਿਛਲਿ ਰਾਤਿ=ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਵੇਲੇ, ਨ
    ਜਾਗਿਓਹਿ=ਤੂੰ ਨਹੀਂ ਜਾਗਿਆ,
    ਮੁਇਓਹਿ=ਤੂੰ ਮੋਇਆ, ਤੈ=
    ਤੂੰ)
    108
    ਮ:5

    ਫਰੀਦਾ ਕੰਤੁ ਰੰਗਾਵਲਾ ਵਡਾ ਵੇਮੁਹਤਾਜੁ ॥
    ਅਲਹ ਸੇਤੀ ਰਤਿਆ ਏਹੁ ਸਚਾਵਾਂ ਸਾਜੁ ॥108॥
    (ਕੰਤੁ=ਖਸਮ,ਪਰਮਾਤਮਾ, ਰੰਗਾਵਲਾ=
    ਸੋਹਣਾ, ਅਲਹ ਸੇਤੀ=ਰੱਬ ਨਾਲ, ਸਾਜੁ=ਬਣਤਰ,
    ਰੂਪ, ਸਚਾਵਾਂ=ਸੱਚ ਵਾਲਾ, ਏਹੁ ਸਾਜੁ=
    ਇਹ ਰੂਪ)
    109
    ਮ:5

    ਫਰੀਦਾ ਦੁਖੁ ਸੁਖੁ ਇਕੁ ਕਰਿ ਦਿਲ ਤੇ ਲਾਹਿ ਵਿਕਾਰੁ ॥
    ਅਲਹ ਭਾਵੈ ਸੋ ਭਲਾ ਤਾਂ ਲਭੀ ਦਰਬਾਰੁ ॥109॥
    (ਇਕੁ ਕਰਿ=ਇਕ ਸਮਾਨ ਕਰ, ਵਿਕਾਰੁ=
    ਪਾਪ, ਤੇ=ਤੋਂ, ਅਲਹ ਭਾਵੈ=ਰੱਬ ਨੂੰ
    ਚੰਗਾ ਲੱਗੇ, ਦਰਬਾਰੁ=ਰੱਬ ਦੀ ਦਰਗਾਹ)
    110
    ਮ:5

    ਫਰੀਦਾ ਦੁਨੀ ਵਜਾਈ ਵਜਦੀ ਤੂੰ ਭੀ ਵਜਹਿ ਨਾਲਿ ॥
    ਸੋਈ ਜੀਉ ਨ ਵਜਦਾ ਜਿਸੁ ਅਲਹੁ ਕਰਦਾ ਸਾਰ ॥110॥
    (ਦੁਨੀ=ਦੁਨੀਆਂ,ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਲੋਕ,
    ਵਜਾਈ=ਮਾਇਆ ਦੀ ਪ੍ਰੇਰੀ ਹੋਈ,
    ਸਾਰ=ਸੰਭਾਲ, ਅਲਹੁ=ਪਰਮਾਤਮਾ)

    ReplyDelete
  20. 111
    ਮ:5

    ਫਰੀਦਾ ਦਿਲੁ ਰਤਾ ਇਸੁ ਦੁਨੀ ਸਿਉ ਦੁਨੀ ਨ ਕਿਤੈ ਕੰਮਿ ॥
    ਮਿਸਲ ਫਕੀਰਾਂ ਗਾਖੜੀ ਸੁ ਪਾਈਐ ਪੂਰ ਕਰੰਮਿ ॥111॥
    (ਰਤਾ=ਰੰਗਿਆ ਹੋਇਆ, ਦੁਨੀ=ਦੁਨੀਆਂ,
    ਮਾਇਆ, ਕਿਤੈ ਕੰਮਿ=ਕਿਸੇ ਕੰਮ ਵਿਚ,
    ਮਿਸਲ ਫਕੀਰਾਂ=ਫ਼ਕੀਰਾਂ ਵਾਲੀ ਰਹਿਣੀ, ਗਾਖੜੀ=
    ਔਖੀ, ਪੂਰ ਕਰੰਮਿ=ਪੂਰੀ ਕਿਸਮਤ ਨਾਲ)
    112

    ਪਹਿਲੈ ਪਹਰੈ ਫੁਲੜਾ ਫਲੁ ਭੀ ਪਛਾ ਰਾਤਿ ॥
    ਜੋ ਜਾਗੰਨ੍ਹਿ ਲਹੰਨਿ ਸੇ ਸਾਈ ਕੰਨੋ ਦਾਤਿ ॥112॥
    (ਫੁਲੜਾ=ਸੋਹਣਾ ਜਿਹਾ ਫੁੱਲ, ਪਛਾ ਰਾਤਿ=
    ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਵੇਲੇ, ਜਾਗੰਨਿ=ਜਾਗਣ, ਲਹੰਨਿ=
    ਹਾਸਲ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਕੰਨੋ=ਪਾਸੋਂ)
    113

    ਦਾਤੀ ਸਾਹਿਬ ਸੰਦੀਆ ਕਿਆ ਚਲੈ ਤਿਸੁ ਨਾਲਿ ॥
    ਇਕਿ ਜਾਗੰਦੇ ਨਾ ਲਹਨ੍ਹਿ ਇਕਨ੍ਹਾ ਸੁਤਿਆ ਦੇਇ ਉਠਾਲਿ ॥113॥
    (ਦਾਤੀ=ਬਖ਼ਸ਼ਸ਼ਾਂ, ਲਹਨ੍ਹਿ=ਲੈਂਦੇ)
    114

    ਢੂਢੇਦੀਏ ਸੁਹਾਗ ਕੂ ਤਉ ਤਨਿ ਕਾਈ ਕੋਰ ॥
    ਜਿਨ੍ਹਾ ਨਾਉ ਸੁਹਾਗਣੀ ਤਿਨ੍ਹਾ ਝਾਕ ਨ ਹੋਰ ॥114॥
    (ਕੂ=ਨੂੰ, ਤਉ ਤਨਿ=ਤੇਰੇ ਅੰਦਰ, ਕੋਰ=ਘਾਟ,
    ਕਾਈ=ਕੋਈ, ਝਾਕ=ਆਸ,ਟੇਕ)
    115

    ਸਬਰ ਮੰਝ ਕਮਾਣ ਏ ਸਬਰੁ ਕਾ ਨੀਹਣੋ ॥
    ਸਬਰ ਸੰਦਾ ਬਾਣੁ ਖਾਲਕੁ ਖਤਾ ਨ ਕਰੀ ॥115॥
    (ਮੰਝ=ਮਨ ਵਿਚ, ਸਬਰ ਕਮਾਣ=ਸਬਰ ਦੀ
    ਕਮਾਣ, ਨੀਹਣੋ=ਚਿੱਲਾ, ਸੰਦਾ=ਦਾ,
    ਬਾਣੁ=ਤੀਰ, ਖਤਾ ਨ ਕਰੀ=ਵਿਅਰਥ ਨਹੀਂ
    ਜਾਣ ਦੇਂਦਾ)
    116

    ਸਬਰ ਅੰਦਰਿ ਸਾਬਰੀ ਤਨ ਏਵੈ ਜਾਲੇਨ੍ਹਿ ॥
    ਹੋਨਿ ਨਜੀਕਿ ਖੁਦਾਇ ਦੈ ਭੇਤੁ ਨ ਕਿਸੈ ਦੇਨਿ ॥116॥
    (ਸਾਬਰੀ=ਸਬਰ ਵਾਲੇ ਬੰਦੇ, ਏਵੈ=ਇਸੇ
    ਤਰ੍ਹਾਂ, ਤਨੁ ਜਾਲੇਨ੍ਹਿ=ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਸਾੜਦੇ
    ਹਨ, ਹੋਨਿ=ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਨਜੀਕਿ=ਨੇੜੇ,
    ਕਿਸੈ=ਕਿਸੇ ਨੂੰ)
    117

    ਸਬਰ ਏਹੁ ਸੁਆਉ ਜੇ ਤੂੰ ਬੰਦਾ ਦਿੜੁ ਕਰਹਿ ॥
    ਵਧਿ ਥੀਵਹਿ ਦਰੀਆਉ ਟੁਟਿ ਨ ਥੀਵਹਿ ਵਾਹੜਾ ॥117॥
    (ਸੁਆਉ=ਸੁਆਰਥ, ਨਿਸ਼ਾਨਾ, ਦਿੜੁ=ਪੱਕਾ,
    ਵਧਿ=ਵਧ ਕੇ, ਥੀਵਹਿ=ਹੋ ਜਾਹਿੰਗਾ, ਵਾਹੜਾ=
    ਨਿੱਕਾ ਜਿਹਾ ਵਹਣ, ਟੁਟਿ=ਟੁੱਟ ਕੇ,ਘਟ ਕੇ)
    118

    ਫਰੀਦਾ ਦਰਵੇਸੀ ਗਾਖੜੀ ਚੋਪੜੀ ਪਰੀਤਿ ॥
    ਇਕਨਿ ਕਿਨੈ ਚਾਲੀਐ ਦਰਵੇਸਾਵੀ ਰੀਤਿ ॥118॥
    (ਗਾਖੜੀ=ਔਖੀ, ਦਰਵੇਸੀ=ਫ਼ਕੀਰੀ,
    ਚੋਪੜੀ=ਵਿਖਾਵੇ ਦੀ, ਇਕਨਿ ਕਿਨੈ=
    ਕਿਸੇ ਵਿਰਲੇ ਨੇ, ਚਾਲੀਐ=ਚਲਾਈ ਹੈ,
    ਦਰਵੇਸਾਵੀ=ਦਰਵੇਸ਼ਾਂ ਵਾਲੀ)
    119

    ਤਨ ਤਪੈ ਤਨੂਰ ਜਿਉ ਬਾਲਣੁ ਹਡ ਬਲੰਨ੍ਹਿ ॥
    ਪੈਰੀ ਥਕਾਂ ਸਿਰਿ ਜੁਲਾਂ ਜਿ ਮੂੰ ਪਿਰੀ ਮਿਲੰਨ੍ਹਿ ॥119॥
    (ਬਲੰਨਿ=ਬਲਣ, ਥਕਾਂ=ਜੇ ਮੈਂ ਥੱਕ ਜਾਵਾਂ,
    ਸਿਰਿ—ਸਿਰ ਨਾਲ, ਜੁਲਾਂ=ਮੈਂ ਤੁਰਾਂ, ਮੂੰ=
    ਮੈਨੂੰ, ਪਿਰੀ=ਪਿਆਰੀ ਰੱਬ ਦੀ, ਮਿਲੰਨਿ=ਮਿਲਣ)
    120
    (ਮ: 1)

    ਤਨ ਨ ਤਪਾਇ ਤਨੂਰ ਜਿਉ ਬਾਲਣੁ ਹਡ ਨ ਬਾਲਿ ॥
    ਸਿਰਿ ਪੈਰੀ ਕਿਆ ਫੇੜਿਆ ਅੰਦਰਿ ਪਿਰੀ ਨਿਹਾਲਿ ॥120।
    (ਸਿਰਿ=ਸਿਰ ਨੇ, ਪੈਰੀ=ਪੈਰਾਂ ਨੇ, ਫੇੜਿਆ=
    ਵਿਗਾੜਿਆ ਹੈ, ਨਿਹਾਲਿ=ਵੇਖ)

    ReplyDelete
  21. 121
    (ਮ: 4)

    ਹਉ ਢੂਢੇਦੀ ਸਜਣਾ ਸਜਣੁ ਮੈਡੇ ਨਾਲਿ ॥
    ਨਾਨਕ ਅਲਖੁ ਨ ਲਖੀਐ ਗੁਰਮਿਖ ਦੇਇ ਦਿਖਾਲਿ ॥121॥
    (ਮੈਡੇ ਨਾਲਿ=ਮੇਰੇ ਨਾਲ, ਅਲਖੁ=ਲੱਛਣਹੀਨ,
    ਦੇਇ ਦਿਖਾਲਿ=ਵਿਖਾ ਦੇਂਦਾ ਹੈ)
    122
    (ਮ:3)

    ਹੰਸਾ ਦੇਖਿ ਤਰੰਦਿਆ ਬਗਾ ਆਇਆ ਚਾਉ ॥
    ਡੁਬਿ ਮੁਏ ਬਗ ਬਪੁੜੇ ਸਿਰੁ ਤਲਿ ਉਪਰਿ ਪਾਉ ॥122॥
    (ਬਗਾ=ਬਗਲਿਆਂ ਨੂੰ, ਬਪੁੜੇ=ਵਿਚਾਰੇ, ਤਲਿ=ਹੇਠਾਂ)
    123
    (ਮ:3)

    ਮੈ ਜਾਣਿਆ ਵਡ ਹੰਸੁ ਹੈ ਤਾਂ ਮੈ ਕੀਤਾ ਸੰਗੁ ॥
    ਜੇ ਜਾਣਾ ਬਗੁ ਬਪੁੜਾ ਜਨਮਿ ਭੇੜੀ ਅੰਗੁ ॥123॥
    (ਵਡਹੰਸੁ=ਵੱਡਾ ਹੰਸ, ਜੇ ਜਾਣਾ=ਜੇ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ
    ਹੁੰਦਾ, ਜਨਮਿ=ਸਾਰੀ ਉਮਰ, ਨ ਭੇੜੀ=ਨਾ
    ਛੁੰਹਦੀ)
    124
    (ਮ:1)

    ਕਿਆ ਹੰਸੁ ਕਿਆ ਬਗੁਲਾ ਜਾ ਕਉ ਨਦਰਿ ਧਰੇ ॥
    ਜੇ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਨਾਨਕਾ ਕਾਗਹੁ ਹੰਸੁ ਕਰੇ ॥124॥
    (ਕਿਆ=ਭਾਵੇਂ, ਜਾ ਕਉ=ਜਿਸ ਉਤੇ, ਨਦਰਿ=
    ਮਿਹਰ ਦੀ ਨਜ਼ਰ, ਤਿਸੁ=ਉਸ ਪ੍ਰਭੂ ਨੂੰ, ਕਾਗਹੁ=
    ਕਾਂ ਤੋਂ)
    125

    ਸਰਵਰ ਪੰਖੀ ਹੇਕੜੋ ਫਾਹੀਵਾਲ ਪਚਾਸ ॥
    ਇਹੁ ਤਨੁ ਲਹਰੀ ਗਡੁ ਥਿਆ ਸਚੇ ਤੇਰੀ ਆਸ ॥125॥
    (ਸਰਵਰ=ਤਲਾਬ ਦਾ, ਹੇਕੜੋ=ਇਕੱਲਾ, ਗਡੁ
    ਥਿਆ=ਫਸ ਗਿਆ ਹੈ, ਲਹਰੀ=ਲਹਿਰਾਂ ਵਿਚ)
    126

    ਕਵਣੁ ਸੁ ਅਖਰੁ ਕਵਣੁ ਗੁਣੁ ਕਵਣੁ ਸੁ ਮਣੀਆ ਮੰਤੁ ॥
    ਕਵਣੁ ਸੁ ਵੇਸੋ ਹਉ ਕਰੀ ਜਿਤੁ ਵਸਿ ਆਵੈ ਕੰਤੁ ॥126॥
    (ਮਣੀਆ=ਸ਼ਿਰੋਮਣੀ, ਹਉ=ਮੈਂ, ਜਿਤੁ=ਜਿਸ ਵੇਸ
    ਨਾਲ, ਵਸਿ=ਵੱਸ ਵਿਚ)
    127

    ਨਿਵਣੁ ਸੁ ਅਖਰ ਖਵਣੁ ਗੁਣੁ ਜਿਹਬਾ ਮਣੀਆ ਮੰਤੁ ॥
    ਏ ਤ੍ਰੈ ਭੇਣੇ ਵੇਸ ਕਰਿ ਤਾਂ ਵਸਿ ਆਵੀ ਕੰਤੁ ॥127॥
    (ਖਵਣੁ=ਸਹਾਰਨਾ, ਜਿਹਬਾ=ਮਿੱਠੀ ਜੀਭ)
    128

    ਮਤਿ ਹੋਦੀ ਹੋਇ ਇਆਣਾ ॥ ਤਾਣ ਹੋਦੇ ਹੋਇ ਨਿਤਾਣਾ ॥
    ਅਣਹੋਦੇ ਆਪੁ ਵੰਡਾਏ ॥ ਕੋ ਐਸਾ ਭਗਤੁ ਸਦਾਏ ॥128॥
    (ਮਤਿ=ਅਕਲ, ਹੋਇ=ਬਣੇ, ਤਾਣੁ=
    ਤਾਕਤ, ਅਣਹੋਦੇ=ਜਦੋਂ ਕੁਝ ਭੀ
    ਦੇਣ ਜੋਗਾ ਨਾਹ ਹੋਵੇ, ਸਦਾਏ=
    ਅਖਵਾਏ)
    129

    ਇਕੁ ਫਿਕਾ ਨ ਗਾਲਾਇ ਸਭਨਾ ਮਹਿ ਸਚਾ ਧਣੀ ॥
    ਹਿਆਉ ਨ ਕੈਹੀ ਠਾਹਿ ਮਾਣਕ ਸਭ ਅਮੋਲਵੇ ॥129॥
    (ਗਾਲਾਇ=ਬੋਲ, ਇਕੁ=ਇੱਕ ਭੀ ਬਚਨ, ਧਣੀ=
    ਮਾਲਕ, ਹਿਆਉ=ਹਿਰਦਾ, ਕੈਹੀ=ਕਿਸੇ ਦਾ
    ਭੀ, ਠਾਹਿ=ਢਾਹ, ਮਾਣਕ=ਮੋਤੀ)
    130

    ਸਭਨਾ ਮਨ ਮਾਣਿਕ ਠਾਹਣੁ ਮੂਲਿ ਮਚਾਂਗਵਾ ॥
    ਜੇ ਤਉ ਪਿਰੀਆ ਦੀ ਸਿਕ ਹਿਆਉ ਨ ਠਾਹੇ ਕਹੀ ਦਾ ॥130॥
    (ਠਾਹਣੁ=ਢਾਹਣਾ, ਮੂਲਿ=ਉੱਕਾ ਹੀ,
    ਮਚਾਂਗਵਾ=ਚੰਗਾ ਨਹੀਂ, ਤਉ=ਤੈਨੂੰ)

    ਨੋਟ= ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਵਿੱਚ ਦਰਜ 130 ਸਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚੋਂ 18
    ਸਲੋਕ ਸਿੱਖ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬਾਂ ਦੇ ਹਨ । ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ 4 (32,113,
    120,124) ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਦੇ, 5 (13,52,104,122,
    123) ਗੁਰੂ ਅਮਰ ਦਾਸ ਜੀ ਦੇ, 1 (121) ਗੁਰੂ ਰਾਮ ਦਾਸ ਜੀ ਦਾ,
    8 (75,82,83,105,108 ਤੋਂ 111) ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਦੇਵ
    ਜੀ ਦੇ ਹਨ ।

    ReplyDelete
  22. Salok Baba Farid
    Shalok Baba Farid
    ਨੋਟ: ਇਹ ਸ਼ਲੋਕ ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਵਿੱਚ ਦਰਜ ਨਹੀਂ ਹਨ


    ਉਠ ਫਰੀਦਾ ਸੁਤਿਆ ਦੁਨੀਆਂ ਵੇਖਣ ਜਾਹ ॥
    ਮਤ ਕੋਈ ਬਖਸ਼ਿਆ ਹੋਵਈ ਤੂੰ ਵੀ ਬਖਸ਼ਿਆ ਜਾਹ ॥੧॥


    ਉਠ ਫਰੀਦਾ ਸੁਤਿਆ ਮਨ ਦਾ ਦੀਵਾ ਬਾਲ ॥
    ਸਾਹਿਬ ਜਿਹਨਾਂ ਦੇ ਜਾਗਦੇ ਨਫਰ ਕੀ ਸੋਵਣ ਨਾਲ ॥੨॥


    ਅਖੀਂ ਲਖ ਪਸੰਨਿ ਰੂਹ ਨ ਰਾਜ਼ੀ ਕਹੀਂ ਸਿਉਂ ॥
    ਮੈਂਡੀਆਂ ਸਿਕਾਂ ਸਭ ਪੁਜਨਿ ਜਾਂ ਮੁੱਖ ਦੇਖਾਂ ਸੱਜਣਾ ॥੩॥


    ਅਜ ਕਿ ਕਲ ਕਿ ਚਹੁੰ ਦਿਹੀਂ ਮਲਕੁ ਅਸਾਡੀ ਹੇਰ ॥
    ਕੇ ਜਿਤਾ ਕੇ ਹਾਰਆਓ ਸਓਦਾ ਏਹਾ ਵੇਰ ॥੪॥


    ਅਭੜ-ਵੰਜੈ ਉਠ ਕੇ, ਲਗਹਿ ਧਏ ਜਾਏ ॥
    ਦੇਖ ਫਰੀਦਾ ਜਿ ਥੀਆ, ਝੁਰਣਾ ਗਯਾ ਵਿਹਾਇ ॥੫॥


    ਆਸਰਾ ਧਣੀ ਮਲਾਹੁ ਕੋਈ ਨਾ ਲਾਹਿ ਹੋ ਕਡਹੀ ॥
    ਵਿਇਉਂ ਦਾਜ ਅਥਾਹ ਵਰਿਆਣੇ ਸਚਾ ਧਣੀ ॥੬॥


    ਅਸਾ ਤੁਸਾਡੀ ਸਜਣੋਂ ਅੱਠੋ ਪਹਿਰ ਸਮਾਲ ॥
    ਡੀਹੇਂ ਵਸੋ ਮਨੇ ਮੇ ਰਾਤੀ ਸੁਪਨੇ ਨਾਲ ॥੭॥


    ਅਹਿਣ ਪਵੇ ਭਾਵੇ ਮੇਹੁ ਸਿਰ ਹੀ ਉਪਰ ਝੱਲਣਾ ॥
    ਤਿਕਨ ਕਾਸਾ ਕਾਠ ਦਾ ਵਾਸਾ ਵਿਚ ਵਣਾ ॥
    ਫਰੀਦਾ ਬਾਰੀ ਅੰਦਰ ਜਾਲਣਾ ਦਰਵੇਸਾ ਹਰਣਾ ॥੮॥


    ਆਖ ਫਰੀਦਾ ਕੀ ਕਰਾਂ ਹੁਣ ਵਖਤ ਵਿਹਾਣਾ ॥
    ਓੜਕ ਵੇਲਾ ਵੇਖ ਕੇ ਬਹੁ ਪਛੋਤਾਣਾ ॥੯॥
    ੧੦

    ਆਵੋ ਲਧੋ ਸਾਥੜੋ ਐਵੇ ਵਣਜ ਕਰੀਂ ॥
    ਮੂਲ ਸੰਭਾਲੀਂ ਆਪਣਾ ਪਾਛੇ ਲਾਹਾ ਲਈਂ ॥੧੦॥
    ੧੧

    ਮੰਗ ਸਾਹਿਬ ਚੰਗਾ ਗੁਣੀ ਦਿਹੰਦਾ, ਕਹੈ ਫਰੀਦ ਸੁਣਾਵੈ ॥
    ਬਿਨ ਗੁਰ ਨਿਸਦਿਨ ਫਿਰਾਂ ਨੀ ਮਾਏ, ਪਿਰ ਕੈ ਹਾਵੈ ॥੧੧॥
    ੧੨

    ਸਕਰ ਖੰਡ ਨਿਵਾਤ ਗੁੜ ਮਾਖਿਉਂ ਮਾਝਾ ਦੁਧ ॥
    ਮਿਠੜੀਆਂ ਹਭੇ ਵਸਤੂਆਂ ਸਾਂਈ ਨ ਪੁਜਣ ਤੁਧ ॥੧੨॥
    ੧੩

    ਸਚਾ ਸਾਂਈ ਸਚ ਪਿਆਰਾ ਤਾਮੂੰ ਕੂੜ ਨ ਖੇਲੀ ॥
    ਜੰਗਲ ਵਿਚਿ ਬਸੇਰਾ ਹੋਸੀ ਤਿਥਿ ਨ ਕੋਈ ਬੇਲੀ ॥੧੩॥
    ੧੪

    ਸਬਰ ਮੰਝ ਕਮਾਣ ਏ ਸਬਰ ਕਾ ਨੀ ਹੋਣ ॥
    ਸਬਰ ਸੰਦਾ ਬਾਣੁ, ਖਾਲਕੁ ਖਤਾ ਨ ਕਰੀ ॥੧੪॥
    ੧੫

    ਸਾਈ ਸੇਵਿਆਂ ਗਲ ਗਈ ਮਾਸ ਰਿਹਾ ਦੇਹ ॥
    ਤਬ ਲਗ ਸਾਈਂ ਸੇਵਸਾਂ ਜਬ ਲਗ ਹੋਸੀ ਖੇਹ ॥੧੫॥
    ੧੬

    ਸਾਂਈ ਸੰਦੇ ਨਾਵ ਖੇ, ਦਾਵਨਿ ਪਿਰੀ ਚਵੰਨਿ ॥
    ਰੱਬ ਨ ਭੰਨੇ ਪੋਰਿਆ, ਸੰਦੇ ਫਕੀਰੰਨ ॥੧੬॥
    ੧੭

    ਸਾਜਨੁ ਕਉ ਪਤੀਆ ਲਿਖੋ ਊਪਰਿ ਲਿਖੋ ਸਲਾਮ ॥
    ਜਬ ਕੇ ਸਾਜਨ ਬੀਛੁਰੇ ਨੈਨੀ ਨੀਂਦ ਹਰਾਮ ॥੧੭॥
    ੧੮

    ਸਾਜਨ ਤੁਮਰੇ ਦਰਸਿ ਕਉ ਚਾਹਤ ਹੋ ਦਿਨ ਰੈਨ ॥
    ਕੋਰਾ ਕਾਗਦ ਹਾਥਿ ਦੇ ਮੁਖੁ ਸਿਉਂ ਕਰੀਅਹੁ ਬੈਨ ॥੧੮॥
    ੧੯

    ਸਾਜਨ ਪਤੀਆਂ ਤਉ ਲਿਖੋ ਜੇ ਕਿਛੁ ਅੰਤਰਿ ਹੋਇ ॥
    ਹਮ ਤੁਮ ਜੀਅਰਾ ਏਕੁ ਹੈ ਦੇਖਨਿ ਕਉਂ ਹੈ ਦੋਇ ॥੧੯॥
    ੨੦

    ਸੁਖ ਡੁਖਾਹੁੰ ਅਗਲੇ ਜੇ ਗਿਹਲੀ ਧੀਂਗੇ ॥
    ਸੁਖਾ ਲਾਇ ਕਥਾ ਥੀਵੇ ਜਾਂ ਭੁਖ ਕਬੂਲ ਕਰੇ ॥੨੦॥

    ReplyDelete
  23. ੨੧

    ਸੁਖਾ ਝੂਖਾਂ ਧਧਲਾਂ ਤਿਨਾਂ ਦਿਤੀ ਝੋਕ ॥
    ਜਾ ਸਿਰਿ ਆਈ ਆਪਣੇ ਤਾਂ ਮਜਾਂ ਕਿਤੇ ਨ ਲੋਕ ॥੨੧॥
    ੨੨

    ਸੁਖ ਡੁਖਾਹੁੰ ਅਗਲੇ ਜੇ ਗਿਰਲੀ ਧੀਰੇ ॥
    ਸੁਖਾਂ ਲਾਇਕ ਤ ਥੀਵਹਿ ਜਾਂ ਡੁਖ ਕਬੂਲ ਕਰੇ ॥੨੨॥
    ੨੩

    ਸੇਖ ਫਰੀਦ ਕਹੇ ਕਲਿ ਮੈ ਮਿਠਾ ਪੀਵ ॥
    ਇਕ ਮੁਵਾ ਅਰੁ ਜਾਲਿ ਮੈ ਕੋ ਨੂੰ ਰਖਾਂ ਜੀਵ ॥੨੩॥
    ੨੪

    ਸੈਖ ਫਰੀਦ ਤਵਕਲੀ ਮਾਲਿਨ ਧਰੋ ਪਿਜਾਰ ॥
    ਤਲੇ ਬਿਛਾਵੈ ਕੰਕਰੇ ਸੇਵੈ ਸਾਲਿਕ ਦੁਆਰ ॥੨੪॥
    ੨੫

    ਹਥੜੀ ਵਟੇ ਹਥੜੇ ਪੈਰਾਂ ਵੱਟੇ ਪੈਰ ॥
    ਤੁਸਾਂ ਨ ਮੁਤੀਆ ਗਾਜਰਾਂ ਅਸਾਂ ਨ ਮੁਤੇ ਬੇਰ ॥੨੫॥
    ੨੬

    ਜਿਤੀ ਖੁਸੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ ਤਿਤੀ ਥੀਅਮ ਰੋਗੁ ॥
    ਛਿਲੁ ਕਾਰਣਿ ਮਾਰੀਐ ਖਾਧੈ ਦਾ ਕਿ ਹੋਗੁ ?੨੬॥
    ੨੭

    ਇਹ ਤਨ ਰਤਾ ਦੇਖ ਕਰਿ, ਤਿਲਿਯਰ ਠੂੰਗ ਨ ਮਾਰਿ ॥
    ਜੋ ਰਤੇ ਰਬੇ ਆਪਣੇ, ਤਿਨ ਤਨਿ ਰਤੁ ਨ ਭਾਲ ॥੨੭॥
    ੨੮

    ਫਰੀਦਾ ਮਿਰਾਗੀਂ ਅਤੇ ਆਸ਼ਕੀ, ਬਾਲੀ ਮੀਝੁ ਨ ਹੋਇ ॥
    ਜੋ ਜਨ ਰਤੇ ਰਬ ਸਿਉਂ, ਤਿਨ ਮਨਿ ਰਤੁ ਨ ਕੋਇ ॥੨੮॥
    ੨੯

    ਇਹ ਦਿਲ ਅਜਬ ਕਿਤਾਬ, ਜਿਥੇ ਦੂਜਾ ਹਰਫ ਨ ਲਿਖੀਐ ॥
    ਫਰੀਦਾ ਸੋ ਦਮ ਕਿਤ ਹਿਸਾਬ, ਜੋ ਦਮ ਸਾਈਂ ਵਿਸਾਰਹਿ ॥੨੯॥
    ੩੦

    ਕਹਾਂ ਕਰਉਂ ਪ੍ਰੀਤਮ ਬਿਨਾ ਕਲਪ ਬਿਰਛ ਦੀ ਛਾਉ ॥
    ਗ੍ਰੀਖਮ ਢਕ ਸਹੇਲਹਉ ਜੋ ਪ੍ਰੀਤਮ ਰਲ ਬਾਹੁ ॥੩੦॥
    ੩੧

    ਕਾਗ ਕਲੂਲੀ ਕਰਿ ਗਏ ਬਗ ਬੈਠੇ ਸਿਰ ਮਲਿ ॥
    ਸੰਭਿਲਿ ਘਿਨੁ ਫਰੀਦ ਤੂੰ ਵੰਞਣੁ ਅਜ ਕਿ ਕਲਿ ॥੩੧॥
    ੩੨

    ਕੰਚਨ ਰਾਸ ਵਿਸਾਰਿ ਕਰ, ਮੁਠੀ ਧੂੜ ਭਰੇਨਿ ॥
    ਫਰੀਦਾ ਤੂੰ ਤੂੰ ਕਰੇਦੇ ਜੋ ਮੁਏ ਭੀ ਤੂੰ ਤੂੰ ਕਰੇਨਿ ॥੩੨॥
    ੩੩

    ਕੰਤੁ ਨੇਹੁ ਤਨਿ ਗਾਰੁੜੀ, ਨਾਗਾਂ ਹਥਿ ਮਨਾਇ ॥
    ਵਿਸ ਗੰਦਲੀ ਮਸਦਹ ਨਗਰ, ਹੋਰੀਂ ਲਹੁਦ ਲਹਾਇ ॥੩੩॥
    ੩੪

    ਕਨਕ ਮੋਲ ਕਾਗਦ ਭਇਆ ਅਰੁ ਮਸੁ ਭਈ ਹੀਰੇ ਮੋਲ ॥
    ਲਿਖਨੀ ਭਈ ਜੁ ਲਿਖ ਥਕੇ ਏ ਦੋਉ ਪੀਅ ਕੇ ਬੋਲ ॥੩੪॥
    ੩੫

    ਕਨਤ ਨੇਹ ਤਨਿ ਗਾਰੜੀ, ਨਾਗਾਂ ਹਥਿ ਮਨਾਇ ॥
    ਵਿਸ ਗੰਦਲੀ ਮਸਦਹ ਨਗਰ, ਹੋਰੀ ਲਹਿਦੁ ਲੁਹਾਇ ॥੩੫॥
    ੩੬

    ਕੰਨਾਂ ਦੰਦਾਂ ਅਖੀਆਂ ਸਭਨਾ ਦਿਤੀ ਹਾਰ ॥
    ਵੇਖ ਫਰੀਦਾ ਛਡ ਗਏ ਮੁਢ ਕਦੀਮੀ ਯਾਰ ॥੩੬॥
    ੩੭

    ਕਰ ਕੰਪੈ ਲਿਖਨੀ ਗਿਰੈ ਰੋਮ ਰੋਮ ਅਕੁਲਾਇ ॥
    ਸੁਘਿ ਆਏ ਛਾਤੀਂ ਜਲੈ ਪਤੀਆ ਲਿਖੀ ਨ ਜਾਇ ॥੩੭॥
    ੩੮

    ਕਾਗਾਂ ਨੈਣ ਨਿਕਾਸ ਦੂੰ, ਪੀ ਕੇ ਦੁਖ ਲੇ ਜਾਇ ॥
    ਫਰੀਦਾ ਪਹਿਲੇ ਦਰਸ ਦਿਖਾਏ ਕੇ ਤਾ ਕੇ ਪਾਛੇ ਖਾਇ ॥੩੮॥
    ੩੯

    ਤੁਮ ਹਮ ਕੋ ਕਿਉਂ ਵਿਸਾਰਿਉ ਇਹ ਭਲੀ ਨ ਰੀਤਿ ॥
    ਕਿਆ ਤੁਮ ਲਿਖੁ ਨਹੀਂ ਜਾਨਤੇ ਕਿ ਮਨਹੁ ਵਿਸਾਰੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ॥੩੯॥
    ੪੦

    ਕਾਗੈ ਆਇ ਢੰਡੋਲਿਆ, ਪਾਇ ਮੁੱਠ ਕੁ ਹੱਡ ॥
    ਜਿਨ ਪਿੰਜਰ ਬ੍ਰਿਹਾ ਬਸੈ ਮਾਸ ਕਹਾਂ ਤੇ ਰਤ ॥੪੦॥
    ੪੧

    ਕਾਗਦੁ ਘਨੋ ਹੋਰੁ ਮਸ ਘਨੋ ਹਮਾਰੋ ਪਿਆਰ ॥
    ਅੰਤਰਿ ਹੀਅਰੇ ਬਸਿ ਰਹੇ ਕਿ ਲਿਖੇ ਪਿਆਰੇ ਯਾਰ ॥੪੧॥
    ੪੨

    ਕੋਟ ਢਠਾ ਗਢ ਲੁਟਿਆ ਡੇਰੇ ਪਏ ਕਹਾਰ ॥
    ਜੀਵਦਿਯਾ ਹੋਰੇ ਮਾਮਲੇ ਫਰੀਦਾ ਮੁਯਾਂ ਹੋਰੇ ਹਾਰ ॥੪੨॥
    ੪੩

    ਕੂਕ ਫਰੀਦਾ ਕੂਕ ਤੂ, ਜਿਉਂ ਰਾਖਾ ਜੁਆਰ ॥
    ਜਬ ਲਗ ਟਾਂਡਾ ਨ ਗਿਰੈ ਤਬ ਲਗਿ ਕੂਕ ਪੁਕਾਰ ॥੪੩॥
    ੪੪

    ਖਾਕਾਂ ਵਿਚਿ ਗੜੀ ਸਨ੍ਹੀ ਪਾਣੀ ਪੀਵਿਨ ਪੁਣੈ ॥
    ਲਿਖੀ ਮੁਹਲਤਿ ਚਲਣਾ ਫਰੀਦਾ ਜਯੂੰ ਜਯੂੰ ਪਏ ਸੁਣੈ ॥੪੪॥
    ੪੫

    ਖਿੜਕੀ ਖੁਲੀ ਅਰਬ ਦੀ ਖੁਲੈ ਸਭ ਦਵਾਰ ॥
    ਮੰਗ ਫਰੀਦਾ ਮੰਗਣਾਂ ਏਹਾ ਮੰਗਣ ਬਾਰ ॥੪੫॥
    ੪੬

    ਫਰੀਦਾ ਖੇਤੀ ਉਜੜੀ ਸਚੇ ਸਿaੁਂ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
    ਜੇ ਅਧ ਖਾਧੀ ਉਬਰੇ ਤਾਂ ਫਲ ਬਹੁਤੇਰਾ ਪਾਇ ॥੪੬॥
    ੪੭

    ਚੜ੍ਹ ਚਲਨਿ ਸੁਖਵਾਸ ਨੀ, ਉਪਰਿ ਚਉਰ ਝੁਲੰਨਿ ॥
    ਸੇਜ ਵਿਛਾਵਣ ਪਾਹਰੂ, ਜਿਥੇ ਜਾਇ ਸਵੰਨਿ ॥
    ਤਿਨਾਂ ਜਨਾਂ ਦੀਆਂ ਢੇਰੀਆਂ, ਦੂਰਹੁੰ ਪਈਆਂ ਦਿਸੰਨਿ ॥੪੭॥
    ੪੮

    ਜਸਾ ਸੈ ਰਾਤੀਂ ਵੱਡੀਆਂ ਡੂ ਡੂ ਗਾਂਢਣੀਆਂ ॥
    ਤੁਮ ਇਕ ਜਾਲੁ ਨ ਸੰਘੀਆ ਅਸਾਂ ਸਭੈ ਜਾਲਣੀਆਂ ॥੪੮॥
    ੪੯

    ਜਸਾ ਰਾਤੀ ਵਡੀਆਂ ਧੂਖਿ ਧੂਖਿ ਉਡਨਿ ਪਾਸ ॥
    ਧ੍ਰਿਗ ਤਿੰਨਾਂ ਦਾ ਜੀਵਿਆ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿਡਾਣੀ ਆਸ ॥੪੯॥
    ੫੦

    ਜੰਗਲ ਜਾਇ ਬਿਲਾਸ ਕਰ, ਭੁਖ ਨ ਸਾੜਿ ਸਰੀਰ ॥
    ਭੋਜਨ ਸ਼ੇਖ ਫਰੀਦ ਦਾ, ਜਾਲੀ ਜੰਡ ਕਰੀਰ ॥੫੦॥

    ReplyDelete
  24. ੫੧

    ਜਾਂ ਜਾਂ ਰੂਹ ਰੁਕੂ ਮੈਂ ਤਾਂ ਤਾਂ ਦੇਹੀ ਨੋਰੰਗ ॥
    ਦਾਣਾ ਪਾਣੀ ਬਾਵਦਾ ਮਸਤਕਿ ਲਿਖਯਾ ਅੰਗ ॥੫੧॥
    ੫੨

    ਜਾ ਮੂੰ ਲਗਾ ਨੇਹੁ, ਤਾਂ ਮੈਂ ਡੁਖ ਵਿਹਾਜਿਆ ॥
    ਝੁਰਾਂ ਹਭੋ ਹੀ ਡੇਹ, ਕਾਰਣਿ ਸਚੈ ਮਾ ਪਿਅਰੀ ॥੫੨॥
    ੫੩

    ਜਿਤੁ ਮੁਖਿ ਕਦੀ ਨ ਦੇਦੀਆਂ, ਤਤਾ ਭੋਜਨ ਵਾਤਿ ॥
    ਤਿਸਹਿ ਉਪਰਿ ਢੰਢੜੀ ਬਲਸਿ ਸਰੰਗ ਰਾਤਿ ॥੫੩॥
    ੫੪

    ਜੋ ਦਿਤਾ ਤੈ ਜਿਤਾ ਰਸ ਪੀਆ ਯੂੰ ਲੀਨ ॥
    ਵਾਰਯਾ ਤੈ ਹਾਰਯਾ ਕਹੁ ਸੇਖ ਫਰੀਦ ਪਿਆਰਿਆ ॥੫੪॥
    ੫੫

    ਜਿ ਇਟ ਸਰਾਣ ਅਤੇ ਗੋਰ ਘਰ ਕੀੜਾ ਲੜਿਅਸੀ ਮਾਸ ॥
    ਕੇਤੜਿਆਂ ਜੁਗ ਜਾਣਗੇ ਜਿ ਪਇਆ ਇਕਤੇ ਪਾਸ ॥੫੫॥
    ੫੬

    ਜਿ ਫਰੀਦਾ ਭਨੀ ਘੜੀ ਸੁਵਨਵੀਂ ਅਤੈ ਤੁਟੈ ਨਗਰ ਲਜੁ ॥
    ਅਜਰਾਈਲੁ ਫਰੈਸਤਾ ਭੈ ਘਰਿ ਨਾਠੀ ਅਜੁ ॥
    ਘਿਨ ਆਇਆ ਜਿੰਦ ਕੂ ਕਿਹਾ ਕਰੇਸੀ ਪਜੁ ॥੫੬॥
    ੫੭

    ਜਿਤੀ ਖੁਸੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ ਤਿਤੀ ਥੀਅਮ ਰੋਗ ॥
    ਛਿਲੁ ਕਾਰਣਿ ਮਾਰੀਐ ਖਾਧੈ ਦਾ ਕਿ ਹੋਗੁ ॥੫੭॥
    ੫੮

    ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ ਵਸਾਹ ਨਹੀਂ ਸਮਝ ਫਰੀਦਾ ਤੂੰ ॥
    ਕਰ ਲੈ ਅੱਛੇ ਅਮਲ ਤੂੰ ਹੋ ਜਾ ਸਰਨਗੂੰ ॥੫੮॥
    ੫੯

    ਜਿਨੀ ਤੂੰ ਤੂੰ ਕੀਆ ਤਿਨੀ ਸਿਵਾਤੋ ਤੰਨਿ ॥
    ਰਬ ਨ ਪੰਠੇ ਖੋਰਿਆ ਧੰਦੇ ਫਕੀਰਨ ॥੫੯॥
    ੬੦

    ਜੀ ਜੀ ਜੀਵੇ ਦੁਨੀ ਤੇ ਖੁਰੀਏ ਕਹੀ ਨ ਲਾਇ ॥
    ਇਕੋ ਖਰਣੁ ਰਖਿ ਕੈ ਹੋਰ ਸਭੇ ਦੇਇ ਲੁਟਾਇ ॥੬੦॥
    ੬੧

    ਟੂਬੀ ਮਾਰਨੀ ਗਾਖੜੀ ਸਧਰਾਂ ਲਖ ਕਰੇਨ ॥
    ਜਿਨਾਂ ਦਾ ਮਨੁ ਧਾਪਿਆ ਸੋਈ ਮਾਣਕ ਲਡੇਨ ॥੬੧॥
    ੬੨

    ਤਨ ਸਮੁੰਦ ਮਨਸਾ ਲਹਰੁ ਅਰੁ ਤਾਰੂ ਤਰਹਿ ਅਨੇਕ ॥
    ਤੇ ਬਿਰਹੀ ਕਿਉਂ ਜੀਵਤੇ ਜਿ ਆਹੇ ਨ ਕਰਤੇ ਏਕ ॥੬੨॥
    ੬੩

    ਤਨ ਰਹਿਯਾ ਮਨੁ ਸੜਿਯਾ ਪੰਜਾਂ ਨੂੰ ਹੋਈ ਤਾਕਿ ॥
    ਢੇਰੀ ਹੋਈ ਭਸਮ ਦੀ (ਜਿਉਂ) ਬਸਤੀ ਗੁਜਰਾਕਿ ॥੬੩॥
    ੬੪

    ਤਿਨਾ ਅਤਿ ਪਿਆਰਿਆਂ ਕੋਇ ਨ ਪੁਛੇ ਜਾਇ ॥
    ਖੰਨਿਅਹੁ ਤਿਖੀ ਪੁਰਸਲਾਤ ਤੈ ਕੰਨੀ ਨ ਸੁਣਿਆਇ ॥
    ਫਰੀਦਾ ਕਿੜੀ ਪਵੰਦੀਏ ਤੂੰ ਖੜਾ ਨ ਆਪੁ ਮੁਹਾਇ॥੬੪॥
    ੬੫

    ਦਰ ਭੀੜਾ ਘਰੁ ਸੰਗੁੜਾ ਗੋਰ ਨਿਮਾਣੀ ਵਾਸੁ ॥
    ਦੇਖੁ ਫਰੀਦਾ ਜੋ ਥੀਯਾ ਆੜਵੰਜਿ ਕਰਯਾਸੁ ॥੬੫॥
    ੬੬

    ਪਰੀਤਮ ਤੁਮ ਮਤਿ ਜਾਣਿਆ ਤੁਮ ਬਿਛਰਤ ਹਮ ਚੈਨ ॥
    ਦਾਧੇ ਬਨਿ ਕੀ ਲਾਕੜੀ ਸੁਲਘਤੁ ਹੂੰ ਦਿਨ ਰੈਨ ॥੬੬॥
    ੬੭

    ਪਲਕਾ ਸੋ ਪਗ ਝਾਰਤੀ ਜੋ ਘਰ ਆਵੈ ਪੀਉ ॥
    ਅਉਰ ਬਧਾਵਾ ਕਿਆ ਕਰੋ ਮੈਂ ਪਲ ਪਲ ਵਾਰੇ ਜੀਉ ॥੬੭॥
    ੬੮

    ਪਲਕਾ ਸੋ ਪਗ ਝਾਰਤੀ ਅਸੂਅਨ ਕਰਤ ਛਿਰਕਾਉ ॥
    ਭਉਹਾਂ ਊਪਰਿ ਪਾਉਂ ਧਰਿ ਸਿਆਮ ਸਲੋਨੇ ਆਉ ॥੬੮॥
    ੬੯

    ਪਿਰੀ ਵਿਸਾਰਣੁ ਨਾ ਕਰਣੁ ਜੇ ਮੂਹ ਭਾਗੇਨ ॥
    ਫਰੀਦਾ ਪਿਰੀ ਵਿਸਾਰੇ ਨਾਅਤੇ ਬਿਆ ਰਵਨ ਕਬੁਧੀ ਰਵੇਨਿ ॥੬੯॥
    ੭੦

    ਪੀਰ ਵਿਸਾਰਨਿ ਬਿਆ ਰਵਨ ਕੁਬੁਧੀ ਚਵੇਨਿ ॥
    ਕੰਚਨ ਰਾਮ ਵਿਸਾਰ ਕੈ ਮੁਠੀ ਧੂੜ ਭਓਏਨ ॥੭੦॥
    ੭੧

    ਫਰੀਦਾ ਉਚਾ ਨ ਕਰ ਸਦੁ ਰਬ ਦਿਲਾਂ ਦੀਆਂ ਜਾਣਦਾ ॥
    ਜੁ ਤੁਧ ਵਿਚ ਕਲਬ ਸੋ ਮੰਝਾਹੂ ਦੂਰ ਕਰਿ ॥੭੧॥
    ੭੨

    ਫਰੀਦਾ ਉਥਾਂ ਟਿਕੀਐ ਜਿਥੇ ਵਸਣ ਅੰਨ੍ਹੇ ॥
    ਨਾ ਕੋ ਸਾਨੂੰ ਜਾਣੇ ਬੁਝੇ ਨਾ ਸਾਨੂੰ ਮੰਨੇ ॥੭੨॥
    ੭੩

    ਫਰੀਦਾ ਅਸਾਂ ਕੇਰੀ ਭਈ ਸੁਰੀਤ ॥
    ਜਾਊਂ ਪ੍ਰੀਤਮ ਕੀ ਗਲੀ ਕਿ ਜਾਊਂ ਮਸੀਤ ॥੭੩॥
    ੭੪

    ਫਰੀਦਾ ਅਕੈ ਤ ਸਿਕਣ ਸਿਕੁ, ਅਕੈ ਤ ਪੁਛਿ ਸਿਕੰਦਿਆਂ ॥
    ਤਿਨਾਂ ਪਿਛੇ ਨ ਲੁਕ, ਜੋ ਸਿਕਣ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣਨੀ ॥੭੪॥
    ੭੫

    ਫਰੀਦਾ ਅਕੈ ਤ ਲੋੜ ਮੁਕੱਦਮੀ, ਅਕੈ ਤ ਅੱਲਹੁ ਲੋੜ ॥
    ਦੋ ਧਰਿ ਬੇੜੀਂ ਨ ਲੱਤ ਧਰਿ, ਵੰਝਹਿ ਵਖਤ ਬੋੜਿ ॥੭੫॥
    ੭੬

    ਫਰੀਦਾ ਅਤਿ ਰੰਗੜੇ ਵਿਗੁਚਯੋ ਵੰਞਿ ਪੁਛਾ ਮੰਜਿਠ ॥
    ਟਕੇ ਤੋਲ ਬਿਕਾਂਵਦੀ ਸੁ ਗੋਲੀ ਰੁਲੰਦੀ ਦਿੱਠ ॥੭੬॥
    ੭੭

    ਫਰੀਦਾ ਅਜ ਕਿ ਕਲ ਕਿ ਚਹੁ ਦਿਨੀ ਓੜਕ ਦਿਨੀ ਦਸੀਂ ॥
    ਏਸ ਸੁਹਾਵੜੇ ਦੇਸੜੇ ਨਾ ਹੋਵਹਿਗੇ ਅਸੀਂ ॥੭੭॥
    ੭੮

    ਫਰੀਦਾ ਅੰਦਰ ਤੈ ਜੇ ਮਾਮਲੇ ਬਾਹਰ ਕਿਆ ਸੀਗਾਰ ॥
    ਪਾਜ ਤਿਥਾਊ ਉਘੜੈ ਜਿਥੇ ਮਿਲੇ ਕੰਧਾਰ ॥੭੮॥
    ੭੯

    ਫਰੀਦਾ ਅੰਦਰ ਭਰਿਯਾ ਸਾਂਮਲੀ ਬਾਹਰਿ ਕੀ ਸੰਗਯਾਰ ॥
    ਪਾਜ ਤਿਧਾਈਂ ਉਘੜੈ ਜਿਥੇ ਮਿਲਨ੍ਹਿ ਕੰਧਾਰ ॥੭੯॥
    ੮੦

    ਫਰੀਦਾ ਆਹਿ ਹਿਕੜਾ ਅਤੇ ਹੁਣ ਭਿ ਥੀਸੀ ਹਿਕ ॥
    ਓਪਈ ਟੰਨਾ ਨ ਕਰੇ, ਤੇਹੀ ਆਇਅਸੁ ਸਿਕ ॥੮੦॥

    ReplyDelete
  25. ੮੧

    ਫਰੀਦਾ ਐਸਾ ਹੋਇ ਰਹੁ ਜੈਸਾ ਕਖ ਮਸੀਤਿ ॥
    ਪੈਰਾਂ ਤਲੇ ਲਿਤਾੜੀਆਂ, ਤੂੰ ਕਦੇ ਨ ਛੋਡੈਂ ਪ੍ਰੀਤ ॥੮੧॥
    ੮੨

    ਫਰੀਦਾ ਇਹ ਸਹਿਜ ਦੀਆਂ ਬੂਥੀਆਂ ਰਖੀਆਂ ਰਬ ਸਵਾਰ ॥
    ਜਾਂ ਜਾਂ ਇਸ ਜਹਾਨ ਮਹਿ ਤਾਂ ਤਾਂ ਦੇਖਹਿ ਜਾਰ ॥੮੨॥
    ੮੩

    ਫਰੀਦਾ ਇਹ ਜੋ ਜੰਗਲ ਰੁਖੜੇ ਹਰੀਅਲੁ ਪਤੁ ਤਿਨਹਾਂ ॥
    ਪੋਥਾਂ ਲਿਖਿਆ ਅਰਥੁ ਦਾ ਏਕਸੁ ਏਕਸੁ ਮਾਂਹ ॥੮੩॥
    ੮੪

    ਫਰੀਦਾ ਇਹ ਤਨ ਭੌਕਨਾ ਨਿਤ ਨਿਤ ਦੁਖੇ ਕੌਨ ॥
    ਕੰਨੀ ਬੁੱਜੇ ਦੇ ਰਹਾਂ ਕਿਤੀ ਵਗੇ ਪੌਣ ॥੮੪॥
    ੮੫

    ਫਰੀਦਾ ਇਹ ਦਮ ਗਏ ਬਾਉਰੈ, ਜਾਗਣ ਦੀ ਕਰਿ ਰੋਪ ॥
    ਇਹ ਦਮ ਹੀਰੈ ਲਾਲ ਨੈ, ਗਿਣੇ ਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਸੋਂਪ ॥੮੫॥
    ੮੬

    ਫਰੀਦਾ ਇਕ ਵਿਹਜੇ ਲੂਣ ਬਿਆ ਕਸਤੂਰੀ ਝੁੰਗ ਰਵਹਿ ॥
    ਬਾਹਰਿ ਲਾਇ ਸਬੂਣ ਅੰਦਰਿ ਹੱਛਾ ਨ ਥੀਵਹਿ ॥੮੬॥
    ੮੭

    ਫਰੀਦਾ ਇਕਨਾ ਮਤਿ ਖੁਦਾਇ ਦੀ ਇਕਨਾ ਮੰਗ ਲਈ ॥
    ਇਕ ਦਿਤੀ ਮੂਲ ਨ ਧਿੰਨਦੇ, ਜਿਊਂ ਪਥਰ ਬੂੰਦ ਪਈ ॥੮੭॥
    ੮੮

    ਫਰੀਦਾ ਇਕੇ ਤਾਂ ਸਿਕਣ ਸਿਕ, ਇਕ ਤਾਂ ਪੁੱਛ ਸਕਿੰਦੀਆਂ ॥
    ਤਿਨਹਾਂ ਪਿਛੇ ਨ ਮੁਕ, ਜੋ ਸਿਕਣ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣਨੀ ॥੮੮॥
    ੮੯

    ਫਰੀਦਾ ਇਕੈ ਲੋੜ ਮਕਸਦੀ ਇਕੈ ਤਾ ਅਲਾਹ ਲੋੜ ॥
    ਦੋਹੁ ਬੇੜੀ ਨ ਲਤੁ ਧਰਿ ਵੰਞੀ ਵਖਰ ਬੋੜੁ ॥੮੯॥
    ੯੦

    ਫਰੀਦਾ ਇਟ ਸਿਰਾਣੇ ਗੋਰ ਘਰ ਕੀੜਾ ਪਵਸੀ ਮਾਸਿ ॥
    ਕਿਤੜਿਆਂ ਜੁਗ ਜਾਨਗੇ ਪਇਆ ਇਕਤੁ ਪਾਸਿ ॥੯੦॥
    ੯੧

    ਫਰੀਦਾ ਇਨ ਜਹਾਨ ਬਿਚਿ ਏ ਤ੍ਰੈ ਚੰਗੇ ਟੋਲ ॥
    ਹਥੋਂ ਡੇਵੇ ਨਵਿ ਚਲੇ ਮੁਖੋਂ ਮਿਠਾ ਬੋਲ ॥੯੧॥
    ੯੨

    ਫਰੀਦਾ ਏਸ ਜਹਾਨ ਵਿਚ, ਤਿੰਨੇ ਟੋਲ ਕਰੇਨਿ ॥
    ਮਿਠਾ ਬੋਲਣ, ਨਿਵ ਚਲਣ, ਹਥਹੁੰ ਭਿ ਕਿਝੁ ਦੇਇਨ ॥੯੨॥
    ੯੩

    ਫਰੀਦਾ ਏ ਬਹਿ ਜਾਂਦੀਆਂ ਘੁਥੀਆਂ ਰਖੀਆਂ ਰਬ ਧਵਾਰ ॥
    ਜਾਂ ਜਾਂ ਇਸ ਜਹਾਨ ਮੇ ਤਾਂ ਤਾਂ ਰਬ ਚਿਤਾਰ ॥੯੩॥
    ੯੪

    ਫਰੀਦਾ ਏਕ ਮੂਰਤਿ ਲੋਇਣਾ ਏਕ ਮੂਰਤਿ ਦੁਇ ਸਾਸ ॥
    ਏਕ ਮੂਰਤਿ ਘਟ ਦੋਇ ਹੈ ਦੋ ਮੂਰਤਿ ਇਕ ਆਸ ॥੯੪॥
    ੯੫

    ਫਰੀਦਾ ਸਜੇ ਸਬਰ ਜਿਨਾਂ ਪਾਧੀਆਂ, ਛੁਟੇ ਕਬਹੂੰ ਬਣੀ ॥
    ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਸਿਰ ਪਰਿ ਵੰਞਣਾ ਤਿਨਾਂ ਕੂੜ ਮਣੀ ॥੯੫॥
    ੯੬

    ਫਰੀਦਾ ਸਾਹਿਬ ਲੋੜਹਿ ਹੱਭ ॥
    ਤਾਂ ਥੀaੁਂ ਪਵਾਹੇ ਦੱਭ ॥
    ਹਿਕ ਛਿਜਹਿ ਬਿਆ ਲਤਾੜੀਅਹਿ ॥
    ਤਾ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਦਰ ਵਾੜੀਅਹਿ ॥੯੬॥
    ੯੭

    ਫਰੀਦਾ ਸਾਇਯਾ ਸਿਕਾ ਵੇਖ ਕੈ, ਲੋਕ ਜਾਣੇ ਦਰਵੇਸ ॥
    ਅੰਦਰ ਭਰਿਯਾ ਮਾਂਸੁਲੀ, ਬਾਹਰਿ ਕੂੜਾ ਵੇਸ ॥੯੭॥
    ੯੮

    ਫਰੀਦਾ ਸਿਕਾ ਸਿਕ ਸਿਕੰਦਿਆਂ, ਸਿਕੀਂ ਡੀਹੇ ਰਾਤਿ ॥
    ਮੈਂਡੀਆਂ ਸਿਕਾਂ ਸਭ ਪੁਜੰਨਿ ਜਾ ਪਿਰੀਆ ਪਾਈ ਝਾਤਿ ॥੯੮॥
    ੯੯

    ਫਰੀਦਾ ਸੁਖਾਂ ਕੂੰ ਢੂੰਢੇਦਿਯਾਂ ਡੁਖ ਨ ਬਾਰੀ ਡੇਨ੍ਹਿ ॥
    ਇਕ ਭਰਿ ਭਰਿ ਪੂਰ ਲੰਘਾਇਨਿ ਬਿਆ ਪਤਨ ਆਇ ਖਲੇਨ੍ਹਿ ॥੯੯॥
    ੧੦੦

    ਫਰੀਦਾ ਸੁਤਾ ਅਹਿ ਨੀਂਦਮ ਪਿਵਦੋ ਈਵ ॥
    ਜਿੰਨੀ ਨੈਣ ਨੀਦਾਵਲੇ ਸੇ ਧਣੀ ਮਿਲੰਦੇ ਕੀਵ ॥੧੦੦॥

    ReplyDelete
  26. ੧੦੧

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਸੁਤਾ ਹੈ ਤ ਜਾਗ, ਘਣਾ ਸਵਸੀਂ ਗੋਰ ਮਹਿੰ ॥
    ਬਿਨ ਅਮਲਾਂ ਸੋਹਾਗ ਗਲੀਂ ਰੱਬ ਨਾ ਪਾਈਅਹਿ ॥੧੦੧॥
    ੧੦੨

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਸੇ ਦਾੜ੍ਹੀਆਂ ਕੂੜਾਵੀਆਂ ਜੋ ਸੇਤਾਨ ਭੁਚੰਨਿ ॥
    ਅਹਿਰਣ ਤਲੇ ਵਦਾਣ ਜਿਊਂ ਦੋਜਕ ਖੜਿ ਧਰੀਅੰਨਿ ॥੧੦੨
    ੧੦੩

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਸੋ ਦਰ ਸੱਚਾ ਦੇਹ ਜਿਤ ਮਨ ਲਬੁ ਜਾਹਿ ॥
    ਰਾਜ ਮਾਲ ਕਹਿ ਖਉ ਅਮਾਲਨ ਵਚ ਲਿਖਾਹਿ ॥੧੦੩॥
    ੧੦੪

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਸੋ ਦਰ ਸੱਚਾ ਸੇਵ ਤੂੰ ਜਿਤੁ ਮੁਕਲੂਬ ਨੀ ਜਾਹਿ ॥
    ਰਿਜ ਮੱਸਤਕ ਹਡ ਖਉ ਅਮਲ ਨ ਵਿਕਣ ਖਾਹਿ ॥੧੦੪॥
    ੧੦੫

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਹੈ ਜੀਆ ਖੜਸੀ ਜਬਿ ਤੇ ਕਸੀਸੀ ਸੁਵੁੰਨ ਜਿਉਂ ॥
    ਕਿਆ ਦਵਸੀ ਤਰ ਜਗੁ ਰੈਹੀ ਕੂੜਾ ਥੀਆ ॥੧੦੫॥
    ੧੦੬

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਹਾਥੀ ਸੋਨ ਅੰਬਾਰੀਆਂ, ਪੀਛੇ ਕਟਕ ਹਜ਼ਾਰ ॥
    ਜਾਂ ਸਿਰ ਆਵੀ ਆਪਣੇ ਤਾਂ ਕੋ ਮੀਤ ਨ ਯਾਰ ॥੧੦੬॥
    ੧੦੭

    ਫ਼ਰੀਦ ਕਦੇ ਆਹੋ ਹੇਕੜਾ ਅਤੇ ਹਿਣ ਥੀਓ ਪ੍ਰਗਟ ॥
    ਏਵੀਂ ਪਾਣ ਮਸ਼ਾਹਰੋ ਜਾ ਲਾਇ ਬੈਠੋ ਹੱਟ ॥੧੦੭॥
    ੧੦੮

    ਫ਼ਰੀਦ ਕਡੈ ਆਹਿ ਢੰਢੋਲਿਆਂ ਪਾਏ ਮੁਠਿ ਕੁ ਹਡ ॥
    ਜਿਤੁ ਪੰਜਰਿ ਬਿਰਹਾ ਬਸੈ ਮਾਸ ਕਹਾਂ ਤੇ ਰਡ ॥੧੦੮॥
    ੧੦੯

    ਫ਼ਰੀਦ ਕਡੈ ਅਹਿ ਹਿਕੜਾ ਅਤੇ ਹੁਣ ਭੀ ਥੀਸੀ ਹਿਕ ॥
    ਓ ਪਈ ਟੰਨਾਂ ਨ ਕਰੇ ਤੇਹੀ ਲਾਇਉਸ ਸਿਕ ॥੧੦੯॥
    ੧੧੦

    ਫ਼ਰੀਦ ਕਡੈ ਅਹਿ ਕਿਹੜਾ ਅਤੈ ਹੁਣ ਭੀ ਥੀਸੀ ਹਿਕ ॥
    ਤੇਹੀ ਲਾਇਅਮੁ ਸਿਕ ਓ ਪਈ ਟੰਨਾ ਨਾ ਕਰੇ ॥੧੧੦॥
    ੧੧੧

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਕਰਨ ਹਕੂਮਤ ਦੁਨੀ ਦੀ ਹਾਕਮ ਨਾਉ ਧਰੰਨ ॥
    ਅਗੇ ਧਾਉਲ ਪਿਆਦਿਆਂ ਪਿਛੇ ਕੋਤ ਚਲੰਨ ॥
    ਚੜ੍ਹ ਚਲਣ ਸੁਖ ਵਾਹਣੀ ਉਪਰ ਚੌਰ ਝੁਲੰਨ ॥
    ਸੇਜ ਵਿਛਾਵਣ ਪਾਹਰੂ ਜਿਥੇ ਜਾਇ ਸਵੰਨ ॥
    ਤਿਨਾਂ ਜਨਾਂ ਦੀਆਂ ਢੇਰੀਆਂ ਦੂਰੋਂ ਪਈਆਂ ਦਿਸੰਨ ॥੧੧੧॥
    ੧੧੨

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਕਰੰਗ ਢੰਢੋਲਿਆਂ ਊੁਡਣ ਨਾਹੀ ਥਾਉਂ ॥
    ਹਿਕ ਨਾ ਚੂਡੀਂ ਮੈਂਡੀ ਜੀਭੜੀ ਜਿਤੁ ਘਿਨਾਂ ਹਰਿ ਨਾਉਂ ॥੧੧੨॥
    ੧੧੩

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਕਾਰੀ ਕਾਂਬਰੀ ਔਰ ਕਾਰੀ ਨਸ ॥
    ਆਪਹੈ ਹੀ ਮਰ ਜਾਏਂਗੇ ਚੋਰ ਬਾਘਾ ਬਸ ॥੧੧੩॥
    ੧੧੪

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਕਾਲੀ ਮੈਡੀ ਕੰਮਲੀ ਕਾਲਾ ਮੈਡਾ ਵੇਸ ॥
    ਗੁਨਹੀ ਭਰਿਆ ਮੂ ਫਿਰਾਂ ਲੋਕੁ ਜਾਣੇ ਦਰਵੇਸ ॥੧੧੪॥
    ੧੧੫

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਕਾਪੜ ਰਤਾ ਪਾਇਹਿ ਮਜੀਠੈ ਕਉਣ ਰਤਾ ਦਰੀਆਵੈ ॥
    ਬੰਦਾ ਨਾਉ ਅਲਹ ਦੇ ਰਤਾ ਸਤ ਬਿਨ ਅਵਰ ਨ ਭਾਵੈ ॥
    ਭਠ ਪਈ ਸਾਹਗਤੀ ਮਜਲਸ ਜਿਤ ਸਾਹਿਬ ਚਿਤ ਨ ਆਵੈ ॥੧੧੫॥
    ੧੧੬

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਕਿਆ ਲੁੜ ਚਟੇ ਲਟ ਬੀ ਜਾਈ ਚੁੰਜ ਵਣੇ ॥
    ਜੇ ਤੂੰ ਮਰਹਿ ਪਟ ਤਾਂ ਕੇਹਾ ਤੇਰਾ ਸੁ ਪਿਰੀ ॥੧੧੬॥
    ੧੧੭

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਕਿਥੇ ਸੇ ਤੈਡੇ ਮਾਉ ਪਿਉ ਜਿਨੀ ਤੂੰ ਜਣਿਓਹਿ ॥
    ਤੈ ਦੇਖਦਿਆਂ ਲਢ ਗਏ ਤੂੰ ਅਜੇ ਨ ਪਤੀਣੋਹਿ ॥੧੧੭॥
    ੧੧੮

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਕੁਰੀਐ ਕੁਰੀਐ ਵੈਦਿਆ ਤਲੇ ਚਾੜਾ ਮਹਰੇਰੁ ॥
    ਦੇਖੈ ਛਿਟ ਛਿਟ ਥੀਵਦਾ ਮਤੁ ਖਿਸੇਈ ਪੇਰੁ ॥੧੧੮॥
    ੧੧੯

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਕੂਕੇਂਦੜਾ ਕੂਕੁ ਕਦੇ ਤਾਂ ਰਬ ਸੁਣੈਸੀਆ ॥
    ਨਿਕਲ ਵੈਸੀ ਫੂਕੁ ਤਾਂ ਫਿਰ ਕੂਕ ਨ ਹੋਸੀਆ ॥੧੧੯॥
    ੧੨੦

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਕੂੜ ਨ ਕਾਈ ਸਿਝਿਆ, ਸਚੁ ਨ ਲਗਨਿ ਦਾਗੁ ॥
    ਹਿਕ ਪਿਰੀਆ ਦੀ ਪਲਕ ਦਾ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਸੁਹਾਗੁ ॥੧੨੦॥

    ReplyDelete
  27. ੧੨੧

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਕੋਟ ਢਠਾ ਗੜੁ ਲੁਟਿਆ ਡੇਰੇ ਪਈ ਕਹਾਹ ॥
    ਜੀਵਦਿਆਂ ਸੁਤਾ ਰਹਿਆ ਮੁਇਆ ਦੇਈ ਦੀ ਰਾਹ ॥
    ਅਜ ਕਿ ਕਲਿ ਕਿ ਚਹੁ ਦਿਨੀ ਮਲਕ ਅਸਾਡੀ ਹੇਰ ॥
    ਕੈ ਜਿਤ ਕੋ ਹੈ ਹਾਰਿਓ ਸੌਦਾ ਏਹਾ ਵੇਰ ॥੧੨੧॥
    ੧੨੨

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਖੇਤੀ ਉਜੜੀ ਸਚੇ ਸਿਉ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
    ਜੇ ਅਧਖਾਧੀ ਉਬਰਹਿ ਤਾਂ ਫਲ ਬਹੁਤੇਰਾ ਪਾਇ ॥੧੨੨॥
    ੧੨੩

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਖਾਕੁ ਸੰਦੀਆਂ ਢੇਰੀਆਂ ਉਪਰ ਮੇਲੇ ਕਖ ॥
    ਓਚੈ ਹੋ ਕੋਈ ਨ ਆਵਈ ਇਥੇ ਵੰਙੇ ਲਖ ॥੧੨੩॥
    ੧੨੪

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਗੁਰ ਬਿਨ ਨ ਵਡਿਆਈਆਂ ਧਨ ਜੋਬਨ ਅਸਗਾਹ ॥
    ਖਾਲੀ ਸਲੇ ਧਨੀ ਸਿਉ ਟਿਬੇ ਜਿਉ ਮੀਆਹ ॥੧੨੪॥
    ੧੨੫

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਘਰੇ ਦਮਾਮੇ ਮਉਤ ਦੇ ਸਗਲਿ ਜਹਾਨ ਸੁਣੇ ॥
    ਜਗੁ ਛਤੀਹ ਵਪਾਰੇ, ਘਾਹੈ ਵਾਗੁ ਲੁਣੇ ॥
    ਨੇਜੀ ਬਧੇ ਧਾਂਵਦੇ, ਸੇ ਭਿ ਮਲਕ ਚੁਣੇ ॥
    ਚੀਰੀ ਆਈ ਚਲਣਾ ਜਿਉਂ ਜਿਉਂ ਪਵਨਿ ਚੁਣੇ ॥੧੨੫॥
    ੧੨੬

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਚਲੇ ਬਨ ਕਉਂ ਕੁਤਬ ਦੇਵ ਬਹਾਓ ॥
    ਬਾਪ ਚੋਰ ਬਾਬੇ ਭੇਰੀਆ ਚਾਰੋ ਡਾਰਿ ਬੰਧਾਓ ॥੧੨੬॥
    ੧੨੭

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਚਲੇ ਪਰਦੇਸ ਕਉ ਕੁਤਬ ਜੂ ਕੇ ਭਾਂਉ ॥
    ਸਾਂਪਾਂ ਜੋਧਾਂ ਨਾਹਰਾਂ ਤਿੰਨਾਂ ਦਾਂਤ ਬੰਧਾਉ ॥੧੨੭॥
    ੧੨੮

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਚੁੜੇਲੀ ਸਿਉਂ ਰਤਿਆ ਦੁਨੀਆ ਕੂੜਾ ਭੇਤ ॥
    ਏਨੀ ਅਖੀਂ ਦੇਖਦਿਆਂ, ਉਜੜ ਵੰਞਹਿ ਕੂੜਾ ਖੇਤ ॥੧੨੮॥
    ੧੨੯

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਛੱਪਰ ਬੱਧਾ ਕਾਨਿਆ, ਭਏ ਪੁਰਾਣੇ ਕੱਖ ॥
    ਸੇ ਸੱਜਣ ਕਿਉਂ ਵੀਸਰਾਹਿ, ਗੁਣ ਜਿੰਨਾਂ ਦੇ ਲੱਖ ॥੧੨੯॥
    ੧੩੦

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਜੰਗਲ ਢੂੰਢੇ ਸੰਘਣਾ ਲੰਮੇ ਲੁੜਿਆ ਨ ਵਤਿ ॥
    ਤਨੁ ਹੁਜਰਾ ਦਰਗਾਹਿ ਦਾ ਤਿਸ ਵਿਚ ਝਾਤੀ ਘਤਿ ॥੧੩੦॥
    ੧੩੧

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਜੰਗਲ ਦਿਤਾ ਸੋਵਣਾ, ਅਰੁ ਅੰਧਯਾਰੀ ਗੋਰ ॥
    ਮਿਟੀ ਮਿਟੀ ਰਲ ਗਈ ਉਤੇ ਪਉਸੀ ਹੋਰ ॥੧੩੧॥
    ੧੩੨

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਜੰਘੀ ਨਿਕਈ ਥਲ ੁਗਰ ਭ੍ਰਮਿਓਮ ॥
    ਮਝ ਸਸੀਤੀ ਕੂਜੜਾ ਸੈ ਕੋਹਾ ਥੀਉਮ ॥੧੩੨॥
    ੧੩੩

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਜਲ ਝੀਂਗਾਰਨ ਮਾਝੀਆਂ, ਥਲਿ ਝੀਂਗਾਰਨ ਮੋਰ ॥
    ਵਿਧਣ ਰਾਤੀ ਆਈਆਂ, ਤਿਤਿ ਨਿਮਾਣੀ ਗੋਰਿ ॥੧੩੩॥
    ੧੩੪

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਜਾ ਜਾ ਰੰਗ ਬਾਜ਼ਾਰ ਮੈਂ ਸੌਦਾ ਨਾ ਕੀਤੋਮ ॥
    ਹਟ ਵਾਰੀਆ ਵਥ ਘਡਾਂ ਯਾਦ ਪਇਓਮੁ ॥੧੩੪॥
    ੧੩੫

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਜਾਂ ਜਾਂ ਜੀਵੇ ਤਾਂ ਤਾਂ ਫਿਰੇ ਅਲੱਖੁ ॥
    ਦਰਗਹਿ ਸਚਾ ਤਾ ਥੀਵੇ, ਜਾਂ ਖਫਣੁ ਮੂਲ ਨਾ ਰਖ ॥੧੩੫॥
    ੧੩੬

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਮਾਉ ਮਹਿੰਡੀ ਕੰਮਲੀ ਜਿਨ ਜੀਵਨ ਰਖਿਆ ਨਾਉਂ ॥
    ਜਾ ਦਿਨ ਪੁਨੇ ਮੌਤ ਦੇ, ਨਾ ਜੀਵਨ ਨਾ ਨਾਉਂ ॥੧੩੬॥
    ੧੩੭

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਜਾਗਣਾ ਈ ਤਾਂ ਜਾਗ ਰਾਤੜ੍ਹੀ ਹਭ ਵਿਹਾਣੀਆਂ ॥
    ਜੇ ਮੂ ਮੱਥੇ ਭਾਗ ਪਿਰੀ ਵਿਸਾਰਨ ਨਾ ਕਰਨਿ॥੧੩੭॥
    ੧੩੮

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਜਾਗਣਾ ਈ ਤਾਂ ਜਾਗੁ ਰਾਤੜੀਆਂ ਹਭ ਵਿਹਾਣੀਆਂ ॥
    ਪਿਰੀ ਵਿਸਾਣ ਨਾ ਕਰਣੁ ਜੇ ਮੂ ਮੱਥੇ ਭਾਗ ॥੧੩੮॥
    ੧੩੯

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਜਾਣਾ ਈ ਤਾਂ ਜਾਗ ਹੋਈ ਆ ਪਰਭਾਤ ॥
    ਇਸ ਜਾਗਣ ਨੂੰ ਪਛਤਾਏਂਗਾ ਘਣਾ ਸੋਵੇਂਗਾ ਰਾਤ ॥੧੩੯॥
    ੧੪੦

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਜੇ ਮੈਂ ਪੁਛਾਂ ਹਸ ਕੇ, ਸੋ ਮੈਂ ਪੂਛਨ ਰੋਇ ॥
    ਜਗ ਸਭੋਈ ਢੂੰਡਿਆਂ, ਡੁੱਖਾਂ ਬਾਝੁ ਨ ਕੋਇ ॥੧੪੦॥

    ReplyDelete
  28. ੧੪੧

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਜਿਤ ਕਲੰਮਾ ਲਿਖਯਾ, ਜੇ ਮੈਂ ਹੋਵਾਂ ਪਾਸਿ ॥
    ਕਰ ਮਿੰਨਤਿ ਕਰ ਜੋਦੜੇ, ਫਿਰੀ ਲਿਖਾਵਾਂ ਰਾਸਿ ॥੧੪੧॥
    ੧੪੨

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਜਿਤੁ ਮਨਿ ਬਿਰਹਾ ਉਪਜੈ ਤਿਤ ਤਨ ਕੈਸਾ ਮਾਸੁ ॥
    ਇਤੁ ਤਨਿ ਇਹ ਵੀ ਬਹੁਤ ਹੈ ਹਾਂਡਾ ਚਾਗ ਅਰੁ ਮਾਸੁ ॥੧੪੨॥
    ੧੪੩

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਜਿਨੀ ਸਬਰ ਕਮਾਲ ਜਿ ਕਰ ਕਮਾਵਨ ਕਾਨੀਆ ॥
    ਹੰਨੇ ਸੰਦੇ ਬਾਣ ਖਲਕ ਖਾਲੀ ਨ ਕਰੈ ॥੧੪੩॥
    ੧੪੪

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਜੇ ਜਾਣਾ ਦਰਵੇਸੀ ਡਾਖੜੀ ਤਾਂ ਚਲਾ ਦੁਨੀਆਂ ਭਤਿ ॥
    ਬੰਨਿ ਉਠਾਈ ਪੋਟਲੀ ਹੁਣ ਵੰਝੇ ਕਿਥੈ ਘਤਿ ॥੧੪੪॥
    ੧੪੫

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਜੇ ਤੂੰ ਦਿਲ ਦਰਵੇਸੇ ਰਖ ਅਕੀਦਾ ਸਾਮਨਾ ॥
    ਦਰਹੀਂ ਸੇਤੀ ਦੇਖ, ਮਥਾ ਮੋੜ ਨਾ ਕੰਡ ਦੇ ॥੧੪੫॥
    ੧੪੬

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਜੇ ਤੂੰ ਵੰਞੇ ਹਜੁ ਹਜ ਹਭੋ ਹੀ ਜੀਆ ਮੇਂ ॥
    ਲਾਹਿ ਦਿਲੇ ਦੀ ਲਜ ਸੱਚਾ ਹਾਜੀ ਤਾਂ ਥੀਵੇਂ ॥੧੪੬॥
    ੧੪੭

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਜੇ ਦਾਹੜੀਆਂ ਕੁੜਾਈ ਸੋ ਸੰਤਾਨ(ਸ਼ੈਤਾਨ) ਭੁਚੈਨ ॥
    ਅਹਿਰਣ ਤਲੇ ਵਦਾੜ ਜੋ ਦੋਜਕ ਖੜੇ ਧਰੀਐਨ ॥੧੪੭॥
    ੧੪੮

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਜੇਤੇ ਅਵਗੁਣ ਮੁਝ ਮੈਂ ਚੰਮੀ ਅੰਦਰ ਵਾਰ ॥
    ਘਨੀ ਖੁਆਰੀ ਹੋ ਰਹੇ ਜੇ ਆਣਨ ਬਾਹਰਵਾਰ ॥੧੪੮॥
    ੧੪੯

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਜੇ ਦਰ ਲਗੇ ਨੇਹੁ, ਸੋ ਦਰ ਨਾਹੀਂ ਛਡਣਾ ॥
    ਆਹਣ ਪਵਹਿ ਭਾਵੈਂ ਮੇਹੁ, ਸਿਰ ਹੀ ਉਪਰ ਝੱਲਣਾ ॥੧੪੯॥
    ੧੫੦

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਟੁਭੀ ਮਾਰਨ ਗਾਖੜੀ ਸੱਧਰਾਂ ਲੱਖ ਕਰੇਨਿ ॥
    ਜਿਨਾਂ ਦਾ ਮਨ ਧੁਪਿਆ, ਸੇ ਮਾਣਕ ਲਭੇਨਿ ॥੧੫੦॥
    ੧੫੧

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਢੇਰੀ ਦਿਸੈ ਛਾਰ ਦੀ ਉਪਰਿ ਢਹਿਰਿਯਾਂ ॥
    ਭੀ ਹੋਦੇ ਮਾਨਵੀਂ ਮਾਣਦੇ ਰਲਿਯਾਂ ॥੧੫੧॥
    ੧੫੨

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਤੱਤੇ ਠੰਡੇ ਵੰਵਸਨਿ, ਸਿਰ ਤਾਂਣ ਜੋ ਅਡਿ ॥
    ਜੇ ਲੋੜਹਿੰ ਦੀਦਾਰ ਨੋ ਤਾਂ ਤਨ ਧਰ ਤਲ ਗਡਿ ॥੧੫੨॥
    ੧੫੩

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਤਨ ਹਰਿਆ ਮਨ ਫਟਿਆ, ਤਾਗਤਿ ਰਹੀ ਨ ਕਾਇ ॥
    ਉਠ ਪਿਰੀ ਤਬੀਬ ਥੀਉ, ਕਾਰੀ ਦਾਰੂਏ ਲਾਇ ॥੧੫੩॥
    ੧੫੪

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਤਿਕਲ ਕਾਸਾ ਕਾਠ ਦਾ ਵਾਸਾ ਵਿਚ ਵਣਾ ॥
    ਬਾਰੀ ਅੰਦਰ ਜਾਲਣਾ ਦਰਵੇਸ਼ਾ ਹਰਣਾ ॥੧੫੪॥
    ੧੫੫

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਤਿੰਨੇ ਟੋਲ ਕਰੇਨਿ ॥
    ਮਿਠਾ ਬੋਲਣ ਨਿਵੁ ਚਲਣ ਹਥੋਂ ਭੀ ਕੁਛ ਦੇਨਿ ॥੧੫੫॥
    ੧੫੬

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਤੂੰ ਤੂੰ ਕਰੇਦੇ ਜੋ ਮੁਏ ਮੁਏ ਭੀ ਤੂ ਤੂ ਕਰਨ ॥
    ਜਿਨੀ ਤੂੰ ਤੂੰ ਨ ਕੀਆ ਤਿਨੀ ਨ ਸੰਝਾਤੋ ਤਨ ॥
    ਸਾਂਈਂ ਸੰਦੇ ਨਾਖਵੇ ਦਾਇਮ ਪਿਰੀ ਰਵੰਨਿ ॥
    ਰੱਬ ਨ ਭੱਨੇ ਪੋਰੀਆਂ ਮੰਦੇ ਫ਼ਕੀਰਨ ॥੧੫੬॥
    ੧੫੭

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਦਰ ਭੀੜਾ ਘਰ ਸੰਕੜਾ ਗੋਰ ਨਿਬਾਹੂ ਨਿਤੁ ॥
    ਦੇਖ ਫ਼ਰੀਦਾ ਜੋ ਥੀਆ ਸੋ ਕਲਿ ਚਲੇ ਮਿਤੁ ॥੧੫੭॥
    ੧੫੮

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਦਰਦ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦਾਇਰੇ ਦੀ ਇਸ ਸੂਲ ਸਹੰਨਿ ॥
    ਮੰਝੇ ਚੜ੍ਹਹਨਿ ਕਹਾ ਹਿਯਾਂ ਮੰਝੇ ਹੀ ਤਲਿਯੰਨਿ ॥੧੫੮॥
    ੧੫੯

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਦਰ ਵਰਸਾਈਆ ਕਾਨੀਆਂ ਰਬ ਨ ਘੜੀਏਨਿ ॥
    ਲਗਣ ਤਿਨਾ ਮੁਨਾਫਕਾਂ ਜੋ ਨ ਕਦਰ ਜਣੇਨਿ ॥੧੫੯॥
    ੧੬੦

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਦਰਦ ਨ ਵੰਞਮਿ ਦਾਰੂ ਜਿ ਲੱਖ ਤਬੀਬ ਲਗੰਨਿ ॥
    ਚੰਗੀ ਭਲੀ ਥੀ ਬਹਾਂ, ਜੋ ਮੂੰ ਪਿਰੀ ਮਿਲੰਨਿ ॥੧੬੦॥

    ReplyDelete
  29. ੧੬੧

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਦਰਵੇਸੀ ਗਾਖੜੀ ਚੋਪੜੀ ਪ੍ਰੀਤ ॥
    ਇਕ ਨ ਕੰਨੇ ਚਲੀਏ ਦਰਵੇਸ਼ੀਂ ਦੀ ਰੀਤ ॥੧੬੧॥
    ੧੬੨

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਦਾੜ੍ਹੀਆਂ ਲਖ ਵਤੰਨ ਹਭਿ ਨਾ ਹਿੱਕੇ ਜੇਹੀਆਂ ॥
    ਇਕ ਦਰ ਲਖ ਲਹਿਨ ਹਿਕੁ ਕਖੋਂ ਕੰਨਉ ਹਉਲੀਆਂ ॥੧੬੨॥
    ੧੬੩

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਦੁਖ ਸੁਖੁ ਇਕੁ ਕਰਿ (ਨ) ਦਿਲ ਤੇ ਲਾਹਿ ਵਿਕਾਰੁ ॥
    ਅਲਹੁ ਭਾਵੈ ਸੋ ਭਲਾ ਤਾਂ ਲਭੀ ਦਰਬਾਰ ॥੧੬੩॥
    ੧੬੪

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਦੁਨੀ ਦੇ ਲਾਲਚ ਲਗਿਆ ਮਿਹਨਤ ਭੁਲ ਗਈ ॥
    ਜਾ ਸਿਰ ਆਈ ਆਪਣੇ ਤਾਂ ਸਭੋ ਵਿਸਰ ਗਈ ॥੧੬੪॥
    ੧੬੫

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਦੇਹ ਜਹਸਰਿ ਭਈ, ਨੈਣੀ ਵਹੈ ਸਰੇਸ ॥
    ਸੈ ਕੋਹਾਂ ਮੰਜਾ ਭਇਆ ਅੰਙਣ ਥੀਆ ਬਿਦੇਸ਼ ॥੧੬੫॥
    ੧੬੬

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਦੇਖਿ ਜੁ ਸੱਜਣ ਅਹੁ ਗਏ ਚੜਿ ਚੰਦਨ ਕੀ ਨਾਉਂ ॥
    ਮਨਿ ਪਛਤਾਵਾ ਰਹ ਗਇਆ, ਦਉੜਿ ਨ ਚੁੰਮੇ ਪਾਉਂ ॥੧੬੬॥
    ੧੬੭

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਦੇਖਿ ਜਿ ਸੱਜਣ ਆਹੁ ਗਏ, ਮੈਂਡਨਿ ਮੈਲਾ ਵੇਸੁ ॥
    ਨਸੋ ਆਵਣੁ ਨ ਮਿਲਣ, ਵੰਞ ਲਥੇ ਵਹ ਦੇਸ ॥੧੬੭॥
    ੧੬੮

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਦਿਲ ਅੰਦਰ ਦਰਿਆਉ ਕੰਧੀ ਲਗਾ ਕੀ ਫਿਰੈਂ ॥
    ਟੁਬੀ ਮਾਰ ਮੰਝਾਹੀ ਰੀਝੋਂ ਹੀ ਮਾਣਕ ਲਹੈਂ ॥੧੬੮॥
    ੧੬੯

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਦਿਲ ਦੀ ਤੋੜ ਤਕੱਬਰੀ ਮਨ ਦੀ ਲਾਹਿ ਭਰਾਂਦਿ ॥
    ਦਰਵੇਸਾ ਕੂ ਲੋੜੀਐ ਰੁਖਾਂ ਦੀ ਜੀਰਾਂਦਿ ॥੧੬੯॥
    ੧੭੦

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਨਿਕੜੀ ਜੇਹੀਐ ਜੰਙੜੀਐ ਹਭੇ ਜਗ ਭਵਿਓਮ ॥
    ਵਿਚ ਮਸੀਤੀ ਕੂਜੜਾ ਸਉ ਕੋਹਾ ਥੀਓਮ ॥੧੭੦॥

    ReplyDelete
  30. ੧੭੧

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਨੇਹੁ ਤ ਲਬ ਕਿਹਾ ਲਬ ਤਾ ਕੂੜਾ ਨੇਹੁ ॥
    ਕਿਚਰ ਤਾਂਈਂ ਰਖੀਐ ਤੁਟੇ ਝੂੰਬਰ ਮੇਹੁ ॥੧੭੧॥
    ੧੭੨

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਪਹੁ ਫੁਟੀ ਝਾਲੂ ਥੀਆਂ, ਹਭ ਵਿਹਾਣੀ ਰਾਤਿ ॥
    ਐਥੇ ਅਮਲ ਕਰੇਂਦੀਏ, ਦੇਸੀ ਕਉਣ ਜਗਾਤਿ ॥੧੭੨॥
    ੧੭੩

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਪਾਉ ਪਸਾਰ ਕੇ ਅੱਠੇ ਪਹਿਰ ਹੀ ਸਉਂ ॥
    ਲੇਖਾ ਕੋਈ ਨ ਪੁਛਈ, ਜੇ ਵਿਚਹੁੰ ਜਾਵੀ ਹਉਂ ॥੧੭੩॥
    ੧੭੪

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਪਿਤੀ ਵਿਸਾਰਣ ਬਿਆਰ ਵਣ ਕਬੁਧ ਚਵੈਨਿ ॥
    ਕੰਚੰਨ ਰਾਸ ਵਿਸਾਰ ਕਰ ਮੁਠੀ ਧੂੜ ਭਰੇਨਿ ॥੧੭੪॥
    ੧੭੫

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਪੈਰੀ ਬੇੜਾ ਠੇਲ ਕੇ ਕੰਢੇ ਖੜਾ ਨ ਹੋਉ ॥
    ਵਤਨ ਆਵਣ ਥੀਸੀਆ ਏਤ ਨ ਨਿੰਦੜੀ ਸੋਉ ॥੧੭੫॥
    ੧੭੬

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਪੈਰੀਂ ਕੰਡੇ ਪੰਧੜਾ, ਸੇਤੀ ਸੁਜਾਣਾ ॥
    ਭੱਠ ਹਿੰਡੋਲਹਿ ਦਾ ਪੀਂਘਣਾ, ਸੇਤੀ ਅਜਾਣਾ ॥੧੭੬॥
    ੧੭੭

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਫਟੀਆ ਲਖ ਮਿਲਿਨਿ ਫਟੀ ਲਿਖੇ ਨ ਕਾਇ ॥
    ਫਟੀ ਨੂੰ ਫਟੀ ਮਿਲੈ ਤਾਂ ਦੇਵੈ ਦਰ ਬਤਾਇ ॥੧੭੭॥
    ੧੭੮

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਬੇੜਾ ਜ਼ਰਜਰਾ, ਕੰਬਣ ਲਗਾ ਜੀਉ ॥
    ਜੇ ਤੁਝ ਪਾਰ ਲੰਘਾਵਣਾ, ਤਾਂ ਆਪਿ ਮੁਹਾਣਾ ਥੀਉ ॥੧੭੮॥
    ੧੭੯

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਭੁਖ ਨ ਲਾਵਣ ਮੰਗਿਯਾ ਇਸ਼ਕ ਨ ਪੁਛੀ ਜਾਤਿ ॥
    ਨੀਂਦ ਨ ਸਥਰ ਮੰਗਿਯਾ ਕਿਵੇਂ ਬਿਹਾਣੀ ਰਾਤਿ ॥੧੭੯॥
    ੧੮੦

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਮੰਝ ਦਰਵਾਜੇ ਵੈਹਿਦਿਆ ਡਿਠਮ ਮੈਂ ਢੜਿਆਲ ॥
    ਗਲਹੁ ਜੰਜੀਰ ਨ ਉਤਰੇ ਚੋਟ ਸਹੇ ਕਪਾਲ ॥
    ਬੇਗੁਨਾਹਾਂ ਏਹ ਮਾਰੀਐ ਗੁਨਾਹਾ ਦਾ ਕਿਆ ਹਾਲ ॥੧੮੦॥
    ੧੮੧

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਮੰਝਿ ਮੱਕਾ ਮੰਝਿ ਮਾੜੀਂਆ, ਮੰਝੇ ਹੀ ਮਿਹਰਾਬ ॥
    ਮੰਝੇ ਹੀ ਕਾਬਾ ਥੀਆ ਕੈਦੇ ਕਰੀ ਨਿਵਾਜ਼ ॥੧੮੧॥
    ੧੮੨

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਮਲਕ ਦੀਯਾ ਅੱਖੀਂ ਗਦਿਯਾਂ ਬਿਜੂ ਲਵੈ ਚਮਕਾਰ ॥
    ਤਿੰਨਾ ਕੋ ਨੀਦੜੀ ਕਯੂੰ ਪਵੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਮਲਕ ਜੇਹੇ ਜੰਦਾਰ ॥੧੮੨॥
    ੧੮੩

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਮਾਣਕ ਮੋਲ ਅਥਾਹੁ, ਕਦਰ ਕੀ ਜਾਣਹਿ ਸੀਸਗਰ ॥
    ਇਕੇ ਤ ਗੂੜ੍ਹਾ ਸ਼ਾਹ, ਇਕੇ ਤਾਂ ਜਾਣਹਿ ਜਉਹਰੀ ॥੧੮੩॥
    ੧੮੪

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਮਿਠਾ ਬੋਲਣ ਨਿਵ ਚਲਣ ਹੈਥਹੁ ਭੀ ਕਛੁ ਦੇਨ ॥
    ਰੱਬ ਤਿਨਾਂ ਦੀ ਬੁਕਲੀ ਜੰਗਲ ਕਿਉਂ ਢੂੰਢੇਨ ॥੧੮੪॥
    ੧੮੫

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਮ੍ਰਿਤ(ਮਿਤ੍ਰ) ਵਿਛੋੜਾ ਬ੍ਰਿਹ ਝਲ ਨ ਬੂਝੇ ਗਵਾਰ ॥
    ਕਿਆ ਜਾਣਨਿ ਅਵਿਆਰਾ ਬੂਲਾ ਸੰਦੀ ਸਾਰ ॥੧੮੫॥
    ੧੮੬

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਮਿਰਸ਼ੀ ਅਤੇ ਆਸਕੀ ਬਾਲੀ ਮੀਝੁ ਨ ਹੋਇ ॥
    ਜੇ ਜਨ ਰਤੇ ਰਬ ਸਯੂੰ ਤਿਨ ਤਨਿ ਰਤੁ ਨ ਕੋਇ ॥੧੮੬॥
    ੧੮੭

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਮੈਂ ਨੂੰ ਮੁੰਜ ਕਰਿ, ਨਿੱਕੀ ਕਰਿ ਕਰਿ ਕੁੱਟਿ ॥
    ਭਰੇ ਖਜ਼ਾਨੇ ਰੱਬ ਦੇ ਜੋ ਭਾਵਹਿ ਸੋ ਲੁੱਟਿ ॥੧੮੭॥
    ੧੮੮

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਮੈਂ ਤਨ ਅਉਗਣ ਏਤੜੇ, ਜੇਤੇ ਧਰਤੀ ਕੱਖੁ ॥
    ਤਉਂ ਜੇਹਾ ਮੈਂ ਨ ਲਹਾਂ, ਮੈਂ ਜੇਹੀਆਂ ਕਈ ਲੱਖ ॥੧੮੮॥
    ੧੮੯

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਰਾਤੀਂ ਅਤੇ ਡੇਹ ਵੰਞਨਿ ਵਿਦਾ ਕਰੇਦਿਆਂ ॥
    ਇਹ ਭਿ ਕੂੜਾ ਨੇਹੁ, ਰਬ ਜਾਗਹਿ ਤੂੰ ਪੈ ਸਵਹਿੰ ॥੧੮੯॥
    ੧੯੦

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਰਾਤੀ ਸੋਵਹਿ ਖੱਟ, ਡੀਹੇ ਪਿਟਹਿੰ ਪੇਟ ਕੂੰ ॥
    ਜਾ ਤਉਂ ਖੱਟਣ ਵੇਲ, ਤਡਾਹੀਂ ਤੇ ਸਉਂ ਰਹਿਆ ॥੧੯੦॥
    ੧੯੧

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਰਾਤੀ ਚਾਰ ਪਹਿਰ ਤੂ ਸੁਤਾ ਕੂੰ ਜਾਗ ॥
    ਘਣਾ ਸੋਵਸੀ ਗੋਰ ਮਹਿ ਲਹਿਸੀਆ ਇਹੁ ਵਿਰਾਗੁ ॥੧੯੧॥
    ੧੯੨

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਰੋਟੀ ਤੇਰੀ ਕਾਠ ਕੀ ਲਾਵਣ ਤੈਡੀ ਭੁੱਖ ॥
    ਜੋ ਖਾਵਸਨਿ ਚੋਪੜੀ ਘਣੇ ਲਹਿਸਨਿ ਡੁਖ ॥੧੯੨॥
    ੧੯੩

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਹੋਵਣ ਜਲਣ ਨਿਵਾਰ, ਨ ਕਰਿ ਅਖੀਂ ਗਾਢੀਯਾਂ ॥
    ਲੰਮੀ ਨਦਰਿ ਨਿਹਾਲ, ਸਭੋ ਜਗ ਹੀ ਵਾਂਢੜਾ ॥੧੯੩॥
    ੧੯੪

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਲਹਿਰੀ ਸਾਇਰ ਸੰਦੀਆਂ, ਭੀ ਸੋ ਹੰਸ ਤਰੈਨਿ ॥
    ਕਿਆ ਤਰੇਨਿ ਬਗਬਪੁੜੇ ਜਿ ਪਹਿਲੀ ਲਹਰ ਡੁਬੰਨਿ(ਡੁਬੈਨਿ) ॥੧੯੪॥
    ੧੯੫

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਵਡੀ ਇਹ ਬਹਾਦੁਰੀ, ਕਰਿ ਕੂਗੰਗ ਕੋਤਿਆਸੁ ॥
    ਦਰਗਾਹ ਥੀਵੀ ਮੁਖਿ ਉਜਲਾ ਕੋਇ ਨ ਲਗੀ ਦਾਗ ॥੧੯੫॥
    ੧੯੬

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਵਡ ਵੇਰ ਨਾ ਜਾਗਿਓ ਜੀਵੰਦਾ ਮੁਇਓਇ ॥
    ਜੇ ਤੈ ਰਬ ਵਿਸਾਰਿਆ ਤੂੰ ਰਬ ਨਾ ਵਿਸਾਰਓਇ ॥੧੯੬॥
    ੧੯੭

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਵਿਛੋੜਾ ਬੁਰਿਆਰੁ ਜਿਤਿ ਵਿਛੜੇ ਜਗ ਦੁਬਲਾ ॥
    ਤੇ ਮਾਹਣੁ ਹੈਸਿਆਰ ਵਿਛੁੜਿ ਕੇ ਮੋਟੇ ਥੀਵਣ ॥੧੯੭॥
    ੧੯੮

    ਬਾਜੇ ਬੱਜੇ ਮਉਤ ਦੇ ਸਗਲ ਜਹਾਨ ਸੁਣੇ ॥
    ਪੀਰ ਪਿਕੰਬਰ ਅਉਲੀਏ ਸੇ ਭੀ ਮਉਤ ਚੁਣੇ ॥
    ਖਾਕਾਂ ਵਿਚ ਘੜੀਸਨੀ, ਪਾਣੀ ਪੀਣ ਪੁਣੈ ॥
    ਲਿਖੀ ਮੁਹਲਤਿ ਚਲਣਾ, ਫ਼ਰੀਦਾ ਜਿਉਂ ਜਿਉਂ ਪਏ ਗੁਣੈ ॥੧੯੮॥
    ੧੯੯

    ਬਾਜੇ ਬਜੇ ਮੌਤਿ ਦੇ ਚੜਯਾ ਮਲਕਅੁਲ ਮੌਤੁ ॥
    ਘਿਨਣ ਵਾਹੀਂ ਜਯੰਦੁੜੀ ਢਾਹਣ ਵਾਹੇਂ ਕੋਟ ॥੧੯੯॥
    ੨੦੦

    ਬਿਨਾ ਗੁਰ ਨਿਸ ਦਿਨ ਫਿਰਾਂ ਨੀ ਮਾਏ, ਪਿਰ ਕੇ ਹਾਵੇ ॥
    ਅਉਗਣਿਆਰੀ ਨੂੰ ਕਿਉਂ ਕਰ ਕੰਤ ਵਸਾਵੇ ॥੨੦੦॥
    ੨੦੧

    ਬੁਢਾ ਥੀਆ ਸੇਖ ਫ਼ਰੀਦਾ ਕੰਬਣ ਲਗੇ ਟਾਲ ॥
    ਟਿੰਡੜੀਆਂ ਜਲ ਲਾਣੀਆਂ ਤੁਰਣ ਲੱਗੀ ਮਾਲ੍ਹ ॥੨੦੧॥
    ੨੦੨

    ਭੰਨੀ ਘੜੀ ਸੁਵੰਨਵੀ ਟੁਟੀ ਨਾਗਰ ਲੱਜ ॥
    ਅਜਰਾਈਲ ਫਰੇਸਤਾ ਕੈ ਘਰਿ ਨਾਠੀ ਅੱਜ ॥
    ਘਿੰਨਣ ਆਇਆ ਜਿੰਦ ਕੂ ਇਕਾ ਕਰੇਸੀ ਪਜ ॥੨੦੨॥
    ੨੦੩

    ਮੁਹੰਮਦ ਚਲੇ ਦਸਵਾਰੀ ਅੱਵਲ ਪੰਚਾ ਬੰਦ ॥
    ਸਾਂਪ ਚੋਰ ਬਾਘ ਭੇੜੀਆ ਚਾਰੋ ਰਸਤੇ ਬੰਦ ॥੨੦੩॥
    ੨੦੪

    ਮੰਝਿ ਮਕਾ ਮੰਝਿ ਮੈਂ ਤਿਯਾਂ ਮੰਝੇ ਹੀ ਫਿਰਿਯਾਦ ॥
    ਨਯਾਵ ਮੰਝਾਊ ਨਿਕਲੇ ਮੰਝੇ ਪਾਵਨਿਜ ਦਾਦਿ ॥੨੦੪॥
    ੨੦੫

    ਮੁਲਾ ਅਕੇ ਤਾਂ ਲੋੜਿ ਮੁਕਦਮੀ ਅਕੇ ਤਾਂ ਅਲਹੁ ਲੋੜਿ ॥
    ਡੂ ਬੇੜੀ ਨਾ ਲਤ ਧਰਿ ਮਤ ਵੰਞੇਂ ਵਖਰ ਬੋੜਿ ॥੨੦੫॥
    ੨੦੬

    ਮੂਸਾ ਨਠਾ ਮੌਤ ਤੋਂ ਢੰਡੇ ਕਾਏ ਗਲੀ ।
    ਚਾਰੇ ਕੂੰਟਾਂ ਢੂੰਡੀਆਂ ਅੱਗੇ ਮੌਤ ਖਲੀ ॥੨੦੬॥
    ੨੦੭

    ਯਹ ਤਨ ਰਤਾ ਵੇਖਿ ਕਰਿ ਤਿਲਯੁਰ ਠੁੰਗ ਨ ਮਾਰ ॥
    ਜੋ ਰਤੇ ਰਬ ਆਪਣੇ ਤਿਨ ਤਨਿ ਰਤੁ ਨ ਭਾਲਿ ॥੨੦੭॥
    ੨੦੮

    ਲਖ ਕਰੋੜੀ ਖਟਿ ਕੇ ਬੰਦਾ ਜਾਈ ਨਿ ਨੰਗੁ ॥
    ਫ਼ਰੀਦਾ ਜਿੰਦੁੜੀ ਨ ਛਡਦਾ ਅਜਰਾਈਲੁ ਮਲੰਗ ॥੨੦੮॥
    ੨੦੯

    ਵੈਈ ਵਗਿ ਵੁਹੀ ਵਾਲਿ ਪਵੀ ਹੂ ਨ ਥੀਐ ॥
    ਸਕੁਰ ਕਰਿ ਸਮ ਤੁਧੁ ਉਧਾਰ ਥੀਵੈ ॥੨੦੯॥
    ੨੧੦

    ਫ਼ਰੀਦਾ ਜਾਂ ਜਾਂ ਜੀਵੇ ਦੁਨੀ ਤੇ ਤਾਂ ਤਾਂ ਫਿਰੋ ਅਲਖ ॥
    ਦਰਗਹ ਸਚਾ ਤਾਂ ਥੀਵੇ ਜਾਂ ਖਫਨ ਮੂਲ ਨ ਰਖ ॥੨੧੦॥

    ReplyDelete
  31. Misc Poetry Baba Farid
    ਕਾਫ਼ੀ

    ਵਾਹ ਫ਼ਰੀਦਾ ਵਾਹੁ ਜਿਨ ਲਾਏ ਪ੍ਰੇਮ ਕਲੀ
    ਸੁਨਤ ਫਰਜ਼ ਤਬਾਬੀਆ ਰੋਜੇ ਰਖਨ ਤੀਹ
    ਜੂਸਫ ਖੂਹ ਵਗਾਇਆ, ਖੂਬੀ ਜਿਸ ਇਕੀਹ
    ਢੂੰਢੇ ਵਿਚ ਬਾਜਾਰ ਦੇ ਨਾ ਦਸ ਲਏ ਨ ਵੀਹ
    ਇਬਰਾਹੀਮ ਖਲੀਲ ਨੂੰ ਆਤਸ਼ ਭੱਠ ਮਲੀਹ
    ਇਸਮਾਈਲ ਕੁਹਾਇਆ ਦੇ ਕੇ ਸਾਰ ਦਪੀਹ
    ਸਾਬਰ ਕੀੜੇ ਘਡਿਆ, ਹੈ ਸੀ ਵਡਾ ਵਲੀਹ
    ਜ਼ਕਰੀਆ ਚੀਰਿਆ ਦਰਖਤ ਵਿਚ ਕੀਤਾ ਡਲੀ ਡਲੀ
    ਤਖਤਹੁ ਸੁਟਿਆ ਸੁਲੇਮਾਨ ਢੋਵੇ ਪਇਆ ਮਲੀਹ ॥
    ਸਿਰ ਪਰ ਚਾਦੇ ਕਾਬੀਆਂ ਨ ਤਿਸ ਲਜ ਨ ਲੀਹ
    ਹਜਰਤ ਦਾ ਦਾਮਾਦ ਸੀ ਚੜ੍ਹਿਆ ਉਠ ਮਲੀ
    ਉਟਹੁ ਸੁਟੀ ਬਾਰੇ ਵਿਚ ਕਰਦੇ ਜ਼ਿਕਰ ਜਲੀ
    ਲੇਖਾ ਤਿਨਾਂ ਭੀ ਦੇਵਣਾ, ਸਿਕਾ ਜਾਣ ਕਲੀ
    ਬੇੜਾ ਡੁੱਬਾ ਨੁਹ ਦਾ, ਨਉ ਨੇਜੇ ਨੀਰ ਚੜ੍ਹੀ
    ਮੂਸਾ ਨਠਾ ਮੌਤ ਤੇ, ਢੂੰਡੇ ਕਾਇ ਗਲੀ
    ਚਾਰੇ ਕੂੰੰਡਾਂ ਢੂੰਢੀਆਂ ਅਗੇ ਮਉਤ ਖਲੀ
    ਰੋਵੇ ਬੀਬੀ ਫਾਤਮਾ ਬੇਟੇ ਦੋਏ ਨਹੀ
    ਮੈਂ ਕੀ ਫੇੜਿਆ ਰੱਬ ਦਾ ਮੇਰੀ ਜੋੜੀ ਖ਼ਾਕ ਰਲੀ
    ਮਹਜਾਭਿ ਮਾਨੀ ਕੁਹਾਇਆ ਹੋਸੀ ਵਡਾ ਵਲੀ
    ਪੀਰ ਪੈਕੰਬਰ ਅਉਲੀਏ, ਮਰਨਾ ਤਿੰਨਾਂ ਭਲੀ
    ਬਿਨੇ ਚੇਤੇ ਕਿਛ ਨ ਮਿਲੈ ਪਹਿਰਾ ਕਰਨ ਕਲੀ
    ਊਠ ਕਤਾਰਾਂ ਵੇਦੀਆਂ ਹਜ਼ਰਤ ਪਕੜ ਖਲੀ
    ਕੁਦਰਤ ਕੇ ਕੁਰਬਾਨ ਹਉ ਆਗੇ ਹੋਰਿ ਚਲੀ
    ਫ਼ਰੀਦਾ ਇਹ ਵਿਹਾਣੀ ਤਿਨਾ ਸਿਰ, ਸਾਡੀ ਕਿਆ ਚਲੀ ॥

    ……

    ਆਵੋ ਸਖੀ ਸਹੇਲੀਓ ਮਿਲ ਮਸਲਤ ਗੋਈਏ
    ਆਪੋ ਆਪਣੀ ਗਲ ਨੂੰ ਭਰ ਹੰਝੂ ਰੋਈਏ
    ਖੇਡੇ ਲਾਲਚ ਲਗਿਆਂ ਮੈਂ ਉਮਰ ਗਵਾਈ
    ਕਦੇ ਨ ਪੂਣੀ ਹੱਥ ਲੈ ਇਕ ਤੰਦੜੀ ਪਾਈ
    ਚਰਖਾ ਮੇਰਾ ਰੰਗਲਾ ਬਹਿ ਘਾੜੁ ਘੜਾਇਆ
    ਇਵੇਂ ਪੁਰਾਣਾ ਹੋ ਗਇਆ ਵਿਚ ਕੁਛੇ ਧਰਿਆ
    ਕਤਣ ਵਲ ਨ ਆਇਓ ਨ ਚਘਨ(ਕਢਣ) ਕਸੀਦਾ
    ਕਦੇ ਨ ਬੈਠੀ ਨਿਠ ਕੇ ਕਰਿ ਨੀਵਾ ਦੀਦਾ
    ਨਾਲ ਕੁਚੱਜੀਆ ਬੈਠ ਕੇ ਕੋਈ ਚਜ ਨ ਲੀਤਾ
    ਉਮਰ ਗਵਾਈ ਖੇਡ ਵਿਚ ਕੋਈ ਕੰਮ ਨ ਕੀਤਾ
    ਕਰਾਂ ਕਪਾਹੋਂ ਵਟੀਆਂ ਤੇ ਕਣਕੋਂ ਬੂਰਾ
    ਲਾਡਾਂ ਵਿਚ ਨ ਹੋਇਆ ਕੋਈ ਕੰਮੜਾ ਪੂਰਾ
    ਕਤਣ ਵੇਲ ਨ ਆਇਆ ਨ ਚਕੀ ਚੁਲਾ
    ਵਿਚ ਗਰੂਰੀ ਡੁਬ ਕੇ ਮੈਂ ਸਭ ਕਿਛ ਭੁਲਾ
    ਕੋਈ ਕੰਮ ਨ ਸਿਖਿਆ ਜੇ ਸਹ ਨੂੰ ਭਾਵਾਂ
    ਵੇਲਾ ਹਥ ਨ ਆਂਵਦਾ, ਹੁਣ ਪਛੋਤਾਵਾਂ
    ਹੈ ਨੀ ਅੰਬੜੀ ਮੇਰੀਏ ਮੈਂ ਰੋਈ ਹਾਵੇ
    ਉਹ ਸਹੁ ਮੇਰਾ ਸੋਹਣਾ, ਮੈਨੂੰ ਨਜ਼ਰ ਨ ਆਵੇ
    ਮੈਂ ਭਰਵਾਸਾ ਆਦ ਦਾ ਨਿਤ ਡਰਦੀ ਆਹੀ
    ਝਾਤੀ ਇਕ ਨ ਪਾਈਆ ਮੈਂ ਭਠ ਵਿਆਹੀ
    ਆਪਣੇ ਮੰਦੇ ਹਾਲ ਨੂੰ ਨ ਮਿਲੇ, ਸਹੁ ਦੇਇ ਨ ਢੋਈ
    ਜਾਂਞੀ ਮਾਞੀ ਬੈਠ ਕੇ ਰਲ ਮਸਲਤ ਚਾਈ
    ਝਬਦੇ ਕਢੋ ਡੋਲੜੀ, ਹੁਣ ਢਿਲ ਨਾ ਕਾਈ
    ਪਲ ਦੀ ਢਿਲ ਨ ਲਾਂਵਦੇ ਉਹ ਖਰੇ ਸਿਆਣੇ
    ਹੁਣ ਕੀ ਹੋਂਦਾ ਆਖਿਆ, ਰੋ ਪਛੋਤਾਣੇ ॥
    ਇਕ ਵਲ ਰੋਵੇ ਅੰਬੜੀ ਤੇ ਬਾਬਲ ਮੇਰਾ
    ਅਚਣਚੇਤੇ ਆਇਆ ਸਾਨੂੰ ਜੰਗਲ ਡੇਰਾ
    ਚੀਕ ਚਿਹਾੜਾ ਪੈ ਗਿਆ ਵਿਚ ਰੰਗ ਮਹਲੀ
    ਰੋਵਣ ਜਾਰੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੁਣ ਸਭਨੀ ਵਲੀ
    ਰਲ ਮਿਲ ਆਪ ਸਹੇਲੀਆਂ ਮੈਨੂੰ ਪਕੜ ਚਲਾਇਆ
    ਜੋੜਾ ਪਕੜ ਸਹਾਨੜਾ ਮੇਰੇ ਗਲ ਪਾਇਆ
    ਡੋਲੀ ਮੇਰੀ ਰੰਗਲੀ ਲੈ ਆਗੇ ਆਏ
    ਬਾਹੋਂ ਪਕੜ ਚਲਾਇਆ ਲੈ ਬਾਹਰ ਧਾਏ
    ਕਢ ਲੈ ਚਲੇ ਡੋਲੜੀ, ਕਿਸ ਕਰੇ ਪੁਕਾਰਾ
    ਹੋਇ ਨਿਮਾਣੀ ਮੈਂ ਚਲੀ ਕੋਈ ਵਸ ਨ ਚਾਰਾ
    ਅੰਬੜ ਬਾਬਲ ਤ੍ਰੈ ਭੈਣੇ ਤੇ ਸਭੇ ਸਹੀਆਂ
    ਇਕ ਇਕਲੀ ਛਡ ਕੇ ਮੁੜ ਘਰ ਨੂੰ ਗਈਆਂ
    ਹੁਣ ਕਿਉਂ ਕੇ ਬੈਠਿਓ ਗਲ ਪੀ ਪਿਆਰੇ
    ਉਹ ਗੁਣਵੰਤਾ ਬਹੁਤ ਹੈ ਅਸੀਂ ਔਗੁਣਹਾਰੇ
    ਨਾ ਕੁਛ ਦਾਜ ਨਾ ਰੂਪ ਹੈ ਨਾ ਗੁਣ ਹੈ ਪਲੇ
    ਆਪਣੇ ਸਿਰ ਪਰ ਆ ਬਣੀ, ਅਸੀਂ ਇਕ ਇਕੱਲੇ
    ਜਿਨੀ ਗੁਣੀ ਸਹੁ ਰਾਵੀਏ, ਮੈਨੂੰ ਸੋ ਗੁਣ ਨਾਹੀਂ
    ਰੋ ਵੇ ਜੀਆ ਮੇਰਿਆ ਕਰ ਖਲੀਆਂ ਬਾਹੀਂ
    ਨਾ ਹਥ ਬਧਾ ਗਾਨਣਾ ਨਾ ਵਟਣਾ ਲਾਇਆ
    ਜੇਵਰ ਪੈਰੀਂ ਪਾਇ ਕੇ ਮੈਂ ਠਮਕ ਨ ਚਲੀ
    ਕੂੜੀ ਗਲੀਂ ਲਗ ਕੇ ਮੈਂ, ਸਾਹ ਥੋ ਭੁਲੀ
    ਨਾ ਨਕ ਬੇਸਰ ਪਾਈਆ ਨਾ ਕੰਨੀ ਝਮਕੇ
    ਨਾ ਸਿਰ ਮਾਂਗ ਭਰਾਈਆ ਨਾ ਮਥੇ ਦਮਕੇ
    ਨਾ ਗਲ ਹਾਰ ਹਮੇਲ ਹੇਠ ਨਾ ਮੁੰਦਰੀ ਛੱਲਾ
    ਆਹਰ ਤਤੀ ਦਾ ਹੋ ਰਿਹਾ ਕੋਈ ਢੰਗ ਅਵੱਲਾ
    ਬਾਜੂਬੰਦ ਨਾ ਬੰਧਿਆ ਨਹੀਂ ਕੰਗਣ ਪਾਏ
    ਵਖਤ ਵਿਹਾਣਾ ਕੀ ਕਰਾਂ ਨੀ ਮੇਰੀਏ ਮਾਏ

    ReplyDelete
  32. ਆਸਾ ਫ਼ਰੀਦ
    1

    ਸਾਹਿਬ ਸਿਉਂ ਮਾਣ ਕਿਵੇਹਾਂ ਮਾਏ ਕੀਜੈ ਨੀ
    ਕਿਆ ਕੁਝ ਭੇਟ ਸਾਹਿਬ ਕਉ ਮਾਏ ਦੀਜੈ ਨੀ
    ਕਿਆ ਕੁਝ ਭੇਟ ਸਾਹਿਬ ਕਉ ਦੀਜੈ, ਪਲੈ ਮੇਰੇ ਨਾਹੀਂ
    ਜੇ ਸ਼ਹੁ ਹੇਰੇ ਨਦਰ ਨਾ ਫੇਰੇ ਤਾ ਧਨ ਰਾਵੇ ਤਾਹੀਂ
    ਸੋ ਵਖਰੁ ਮੇਰੇ ਪਲੂ ਨਾਹੀਂ ਜਿਤ ਸਾਹਿਬ ਕਾ ਮਨ ਰੀਝੈ
    ਸਾਹਿਬ ਸਿਉਂ ਮਾਣ ਕਿਵੇਹਾਂ ਮਾਏ ਕੀਜੈ ॥੧॥
    2

    ਬਿਨ ਅਮਲਾਂ ਦੋਹਾਗਣਿ ਮਾਏ ਹੋਵਾਂ ਨੀ
    ਕੈ ਪਹਿ ਦੁਖ ਇਕੇਲੀ, ਮਾਏ ਰੋਵਾਂ ਨੀ
    ਕੈ ਪਹਿ ਦੁਖ ਇਕੇਲੀ ਰੋਵਾਂ, ਆਇ ਬਣੀ ਸਿਰ ਮੇਰੇ
    ਜਾ ਕਾ ਕਾਣ ਤਾਣ ਸਭ ਰਸੀਆ, ਅਵਗਣ ਕਈ ਘਨੇਰੇ
    ਸਹੁ ਪੜਨੇ ਸੀ ਪਕੜ ਚਲੇਸੀ, ਹਥ ਬੰਦ ਅਗੈ ਖਲੋਵਾਂ
    ਬਿਨ ਅਮਲਾਂ ਦੋਹਾਗਣਿ ਮਾਏ ਹੋਵਾਂ ॥੨॥
    3

    ਨਾ ਰਸ ਜੀਭ ਨਾ ਰੂਪ ਨਾ, ਕਰੀ ਕਿਵੈਹਾ ਮਾਣਾ ਨੀ
    ਨਾ ਗੁਣ ਮੰਤ ਨਾ ਕਾਮਣ ਮਾਏ ਜਾਣਾ ਨੀ
    ਨਾ ਗੁਣ ਮੰਤ ਨਾ ਕਾਮਣ ਜਾਣਾ, ਕਿਉਂ ਕਰ ਸਹੁ ਨੂੰ ਭਾਵਾਂ
    ਸਹੁ ਬਹੁਤੀਆਂ ਨਾਰੀ ਬਹੁ ਗੁਣਿਆਰੀ, ਕਿਤ ਬਿਧ ਦਰਸ਼ਨ ਪਾਵਾਂ
    ਨਾ ਜਾਣਾ ਸਹੁ ਕਿਸੇ ਰਾਵੇਸੀ, ਮੇਰਾ ਜੀਉ ਨਿਮਾਣਾ
    ਨਾ ਰਸ ਜੀਭ ਨਾ ਰੂਪ ਨਾ, ਕਰੀ ਕਿਵੈਹਾ ਮਾਣਾ ॥੩॥
    4

    ਬਿਨ ਗੁਰ ਨਿਸ ਦਿਨ ਫਿਰਾਂ ਨੀ ਮਾਏ, ਪਿਰ ਕੇ ਹਾਵੈ
    ਅਉਗਣਿਆਰੀ ਨੂੰ ਕਿਉਂ ਕਰ ਕੰਤ ਵਸਾਵੈ
    ਅਉਗਣਿਆਰੀ ਨੂੰ ਕਿਉਂ ਕੰਤ ਵਸਾਵੈ ਮੈਂ ਗੁਣ ਕੋਈ ਨਾਹੀ
    ਸਹੁਰੇ ਜਾਸਾਂ ਤਾਂ ਪਛੁਤਾਸਾਂ, ਜਾਣਸਾਂ ਮਾਏ ਤਾਂਹੀ
    ਮੇਰਾ ਸਾਹਿਬ ਚੰਗਾ ਗੁਣੀ ਦਿਹੰਦਾ, ਕਹੇ ਫ਼ਰੀਦੇ ਸੁਨਾਵੇ
    ਬਿਨ ਗੁਰ ਨਿਸ ਦਿਨ ਫਿਰਾਂ ਨੀ ਮਾਏ, ਪਿਰ ਕੇ ਹਾਵੇ ॥੪॥

    ReplyDelete
  33. ਨਸੀਹਤ ਨਾਮਾ
    5

    ਸੁੰਨਤਿ ਫਰਜ਼ ਭਰੇਦਿਆਂ, ਰੋਜ਼ੇ ਰਖੇ ਤ੍ਰੀਹ
    ਯੂਸਫ ਖੂਹ ਵਹਾਇਆ, ਖੂਬੀਆਂ ਜਿਸ ਇਕੀਹ
    ਢੂੰਡੇ ਵਿਚ ਬਾਜ਼ਾਰ ਦੇ, ਨ ਦਹਿ ਲਹੈ ਨ ਵੀਹ
    ਇਬ੍ਰਾਹੀਮ ਖਲੀਲ ਨੋ, ਆਤਸ਼ ਭਛਿ ਮਿਲੀਹ
    ਬੇੜਾ ਡੁੱਬਾ ਨੁਹ ਦਾ, ਨਉ ਨੇਜੇ ਨੀਰ ਚੜ੍ਹੀ
    ਜ਼ਕਰੀਆ ਚੀਰਿਓ ਦਰਖਤ ਵਿਚ, ਕੀਤੋ ਡਲੀ ਡਲੀ
    ਸਾਬਰ ਕੀੜਸ ਭਛਿਆ, ਹੈਸੀ ਵੱਡਾ ਵਲੀ
    ਮੂਸਾ ਨੱਠਾ ਮਉਤ ਤੇ, ਢੂੰਡਹਿ ਕਾਇ ਗਲੀ
    ਚਾਰੇ ਕੁੰਡਾਂ ਢੂੰਡੀਆਂ, ਆਗੇ ਮਉਤ ਖਲੀ
    ਰੋਵਹਿ ਬੀਬੀ ਫਾਤਮਾ, ਮੇਰੇ ਬੇਟੇ ਦੋਵੇਂ ਨਹੀ
    ਮੈਂ ਕੀ ਫੇੜਿਆ ਰੱਬ ਦਾ, ਮੇਰੀ ਜੋੜੀ ਖ਼ਾਕ ਰਲੀ
    ਪੀਰ ਪੈਗੰਬਰ ਅਉਲੀਏ, ਮਰਨਾ ਤਿਨ੍ਹਾਂ ਭਲੀ
    ਬਿਨੇ ਚੇਤੇ ਕਿਛ ਨ ਮਿਲਹਿ ਪਹਿਰਾ ਕਰਨ ਕਲੀ
    ਊਠ ਕਤਾਰਾਂ ਵੇਦੀਆਂ ਹਜ਼ਰਤਿ ਪਕੜ ਖਲੀ
    ਉਪਰਿ ਊਠ ਚੜ੍ਹਾਇਆ,ਅੰਡੇ ਦੇਖਿ ਹਲੀ
    ਫੋੜਿਆ ਅੰਡਾ ਇਕ ਡਿਨ ਰੋਸ਼ਨ ਜਗ ਚਲੀ
    ਅਗੇ ਦੇਖੇ ਕੁਦਰਤੀ, ਸ਼ਹਿਰ ਬਾਜ਼ਾਰ ਗਲੀ
    ਬਾਗ ਸ਼ਹਿਰ ਸਭ ਦੇਸ਼ ਡਹਿੰ, ਰਾਹੁ ਮੁਕਾਮੁ ਭਲੀ
    ਤਯਬ ਕਹਰ ਖੇਡਦੇ, ਦੇਖਿ ਰਸੂਲ ਚਲੀ
    ਆਪੇ ਬੋਲਹਿ ਦੇਖਹਿ ਆਉ
    ਏਕ ਰਾਤਿ ਤਿਸਕੇ ਰਹੇ, ਕਿਆ ਪ੍ਰਤੀ ਤਤ ਭਲੀ
    ਹਜ਼ਰਤ ਭਰਮ ਚੁਕਾਯਾ, ਖੋਇ ਈਮਾਨ ਚਲੀ
    ਫਿਰਕੇ ਆਯਾ ਤਿਤ ਰਾਹੁ, ਜਿਥੇ ਗਇਆ ਜੁਲੀ
    ਪੂਛਹਿ ਊਠ ਕਤਾਰ ਨੇ ਕਦਿਕੇ ਰਾਹਿ ਚਲੀ ?
    ਸੱਭ ਜੁਗ ਚਲਤੇ ਵਾਪਰੇ, ਓੜਕ ਨਾਹਿ ਅਲੀ
    ਸੌ ਸੌ ਊਠ ਕਤਾਰ ਹੈ ਆਗਾ ਪਾਛਾ ਨਹੀਂ
    ਕੁਦਰਤ ਕੇ ਕੁਰਬਾਨ ਹਉਂ ਆਗੇ ਹੋਰ ਚਲੀ
    ਫ਼ਰੀਦਾ ਇਹ ਵਿਹਾਣੀ ਤਿਨ੍ਹਾ ਸਿਰਿ, ਆਸਾਡੀ ਕਿਆ ਚਲੀ ॥

    ReplyDelete
  34. दिलहु मुहबति जिंन्ह सेई सचिआ ॥
    जिन्ह मनि होरु मुखि होरु सि कांढे कचिआ ॥१॥
    रते इसक खुदाइ रंगि दीदार के ॥
    विसरिआ जिन्ह नामु ते भुइ भारु थीए ॥१॥ रहाउ ॥
    आपि लीए लड़ि लाइ दरि दरवेस से ॥
    तिन धंनु जणेदी माउ आए सफलु से ॥२॥
    परवदगार अपार अगम बेअंत तू ॥
    जिना पछाता सचु चुमा पैर मूं ॥३॥
    तेरी पनह खुदाइ तू बखसंदगी ॥
    सेख फरीदै खैरु दीजै बंदगी ॥४॥१॥488॥
    2. आसा

    बोलै सेख फरीदु पिआरे अलह लगे ॥
    इहु तनु होसी खाक निमाणी गोर घरे ॥१॥
    आजु मिलावा सेख फरीद टाकिम कूंजड़ीआ मनहु मचिंदड़ीआ ॥१॥ रहाउ ॥
    जे जाणा मरि जाईऐ घुमि न आईऐ ॥
    झूठी दुनीआ लगि न आपु वञाईऐ ॥२॥
    बोलीऐ सचु धरमु झूठु न बोलीऐ ॥
    जो गुरु दसै वाट मुरीदा जोलीऐ ॥३॥
    छैल लंघंदे पारि गोरी मनु धीरिआ ॥
    कंचन वंने पासे कलवति चीरिआ ॥४॥
    सेख हैयाती जगि न कोई थिरु रहिआ ॥
    जिसु आसणि हम बैठे केते बैसि गइआ ॥५॥
    कतिक कूंजां चेति डउ सावणि बिजुलीआं ॥
    सीआले सोहंदीआं पिर गलि बाहड़ीआं ॥६॥
    चले चलणहार विचारा लेइ मनो ॥
    गंढेदिआं छिअ माह तुड़ंदिआ हिकु खिनो ॥७॥
    जिमी पुछै असमान फरीदा खेवट किंनि गए ॥
    जालण गोरां नालि उलामे जीअ सहे ॥८॥२॥488॥
    3. ੴ सतिगुर प्रसादि
    रागु सूही बाणी सेख फरीद जी की

    तपि तपि लुहि लुहि हाथ मरोरउ ॥
    बावलि होई सो सहु लोरउ ॥
    तै सहि मन महि कीआ रोसु ॥
    मुझु अवगन सह नाही दोसु ॥१॥
    तै साहिब की मै सार न जानी ॥
    जोबनु खोइ पाछै पछुतानी ॥१॥ रहाउ ॥
    काली कोइल तू कित गुन काली ॥
    अपने प्रीतम के हउ बिरहै जाली ॥
    पिरहि बिहून कतहि सुखु पाए ॥
    जा होइ क्रिपालु ता प्रभू मिलाए ॥२॥
    विधण खूही मुंध इकेली ॥
    ना को साथी ना को बेली ॥
    करि किरपा प्रभि साधसंगि मेली ॥
    जा फिरि देखा ता मेरा अलहु बेली ॥३॥
    वाट हमारी खरी उडीणी ॥
    खंनिअहु तिखी बहुतु पिईणी ॥
    उसु ऊपरि है मारगु मेरा ॥
    सेख फरीदा पंथु सम्हारि सवेरा ॥४॥१॥794॥

    4. सूही ललित

    बेड़ा बंधि न सकिओ बंधन की वेला ॥
    भरि सरवरु जब ऊछलै तब तरणु दुहेला ॥१॥
    हथु न लाइ कसु्मभड़ै जलि जासी ढोला ॥१॥ रहाउ ॥
    इक आपीन्है पतली सह केरे बोला ॥
    दुधा थणी न आवई फिरि होइ न मेला ॥२॥
    कहै फरीदु सहेलीहो सहु अलाएसी ॥
    हंसु चलसी डुमणा अहि तनु ढेरी थीसी ॥३॥२॥74॥

    ReplyDelete
  35. Salok Baba Sheikh Farid in Hindi
    सलोक सेख फरीद के
    ੴ सतिगुर प्रसादि
    1

    जितु दिहाड़ै धन वरी साहे लए लिखाइ ॥
    मलकु जि कंनी सुणीदा मुहु देखाले आइ ॥
    जिंदु निमाणी कढीऐ हडा कू कड़काइ ॥
    साहे लिखे न चलनी जिंदू कूं समझाइ ॥
    जिंदु वहुटी मरणु वरु लै जासी परणाइ ॥
    आपण हथी जोलि कै कै गलि लगै धाइ ॥
    वालहु निकी पुरसलात कंनी न सुणी आइ ॥
    फरीदा किड़ी पवंदीई खड़ा न आपु मुहाइ॥1॥
    (जितु दिहाड़ै=जिस दिन, धन=स्त्री, वरी=व्याही
    जायेगी, साहे=विवाह का नियत समय, मलकु=मौत
    का फ़रिश्ता, कूं=को, न चलनी =नहीं टल सकते,
    वरु=दूल्हा, परणाइ=विवाह कर, जोलि कै=भेज कर,
    कै गलि=किस के गले में, धाइ=दौड़ कर, वालहु=
    वाल से, पुरसलात =पुल-सिरात, कंनी=कानों से,
    किड़ी पवंदीई=आवाज़ आते, न मुहाइ=न लुटा)

    2

    फरीदा दर दरवेसी गाखड़ी चलां दुनीआं भति ॥
    बंन्हि उठाई पोटली किथै वंञा घति ॥2॥
    (गाखड़ी=मुश्किल, दरवेसी=फ़कीरी, दर=परमात्मा
    दे दर की, भति=की तरह, बंन्हि=बाँध कर, वंञा=जाऊं,
    घति=फैंक कर, पोटली=छोटी सी गाँठ)

    3

    किझु न बुझै किझु न सुझै दुनीआ गुझी भाहि ॥
    सांईं मेरै चंगा कीता नाही त हं भी दझां आहि ॥3॥
    (किझु=कुछ भी, बुझै=समझ आती, पता लगता,
    गुझी=छुपी, भाहि=आग, सांईं मेरै=मेरे
    सांईं ने, हं भी=मैं भी, दझां आहि=
    सड़ जाता)

    4

    फरीदा जे जाणा तिल थोड़ड़े समलि बुकु भरी ॥
    जे जाणा सहु नंढड़ा तां थोड़ा माणु करी ॥4॥
    (तिल=स्वास, थोड़ड़े=बहुत थोड़े, संमलि =संभल
    के, सहु=खसम -प्रभु, नंढड़ा=छोटा सा लड़का)

    5

    जे जाणा लड़ु छिजणा पीडी पाईं गंढि ॥
    तै जेवडु मै नाहि को सभु जगु डिठा हंढि ॥5॥
    (लड़ु=पल्ला, छिजणा=टूट जाना है, पीडी=पक्की, तै
    जेवडु=तुम्हारे जितना, हंढि=फिर कर)

    6

    फरीदा जे तू अकलि लतीफु काले लिखु न लेख ॥
    आपनड़े गिरीवान महि सिरु नींवां करि देखु ॥6॥
    (अकलि लतीफु=बारीक समझ वाला, काले लेखु =मन्दे
    करम, गिरीवान=अंदर)

    7

    फरीदा जो तै मारनि मुकीआं तिन्हा न मारे घुमि ॥
    आपनड़ै घरि जाईऐ पैर तिन्हा दे चुमि ॥7॥
    (तै=तुझे, तिन्हा=उन को, न मारे =न मार,
    घुमि=लौट कर, आपनड़ै घरि=अपने घर में,
    शांत अवस्था में, चुमि=चूम कर, जाईऐ=पहुँच जाते है)

    8

    फरीदा जां तउ खटण वेल तां तू रता दुनी सिउ ॥
    मरग सवाई नीहि जां भरिआ तां लदिआ ॥8॥
    (तउ=तुम्हारा, खटण वेल=कमाने का समय, रता=
    रंगा हुआ,मस्त, सिउ=के साथ, मरग=मौत,
    सवाई=बढ़ती गई, जां=जब, भरिआ=स्वास
    पूरे हो गए, नीहि=नींव)

    9

    देखु फरीदा जु थीआ दाड़ी होई भूर ॥
    अगहु नेड़ा आइआ पिछा रहिआ दूरि ॥9॥
    (थीआ=हो गया है, जु=जो कुछ, भूर=सफ़ेद,
    अगहु=अगला पासा, पिछा=पिछला पक्ष)

    10

    देखु फरीदा जि थीआ सकर होई विसु ॥
    सांई बाझहु आपणे वेदण कहीऐ किसु ॥10॥
    (जि थीया =जो कुछ हुआ है, सकर=शक्कर,मीठे
    पदारथ, विसु=ज़हर,दुखदायी, वेदण=दुख)

    ReplyDelete
  36. 11

    फरीदा अखी देखि पतीणीआं सुणि सुणि रीणे कंन ॥
    साख पकंदी आईआ होर करेंदी वंन ॥11॥
    (पतीणीआं=पतली पड़ गई हैं, रीणे=खाली,बोले,
    साख=टहनी,शरीर, पकंदी आईआ=पक्क
    गयी है, वंन=रंग)

    12

    फरीदा कालीं जिनी न राविआ धउली रावै कोइ ॥
    करि सांई सिउ पिरहड़ी रंगु नवेला होइ ॥12॥
    (कालीं=जब केस काले थे, राविआ=माना,
    धउली=धउले आए हुए, कोइ=कोई विरला,
    पिरहड़ी=प्यार, नवेला=नया, रंगु=प्यार)

    13
    म: 3

    फरीदा काली धउली साहिबु सदा है जे को चिति करे ॥
    आपणा लाइआ पिरमु न लगई जे लोचै सभु कोइ ॥
    एहु पिरमु पिआला खसम का जै भावै तै देइ ॥13॥
    (चिति करे=चित्त में टिकाए, पिरमु=प्यार, सभु कोइ=
    हरेक जीव, जै=जिस को, तै=उस को)

    14

    फरीदा जिन्ह लोइण जगु मोहिआ से लोइण मै डिठु ॥
    कजल रेख न सहदिआ से पंखी सूइ बहिठु ॥14॥
    (लोइण=आँखें, सूइ=बच्चे, बहिठु=बैठने की जगह)

    15

    फरीदा कूकेदिआ चांगेदिआ मती देदिआ नित ॥
    जो सैतानि वंञाइआ से कित फेरहि चित ॥15॥
    (सैतानि=शैतान ने,मन ने, कूकेदिआ
    चांगेदिआ=पुकार पुकार के समझाने पर भी,
    से=वह बंदे, वंञाइआ =बिगड़ा हुआ है)

    16

    फरीदा थीउ पवाही दभु ॥
    जे सांई लोड़हि सभु ॥
    इकु छिजहि बिआ लताड़ीअहि ॥
    तां साई दै दरि वाड़ीअहि ॥16॥
    (थीउ=बन जा, पवाही=पहियों की,रस्ते की,
    दभु=घास, जे लोड़हि=यदि तू ढूँढता है, सभु=
    सब मे, इकु=किसी दूब के पौधे को,
    छिजहि=तोड़ते हैं, बिआ=कई ओर,
    लताड़ीअहि=लताड़े जाते हैं,
    साई दै दरि=मालिक के दर पर,
    वाड़ीअहि=तू ले जाया जाएगा)

    17

    फरीदा खाकु न निंदीऐ खाकू जेडु न कोइ ॥
    जीवदिआ पैरा तलै मुइआ उपरि होइ ॥17॥
    (खाकु=मिट्टी, जेडु=जितना,जैसा)

    18

    फरीदा जा लबु ता नेहु किआ लबु त कूड़ा नेहु ॥
    किचरु झति लघाईऐ छपरि तुटै मेहु ॥18॥
    (नेहु किआ=किसका प्यार,असली प्यार नहीं, कूड़ा=झूठा,
    किचरु =कितनी देर, झति=समय, छपरि तुटै=टूटे हुए छप्पर
    पर, मेहु=बारिश)

    19

    फरीदा जंगलु जंगलु किआ भवहि वणि कंडा मोड़ेहि ॥
    वसी रबु हिआलीऐ जंगलु किआ ढूढेहि ॥19॥
    (किआ भवहि=घूमने का क्या लाभ, वणि=जंगल में,
    कंडा मोड़ेहि=क्यों लताड़ता है, वसी=बसता है, हिआलीऐ=
    हृदय में, किआ ढूढेहि=तलाश का क्या लाभ)

    20

    फरीदा इनी निकी जंघीऐ थल डूंगर भविओम्हि ॥
    अजु फरीदै कूजड़ा सै कोहां थीओमि ॥20॥
    (इनी जंघीऐ=इन टांगों के साथ, डूंगर=
    पहाड़, भविओम्हि=मैंने घूमा है, अजु=
    बुढ़ापे में, फरीदै= फ़रीद को, थीओमि=
    हो गया है, कूजड़ा=एक छोटा सा कुल्हड़)

    ReplyDelete
  37. 21

    फरीदा राती वडीआं धुखि धुखि उठनि पास ॥
    धिगु तिन्हा दा जीविआ जिना विडाणी आस ॥21॥
    (वडीआं=लम्बी, धुखि उठनि=सुलग उठते हैं, पास=
    शरीर के अंग, विडाणी=बिगानी, धिगु=फटकार-योग्य)

    22

    फरीदा जे मै होदा वारिआ मिता आइड़िआं ॥
    हेड़ा जलै मजीठ जिउ उपरि अंगारा ॥22॥
    (वारिआ होदा =लुकाआ होता, मिता आइड़िआं=
    आए मित्रों से, हेड़ा=शरीर,दिल,मांस, मजीठ जिउ=
    मजीठ की तरह, जलै=जलता है)

    23

    फरीदा लोड़ै दाख बिजउरीआं किकरि बीजै जटु ॥
    हंढै उंन कताइदा पैधा लोड़ै पटु ॥23॥
    (बिजउरीआं=बिजौर के इलाके की, दाखु=
    छोटा अंगूर, किकरि=कीकर का पेड़, हंढै=
    पुराना, पैधा लोड़ै =पहनना चाहता है)

    24

    फरीदा गलीए चिकड़ु दूरि घरु नालि पिआरे नेहु ॥
    चला त भिजै क्मबली रहां त तुटै नेहु ॥24॥
    (रहां=अगर मैं रह पड़ूँ, त=तो, तुटै=टूटता है)

    25

    भिजउ सिजउ क्मबली अलह वरसउ मेहु ॥
    जाइ मिला तिना सजणा तुटउ नाही नेहु ॥25॥
    (अलह=ईश्वर के कारन, भिजउ=बेशक भीगे)

    26

    फरीदा मै भोलावा पग दा मतु मैली होइ जाइ ॥
    गहिला रूहु न जाणई सिरु भी मिटी खाइ ॥26॥
    (मै=मुझे, भोलावा=भ्रम, मतु होइ जाइ=
    मत हो जाए, गहिला=लापरवाह,गाफिल, जाणई=
    जानता)

    27

    फरीदा सकर खंडु निवात गुड़ु माखिओ मांझा दुधु ॥
    सभे वसतू मिठीआं रब न पुजनि तुधु ॥27॥
    (निवात=मिशरी, माखिओ=शहद, न पुजनि=नहीं
    पहुंचते, तुधु =तुझे)

    28

    फरीदा रोटी मेरी काठ की लावणु मेरी भुख ॥
    जिना खाधी चोपड़ी घणे सहनिगे दुख ॥28॥
    (रोटी मेरी काठ=काठ की तरह सूखी रोटी, लावणु=
    भाजी,नमकीन, घणे=बड़े, चोपड़ी=स्वादिष्ट,
    घी-भीगी)

    29

    रुखी सुखी खाइ कै ठंढा पाणी पीउ ॥
    फरीदा देखि पराई चोपड़ी ना तरसाए जीउ ॥29॥
    (रुखी=बगैर दाल सब्ज़ी के, देखि=देख कर,
    चोपड़ी=स्वादिष्ट,घी-भीगी)

    30

    अजु न सुती कंत सिउ अंगु मुड़े मुड़ि जाइ ॥
    जाइ पुछहु डोहागणी तुम किउ रैणि विहाइ ॥30॥
    (सिउ=के साथ, अंगु=शरीर, मुड़े मुड़ि जाइ=टूट रहा है,
    डोहागणी=विधवा,परित्यक्ता, रैणि=रात)

    ReplyDelete
  38. 31

    साहुरै ढोई ना लहै पेईऐ नाही थाउ ॥
    पिरु वातड़ी न पुछई धन सोहागणि नाउ ॥31॥
    (साहुरै=ससुराल घर,परलोक में, ढोई=आसरा,
    पेईऐ=मायके घर,इस लोक में, पिरु=खसम-प्रभु,
    वातड़ी=थोड़ी सी बात, धन=स्त्री)

    32
    (म: 1)

    साहुरै पेईऐ कंत की कंतु अगमु अथाहु ॥
    नानक सो सोहागणी जु भावै बेपरवाह ॥32॥
    (अगमु =पहुँच से परे, अथाहु=
    गहरा, भावै=प्यारी लगती है)

    33

    नाती धोती स्मबही सुती आइ नचिंदु ॥
    फरीदा रही सु बेड़ी हिंङु दी गई कथूरी गंधु ॥33॥
    (सम्बही=सजी हुई, नचिन्दु=बे-फ़िक्र, बेड़ी=
    लिबड़ी हुई, कथूरी=कस्तूरी, गंधु=खुशबू)

    34

    जोबन जांदे ना डरां जे सह प्रीति न जाइ ॥
    फरीदा कितीं जोबन प्रीति बिनु सुकि गए कुमलाइ ॥34॥
    (सह प्रीति=खसम का प्यार, कितीं=कितने ही)

    35

    फरीदा चिंत खटोला वाणु दुखु बिरहि विछावण लेफु ॥
    एहु हमारा जीवणा तू साहिब सचे वेखु ॥35॥
    (चिंत=चिंता, खटोला=छोटी खटिया, बिरहि=
    विछोड़े में, विछावण=तलाई)

    36

    बिरहा बिरहा आखीऐ बिरहा तू सुलतानु ॥
    फरीदा जितु तनि बिरहु न ऊपजै सो तनु जाणु मसानु ॥36॥
    (बिरहा=जुदाई, सुलतानु=राजा, जितु तनि=जिस तन में,
    बिरहु=जुदाई, मसानु=मुर्दे जलाने की जगह)

    37

    फरीदा ए विसु गंदला धरीआं खंडु लिवाड़ि ॥
    इकि राहेदे रहि गए इकि राधी गए उजाड़ि ॥37॥
    (ए=यह पदार्थ, विसु=ज़हर, खंडु लिवाड़ि=मीठे मे
    लपेट कर, इकि=कई जीव, राहेदे=बीजते, रह गए=
    थक गए,मर गए, राधी=बीजी हुई)

    38

    फरीदा चारि गवाइआ हंढि कै चारि गवाइआ समि ॥
    लेखा रबु मंगेसीआ तू आंहो केर्हे कमि ॥38॥
    (हंढि कै=भटक कर,दौड़-भाग कर, समि=सो कर,
    मंगेसीआ=मांगेगा, आंहो=आया था,
    केर्हे कमि=किस काम)

    39

    फरीदा दरि दरवाजै जाइ कै किउ डिठो घड़ीआलु ॥
    एहु निदोसां मारीऐ हम दोसां दा किआ हालु ॥39॥
    (दरि=दरवाज़े पर, किउ डिठो=क्या नहीं देखा,
    निदोसां=बिना दोष, मारिऐ=मार खाता है)

    40

    घड़ीए घड़ीए मारीऐ पहरी लहै सजाइ ॥
    सो हेड़ा घड़ीआल जिउ डुखी रैणि विहाइ ॥40॥
    (घड़ीए घड़ीए=घड़ी घड़ी के बाद, पहरी=हरेक
    पहर बाद में, सजाइ=सजा, हेड़ा=शरीर, जिउ=जैसे,
    डुखी=दुखी, रैणि=रात, विहाइ=बीतती है)

    ReplyDelete
  39. 41

    बुढा होआ सेख फरीदु क्मबणि लगी देह ॥
    जे सउ वर्हिआ जीवणा भी तनु होसी खेह ॥41॥
    (देह=शरीर, खेह=राख,मिट्टी, होसी=हो जाएगा)

    42

    फरीदा बारि पराइऐ बैसणा सांई मुझै न देहि ॥
    जे तू एवै रखसी जीउ सरीरहु लेहि ॥42॥
    (बारि पराइऐ=पराए दरवाज़े पर,
    बैसणा=बैठना, एवै=इसी तरह, जीउ=जिंद,
    सरीरहु=शरीर में से)

    43

    कंधि कुहाड़ा सिरि घड़ा वणि कै सरु लोहारु ॥
    फरीदा हउ लोड़ी सहु आपणा तू लोड़हि अंगिआर ॥43॥
    (कंधि=कंधे पर, सिरि=सिर पर, वणि=जंगल में,
    कै सरु =बादशाह, हउ=मैं, सहु=खसम, लोड़हि=
    चाहता है, अंगिआर=अंगारे)

    44

    फरीदा इकना आटा अगला इकना नाही लोणु ॥
    अगै गए सिंञापसनि चोटां खासी कउणु ॥44॥
    (अगला=बहुत, लोणु=नमक, अगै=परलोक में,
    सिंञापसनि=पहचाने जाएंगे)

    45

    पासि दमामे छतु सिरि भेरी सडो रड ॥
    जाइ सुते जीराण महि थीए अतीमा गड ॥45॥
    (पासि=पास, दमामे=धौंसे, छतु=छत्र, सिरि=
    सिर पर, भेरी =तूतियां, सडो=बुला, रड=एक 'छंद'
    का नाम है जो प्रशन्सा के लिए इस्तेमाल किया
    जाता है, जीराण=मसाण, अतीमा=यतीम,बिन माँ
    का बच्चा, गड थीए=रल गए)

    46

    फरीदा कोठे मंडप माड़ीआ उसारेदे भी गए ॥
    कूड़ा सउदा करि गए गोरी आइ पए ॥46॥
    (मंडप=शामियाने, माड़ीआ=चुबारों वाले महल,
    कूड़ा=झूठा, गोरी=गोरी,कब्रों में)

    47

    फरीदा खिंथड़ि मेखा अगलीआ जिंदु न काई मेख ॥
    वारी आपो आपणी चले मसाइक सेख ॥47॥
    (खिंथड़ि=गोद, मेखा=टांके,मेखें,
    अगलीआ=बहुत, मसाइक=शेख का बहु-वचन)

    48

    फरीदा दुहु दीवी बलंदिआ मलकु बहिठा आइ ॥
    गड़ु लीता घटु लुटिआ दीवड़े गइआ बुझाइ ॥48॥
    (दुहु दीवी बलंदिआ=इन दोनों आंखों
    के सामने ही, मलकु=मौत का फ़रिश्ता,
    गड़ु=किला,शरीर, घटु=हृदय, लीता=कब्जा कर लिया)

    49

    फरीदा वेखु कपाहै जि थीआ जि सिरि थीआ तिलाह ॥
    कमादै अरु कागदै कुंने कोइलिआह ॥
    मंदे अमल करेदिआ एह सजाइ तिनाह ॥49॥
    (जि=जो कुछ, थीआ=हुआ, सिरि=सिर पर,
    कुंने=मिट्टी की हाँडी, सजाइ=दंड,
    तिनाह=उन को, अमल=काम,करतूत)

    50

    फरीदा कंनि मुसला सूफु गलि दिलि काती गुड़ु वाति ॥
    बाहरि दिसै चानणा दिलि अंधिआरी राति ॥50॥
    (कंनि=कंधे पर, सूफु=काली ख़फनी, गलि=गले में, दिलि=दिल में)

    ReplyDelete
  40. 51

    फरीदा रती रतु न निकलै जे तनु चीरै कोइ ॥
    जो तन रते रब सिउ तिन तनि रतु न होइ ॥51॥
    *(रति=थोड़ी जितनी भी, रतु=लहु, रते=रंगे हुए,* सिउ=के साथ, तिन तनि=उनके तन में)*
    52
    म: 3

    इहु तनु सभो रतु है रतु बिनु तंनु न होइ ॥
    जो सह रते आपणे तितु तनि लोभु रतु न होइ ॥
    भै पइऐ तनु खीणु होइ लोभु रतु विचहु जाइ ॥
    जिउ बैसंतरि धातु सुधु होइ तिउ हरि का भउ दुरमति मैलु गवाइ ॥
    नानक ते जन सोहणे जि रते हरि रंगु लाइ ॥52॥
    *(सभो=सारा ही, रतु बिनु=रक्त के बिना,* तनि=तन,शरीर, सह रते=खसम के साथ रंगे * हुए, तितु तनि=उस शरीर में, भै पइऐ=डर में* पड़ कर, खीणु=पतला,कमज़ोर, जाइ=दूर हो* जाती है, बैसंतरि =आग में, सुधु=साफ़, जि=* जो, रंगु=प्यार)*
    53

    फरीदा सोई सरवरु ढूढि लहु जिथहु लभी वथु ॥
    छपड़ि ढूढै किआ होवै चिकड़ि डुबै हथु ॥53॥
    *(सरवरु=सुंदर तालाब, वथु=चीज़)*
    54

    फरीदा नंढी कंतु न राविओ वडी थी मुईआसु ॥
    धन कूकेंदी गोर में तै सह ना मिलीआसु ॥54॥
    *(नंढी=जवान स्त्री ने, वडी थी=बुढ़िया हो कर, मुईआसु=* वह मर गई, धन=स्त्री, गोर में=कब्र में, तै=तुझे, सह=पति,* न मिलिआसु=नहीं मिली)*
    55

    फरीदा सिरु पलिआ दाड़ी पली मुछां भी पलीआं ॥
    रे मन गहिले बावले माणहि किआ रलीआं ॥55॥
    *(पलिआ=सफ़ेद हो गया, रे गहले=हे गाफिल, बावले=* बेवकूफ, रलीआं=खुशियां)*
    56

    फरीदा कोठे धुकणु केतड़ा पिर नीदड़ी निवारि ॥
    जो दिह लधे गाणवे गए विलाड़ि विलाड़ि ॥56॥
    57

    फरीदा कोठे मंडप माड़ीआ एतु न लाए चितु ॥
    मिटी पई अतोलवी कोइ न होसी मितु ॥57॥
    58

    फरीदा मंडप मालु न लाइ मरग सताणी चिति धरि ॥
    साई जाइ सम्हालि जिथै ही तउ वंञणा ॥58॥
    59

    फरीदा जिन्ही कमी नाहि गुण ते कमड़े विसारि ॥
    मतु सरमिंदा थीवही सांई दै दरबारि ॥59॥
    60

    फरीदा साहिब दी करि चाकरी दिल दी लाहि भरांदि ॥
    दरवेसां नो लोड़ीऐ रुखां दी जीरांदि ॥60॥

    ReplyDelete
  41. 61

    फरीदा काले मैडे कपड़े काला मैडा वेसु ॥
    गुनही भरिआ मै फिरा लोकु कहै दरवेसु ॥61॥
    62

    तती तोइ न पलवै जे जलि टुबी देइ ॥
    फरीदा जो डोहागणि रब दी झूरेदी झूरेइ ॥62॥
    63

    जां कुआरी ता चाउ वीवाही तां मामले ॥
    फरीदा एहो पछोताउ वति कुआरी न थीऐ ॥63॥
    64

    कलर केरी छपड़ी आइ उलथे हंझ ॥
    चिंजू बोड़न्हि ना पीवहि उडण संदी डंझ ॥64॥
    65

    हंसु उडरि कोध्रै पइआ लोकु विडारणि जाइ ॥
    गहिला लोकु न जाणदा हंसु न कोध्रा खाइ ॥65॥
    66

    चलि चलि गईआं पंखीआं जिन्ही वसाए तल ॥
    फरीदा सरु भरिआ भी चलसी थके कवल इकल ॥66॥
    67

    फरीदा इट सिराणे भुइ सवणु कीड़ा लड़िओ मासि ॥
    केतड़िआ जुग वापरे इकतु पइआ पासि ॥67॥
    68

    फरीदा भंनी घड़ी सवंनवी टुटी नागर लजु ॥
    अजराईलु फरेसता कै घरि नाठी अजु ॥68॥
    69

    फरीदा भंनी घड़ी सवंनवी टूटी नागर लजु ॥
    जो सजण भुइ भारु थे से किउ आवहि अजु ॥69॥
    70

    फरीदा बे निवाजा कुतिआ एह न भली रीति ॥
    कबही चलि न आइआ पंजे वखत मसीति ॥70॥

    ReplyDelete
  42. 71

    उठु फरीदा उजू साजि सुबह निवाज गुजारि ॥
    जो सिरु सांई ना निवै सो सिरु कपि उतारि ॥71॥
    72

    जो सिरु साई ना निवै सो सिरु कीजै कांइ ॥
    कुंने हेठि जलाईऐ बालण संदै थाइ ॥72॥
    73

    फरीदा किथै तैडे मापिआ जिन्ही तू जणिओहि ॥
    तै पासहु ओइ लदि गए तूं अजै न पतीणोहि ॥73॥
    74

    फरीदा मनु मैदानु करि टोए टिबे लाहि ॥
    अगै मूलि न आवसी दोजक संदी भाहि ॥74॥
    75
    महला 5

    फरीदा खालकु खलक महि खलक वसै रब माहि ॥
    मंदा किस नो आखीऐ जां तिसु बिनु कोई नाहि ॥75॥
    76

    फरीदा जि दिहि नाला कपिआ जे गलु कपहि चुख ॥
    पवनि न इती मामले सहां न इती दुख ॥76॥
    77

    चबण चलण रतंन से सुणीअर बहि गए ॥
    हेड़े मुती धाह से जानी चलि गए ।77॥
    78

    फरीदा बुरे दा भला करि गुसा मनि न हढाइ ॥ देही रोगु न लगई पलै सभु किछु पाइ ॥78॥
    79

    फरीदा पंख पराहुणी दुनी सुहावा बागु ॥
    नउबति वजी सुबह सिउ चलण का करि साजु ॥79।
    80

    फरीदा राति कथूरी वंडीऐ सुतिआ मिलै न भाउ ॥
    जिंन्हा नैण नींद्रावले तिंन्हा मिलणु कुआउ ॥80॥
    81

    फरीदा मै जानिआ दुखु मुझ कू दुखु सबाइऐ जगि ॥
    ऊचे चड़ि कै देखिआ तां घरि घरि एहा अगि ॥81॥

    ReplyDelete
  43. 82
    महला 5

    फरीदा भूमि रंगावली मंझि विसूला बाग ॥
    जो जन पीरि निवाजिआ तिंन्हा अंच न लाग ॥82
    83
    महला 5

    फरीदा उमर सुहावड़ी संगि सुवंनड़ी देह ॥
    विरले केई पाईअनि जिंन्हा पिआरे नेह ॥83॥
    84

    कंधी वहण न ढाहि तउ भी लेखा देवणा ॥
    जिधरि रब रजाइ वहणु तिदाऊ गंउ करे ॥84॥
    85

    फरीदा डुखा सेती दिहु गइआ सूलां सेती राति ॥
    खड़ा पुकारे पातणी बेड़ा कपर वाति ॥85॥
    86

    लमी लमी नदी वहै कंधी केरै हेति ॥
    बेड़े नो कपरु किआ करे जे पातण रहै सुचेति ॥86॥
    87

    फरीदा गलीं सु सजण वीह इकु ढूंढेदी न लहां ॥
    धुखां जिउ मांलीह कारणि तिंन्हा मा पिरी ॥87॥
    88

    फरीदा इहु तनु भउकणा नित नित दुखीऐ कउणु ॥
    कंनी बुजे दे रहां किती वगै पउणु ॥88॥
    89

    फरीदा रब खजूरी पकीआं माखिअ नई वहंन्हि ॥
    जो जो वंञैं डीहड़ा सो उमर हथ पवंनि ॥89॥
    90

    फरीदा तनु सुका पिंजरु थीआ तलीआं खूंडहि काग ॥
    अजै सु रबु न बाहुड़िओ देखु बंदे के भाग ॥90॥

    ReplyDelete
  44. 91

    कागा करंग ढंढोलिआ सगला खाइआ मासु ॥
    ए दुइ नैना मति छुहउ पिर देखन की आस ॥91॥
    92

    कागा चूंडि न पिंजरा बसै त उडरि जाहि ॥
    जितु पिंजरै मेरा सहु वसै मासु न तिदू खाहि ॥92॥
    93

    फरीदा गोर निमाणी सडु करे निघरिआ घरि आउ ॥
    सरपर मैथै आवणा मरणहु ना डरिआहु ॥93॥
    94

    एनी लोइणी देखदिआ केती चलि गई ॥
    फरीदा लोकां आपो आपणी मै आपणी पई ॥94॥
    95

    आपु सवारहि मै मिलहि मै मिलिआ सुखु होइ ॥
    फरीदा जे तू मेरा होइ रहहि सभु जगु तेरा होइ ॥95॥
    96

    कंधी उतै रुखड़ा किचरकु बंनै धीरु ॥
    फरीदा कचै भांडै रखीऐ किचरु ताई नीरु ॥96॥
    97

    फरीदा महल निसखण रहि गए वासा आइआ तलि ॥
    गोरां से निमाणीआ बहसनि रूहां मलि ॥
    आखीं सेखा बंदगी चलणु अजु कि कलि ॥97॥
    98

    फरीदा मउतै दा बंना एवै दिसै जिउ दरीआवै ढाहा ॥
    अगै दोजकु तपिआ सुणीऐ हूल पवै काहाहा ॥
    इकना नो सभ सोझी आई इकि फिरदे वेपरवाहा ॥
    अमल जि कीतिआ दुनी विचि से दरगह ओगाहा ॥98॥
    99

    फरीदा दरीआवै कंन्है बगुला बैठा केल करे ॥
    केल करेदे हंझ नो अचिंते बाज पए ॥
    बाज पए तिसु रब दे केलां विसरीआं ॥
    जो मनि चिति न चेते सनि सो गाली रब कीआं ॥99॥
    100

    साढे त्रै मण देहुरी चलै पाणी अंनि ॥
    आइओ बंदा दुनी विचि वति आसूणी बंन्हि ॥
    मलकल मउत जां आवसी सभ दरवाजे भंनि ॥
    तिन्हा पिआरिआ भाईआं अगै दिता बंन्हि ॥
    वेखहु बंदा चलिआ चहु जणिआ दै कंन्हि ॥
    फरीदा अमल जि कीते दुनी विचि दरगह आए कमि ॥100॥

    ReplyDelete
  45. 101

    फरीदा हउ बलिहारी तिन्ह पंखीआ जंगलि जिंन्हा वासु ॥
    ककरु चुगनि थलि वसनि रब न छोडनि पासु ॥101॥
    102

    फरीदा रुति फिरी वणु क्मबिआ पत झड़े झड़ि पाहि ॥
    चारे कुंडा ढूंढीआं रहणु किथाऊ नाहि ॥102॥
    103

    फरीदा पाड़ि पटोला धज करी क्मबलड़ी पहिरेउ ॥
    जिन्ही वेसी सहु मिलै सेई वेस करेउ ॥103॥
    104
    मः 3

    काइ पटोला पाड़ती क्मबलड़ी पहिरेइ ॥
    नानक घर ही बैठिआ सहु मिलै जे नीअति रासि करेइ ॥104॥
    105
    मः 5

    फरीदा गरबु जिन्हा वडिआईआ धनि जोबनि आगाह ॥
    खाली चले धणी सिउ टिबे जिउ मीहाहु ॥105॥
    106

    फरीदा तिना मुख डरावणे जिना विसारिओनु नाउ ॥
    ऐथै दुख घणेरिआ अगै ठउर न ठाउ ॥106॥
    107

    फरीदा पिछल राति न जागिओहि जीवदड़ो मुइओहि ॥
    जे तै रबु विसारिआ त रबि न विसरिओहि ॥107॥
    108
    मः5

    फरीदा कंतु रंगावला वडा वेमुहताजु ॥
    अलह सेती रतिआ एहु सचावां साजु ॥108॥
    109
    मः5

    फरीदा दुखु सुखु इकु करि दिल ते लाहि विकारु ॥
    अलह भावै सो भला तां लभी दरबारु ॥109॥
    110
    मः5

    फरीदा दुनी वजाई वजदी तूं भी वजहि नालि ॥
    सोई जीउ न वजदा जिसु अलहु करदा सार ॥110॥
    111
    मः5

    फरीदा दिलु रता इसु दुनी सिउ दुनी न कितै कमि ॥
    मिसल फकीरां गाखड़ी सु पाईऐ पूर करमि ॥111॥
    112

    पहिलै पहरै फुलड़ा फलु भी पछा राति ॥
    जो जागंन्हि लहंनि से साई कंनो दाति ॥112॥
    113

    दाती साहिब संदीआ किआ चलै तिसु नालि ॥
    इकि जागंदे ना लहन्हि इकन्हा सुतिआ देइ उठालि ॥113॥
    114

    ढूढेदीए सुहाग कू तउ तनि काई कोर ॥
    जिन्हा नाउ सुहागणी तिन्हा झाक न होर ॥114॥
    115

    सबर मंझ कमाण ए सबरु का नीहणो ॥
    सबर संदा बाणु खालकु खता न करी ॥115॥

    ReplyDelete
  46. 115

    सबर मंझ कमाण ए सबरु का नीहणो ॥
    सबर संदा बाणु खालकु खता न करी ॥115॥
    116

    सबर अंदरि साबरी तनु एवै जालेन्हि ॥
    होनि नजीकि खुदाइ दै भेतु न किसै देनि ॥116॥
    117

    सबरु एहु सुआउ जे तूं बंदा दिड़ु करहि ॥
    वधि थीवहि दरीआउ टुटि न थीवहि वाहड़ा ॥117॥
    118

    फरीदा दरवेसी गाखड़ी चोपड़ी परीति ॥
    इकनि किनै चालीऐ दरवेसावी रीति ॥118॥
    119

    तनु तपै तनूर जिउ बालणु हड बलंन्हि ॥
    पैरी थकां सिरि जुलां जे मूं पिरी मिलंन्हि ॥119॥
    120
    (मः 1)

    तनु न तपाइ तनूर जिउ बालणु हड न बालि ॥
    सिरि पैरी किआ फेड़िआ अंदरि पिरी निहालि ॥120।
    121
    (मः 4)

    हउ ढूढेदी सजणा सजणु मैडे नालि ॥
    नानक अलखु न लखीऐ गुरमुखि देइ दिखालि ॥121॥
    122
    (मः3)

    हंसा देखि तरंदिआ बगा आइआ चाउ ॥
    डुबि मुए बग बपुड़े सिरु तलि उपरि पाउ ॥122॥
    123
    (मः3)

    मै जाणिआ वड हंसु है तां मै कीता संगु ॥
    जे जाणा बगु बपुड़ा जनमि न भेड़ी अंगु ॥123॥
    124
    (मः1)

    किआ हंसु किआ बगुला जा कउ नदरि धरे ॥
    जे तिसु भावै नानका कागहु हंसु करे ॥124॥
    125

    सरवर पंखी हेकड़ो फाहीवाल पचास ॥
    इहु तनु लहरी गडु थिआ सचे तेरी आस ॥125॥
    126

    कवणु सु अखरु कवणु गुणु कवणु सु मणीआ मंतु ॥
    कवणु सु वेसो हउ करी जितु वसि आवै कंतु ॥126॥
    127

    निवणु सु अखरु खवणु गुणु जिहबा मणीआ मंतु ॥
    ए त्रै भैणे वेस करि तां वसि आवी कंतु ॥127॥
    128

    मति होदी होइ इआणा ॥
    ताण होदे होइ निताणा ॥
    अणहोदे आपु वंडाए ॥
    को ऐसा भगतु सदाए ॥128॥
    129

    इकु फिका न गालाइ सभना मै सचा धणी ॥
    हिआउ न कैही ठाहि माणक सभ अमोलवे ॥129॥
    130

    सभना मन माणिक ठाहणु मूलि मचांगवा ॥
    जे तउ पिरीआ दी सिक हिआउ न ठाहे कही दा ॥130॥

    ReplyDelete
  47. Reference from
    http://www.hindi-kavita.com/HindiSalokBabaSheikhFarid.php

    ReplyDelete