Baba FARID

Baba Farid was born on the first day of the month of Ramzan in 1173 CE in the Punjab town of Kothiwal. His parents named him Farid-ud-Din Masaud, while “Shakar Ganj” got tagged to his name at a later stage, but he is mostly revered as Baba Farid of Pak Pattan. Baba Sheikh Farid was born at a time when Punjab was going through very tough times.
Khwaja Bakhtiar Kaki was Born around 1150 CE and studied under Abu Hafiz, a celebrated doctor of Ush, he went to Ajmer and became a disciple of Khwaja Moin-ud-Din Chishti. In due time he proceeded to Delhi where Baba Farid met him and became his disciple. Emperor Sultan Shams-ud-Din Iltutmish was also his disciple. He died in CE 1235 and was buried in Delhi, where his tomb is held in devout reverence by pious Hindus and Muslims. His descendants are called Chishtis from the tribe of his priest. - Makhazan-ul-Tawarikh.
Genealogy of Baba Sheikh Farid ji is given in the Jawahir-e-Faridi (The gems of Farid), preserved at the shrine of Pak Pattan, by Ali Asghar of Bahadal, a town near Sirhind. Baba Sheikh Farid ji descended from Farrukh Shah, who was king of Kabul and kings of Ghazni and other states were subject to him. Baba Farid ji's Great Grandfather was son of Farrukh Shah, the emperor of Kabul.
When Baba Farid was a few years old his mother taught him his prayers. The boy asked her what was gained by prayer. His mother replied Sugar. Accordingly, she used to hide some sugar under his prayer-carpet, and, when he had finished his prayers, drew it forth, and give it to him as a reward of his devotion. One day his mother forgot to put the sugar, but after prayers, there was sugar under the carpet. From that day on, Bibi Miriam started calling his son Shakar Ganj, or the treasury of Sugar.

ਬਾਬਾ ਸ਼ੇਖ ਫ਼ਰੀਦ ਜੀ

ਫ਼ਰੀਦ-ਉਦ-ਦੀਨ ਮਸੂਦ ਗੰਜਸ਼ਕਰ (੧੧੭੩–੧੨੬੬) ਨੂੰ ਆਮ ਲੋਕ ਬਾਬਾ ਸ਼ੇਖ ਫ਼ਰੀਦ ਜਾਂ ਬਾਬਾ ਫ਼ਰੀਦ ਦੇ ਨਾਂ ਨਾਲ ਯਾਦ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਬਾਰ੍ਹਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਚਿਸ਼ਤੀ ਸਿਲਸਿਲੇ ਦੇ ਸੂਫ਼ੀ ਸੰਤ ਅਤੇ ਪ੍ਰਚਾਰਕ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਜਨਮ ਮੁਲਤਾਨ (ਪਾਕਿਸਤਾਨ) ਤੋਂ ਦਸ ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦੂਰ ਪਿੰਡ ਕੋਠੀਵਾਲ ਵਿਖੇ ਹੋਇਆ।ਉਨ੍ਹਾ ਦੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਜਮਾਲ-ਉਦ- ਦੀਨ ਸੁਲੇਮਾਨ ਅਤੇ ਮਾਤਾ ਜੀ ਮਰੀਅਮ ਬੀਬੀ (ਕਰਸੁਮ ਬੀਬੀ) ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬੀ ਬੋਲੀ ਦੇ ਆਦਿ ਕਵੀ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਰਚਨਾ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਵਿੱਚ ਵੀ ਦਰਜ ਹੈ। ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਚਾਰ ਸ਼ਬਦ ਅਤੇ ੧੧੨ ਸਲੋਕ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਬਾਣੀ ਵਿਚਲੀ ਰੱਬ ਮਿਲਣ ਦੀ ਤਾਂਘ, ਨਿਮ੍ਰਤਾ, ਸਾਦਗੀ ਅਤੇ ਮਿਠਾਸ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਭ ਲੋਕਾਂ ਵਿਚ ਆਦਰ ਯੋਗ ਅਤੇ ਹਰਮਨ ਪਿਆਰਾ ਬਣਾਉਂਦੀ ਹੈ।

बाबा शेख फ़रीद जी

फ़रीद-उद्-दीन मसूद गंजशकर (११७३–१२६६) को आम लोग बाबा शेख फ़रीद या बाबा फ़रीद के नाम के साथ याद करते हैं। वह बारहवीं सदी के चिशती सिलसिले के सूफ़ी संत और प्रचारक थे। उनका जन्म मुलतान (पाकिस्तान) से दस किलोमीटर दूर गाँव कोठीवाल में हुआ । उनके के पिता जी जमाल-उद्- दीन सुलेमान और माता जी मरियम बीबी (करसुम बीबी) थे। उन को पंजाबी बोली के आदि कवि के तौर पर जाना जाता है। उन की रचना श्री गुरु ग्रंथ साहिब में भी दर्ज है। श्री गुरु ग्रंथ साहिब में उन के चार शब्द और ११२ श्लोक हैं। उन की वाणी की ईश्वर मिलने की इच्छा, नम्रता, सादगी और मिठास, उन को सब लोगों में आदर योग्य और हरमन प्यारा बनाती है।